Vandaag staat een tweede beklimming op het programma, Mount Lassen, 10500 feet. Mount Lassen is een slapende vulkaan, die in 1916 nog een zware uitbarsting had, het landschap van dit park is door deze uitbarsting getekend.

We ontbijten goed, nemen energierepen en veel water mee. We starten de wandeling op 8500 feet. Daar gaan we, verstand op nul en klimmen maar. De beklimming is minder lastig dan die van Cinder Cone, de paden en de ondergrond liggen goed. We komen geregeld sneeuw tegen, efkes wat sneeuw in onze nek gieten en hop met de geit. Na twee uur bereiken we onze bestemming: de top van Mount Lassen. Wauw... Wat zijn we trots op onze prestatie, vooral op de kinderen, die dit zonder veel morren hebben klaar gespeeld. Mina vindt dat ze twee ijsjes heeft verdiend, en ze heeft gelijk, maar onze picnic zijn boterhammen met choco. Ze smaken. Mina, Loris en ik blijven efkes rusten, terwijl Mileto en Luca nog een hogere rots trotseren, even verderop.

Na te hebben genoten van het prachtige zicht zetten we de afdaling in, dit gaat vlotter. Een hert kruist ons pad, beter dan dit wordt het niet meer. We arriveren bij de auto, moe, maar tegelijk vol energie. Tijd voor een heerlijk kampeermaaltijdje van Mileto voor het vuur en bij het verschijnen van de sterren gaan we ons bedje in.

Morgen is het onze laatste dag hier, maar geen bergen meer voor mij 😀.

Geschreven door Milenkim