Na ons curry-ontbijt van deze morgen zetten we koers naar Mihintale, voor een paar dagen bezoek aan de klassieke historische steden van Sri Lanka. De rit is niet zo lang, een kleine 2u.

Halverwege houden we halt voor verse juice. Mileto, Luca en ik gaan voor een verse king coconut (is oranje - beter van smaak volgens Anuschka). Mina kiest voor sap van 'woodapple'. Loris voor een groengele citrus, die tussen appelsien en citroen smaakt. Loris krijgt als eerste zijn drankje... malen ze daar wel geen boel peper in ('for digestion' zegt Anuschka), maar hij mag zeggen wat hij wilt, Loris wil er na een halve slok niet van weten. Dan komt Mina haar woodapple, een dik bruin kleverig sap met zaadjes. Slok, ik zie haar gezicht veranderen. Gelukkig vindt ze het drankje van Loris wel een oké alternatief. Dan de kokosnoten, Mileto drinkt als eerste, maar vindt het niet lekker. Luca en ikzelf drinken ons kokoswater wel met smaak. Loris heeft ondertussen een nieuw citrussapje gekregen, maar hij wil het weer niet. Wij kwaad, hij protest, de middenweg van drie slokjes drinken, werkt... hallelujah. De vruchtensapjes zijn duidelijk geen megasucces! De prijs geljkkig wel: 500 roepies, omgereken 2,5 euro voor alles. Opnieuw denken we aan wat dit met onze darmen kan doen... Afwachten, we zien wel.

Onderweg stoppen we aan een paar sites rond Anuradhapura. Eén van de steden met historische boeddhistische sites uit de oudheid. Voor de site van Anuradhapura moet je een behoorlijke ingangsprijs betalen, maar een aantal sites rondom zijn niet betalend. Wij bezoeken deze, omdat we over een paar dagen een andere betalende site gaan bezoeken (Polonnaruwa). We leren weer wat bij over de geschiedenis van het Boeddhisme. Ik leg wat bloemen ter offering bij een dagoba, grote witte koepel. Een sjacheraar verkoopt ons een stenen beeld, het kost amper een euro. Nadien vertelt Anuschka ons dat het de afbeelding is van de god van 'education', komt nog goed uit voor twee leraars.

Loris ziet af van de warmte op de sites en ook Mina is nogal kritisch (te warm, water smaakt vies, mensen kijken raar, grond is te heet). Gelukkig brengen een paar apen amusement tijdens onze wandeling.

We bezoeken de Sri Maha Bodhi. Een van de oudste bodhi-bomen, een pelgrimsoord voor boeddhisten. Hier vond in 1985 de aanslag door de Tamils plaats. Een bus vol Tamils verkleed als militairen, openden het vuur op de pelgrim-bezoekers. Meer dan 200 doden. Dit werd gefilmd door security-camera's. Hallucinante beelden! We zien en leren over de maansteen, waar elke afbeelding een symbolische betekenis heeft. We zien een grappige muur waar elke steen een nummer heeft en een pijltje (werd voor renovatie afgebroken en opnieuw opgebouwd en om te weten waar elke steen lag kregen ze een nummer). Dit alles doen we op blote voeten, want bij elke tempel moeten de schoenen uit.

Tijd om naar de auto terug te keren, maar niet zonder een laatste wens te doen aan de wensboom (je steekt een centje ergens in de schors van de boom en je doet een wens).

Onderweg eten we een curry in een plaatselijk 'restaurantje'. Opnieuw heerlijk en we eten met zeven voor amper 2350 roepies, dit is ongeveer 11,5 euro. Loris krijgt zelfs een gebakken eitje, want alle curry's zijn pittig.

Onze eindbestemming - ecolodge black and white- valt helemaal in de smaak, want er is een zwembad en bij dit weer doet onze plons zo deugd. De tuin is heel mooi, personeel heel erg vriendelijk... Topbestemming.
Voor we gaan avondeten wandelen we nog eens door de straten van Mihintale. Opnieuw kijken we de ogen uit. We worden een paar keer aangesproken door mensen die willen weten waar we vandaan komen. We kopen een paar kleedjes, stoppen aan een fruitkraam... Dit is echt wel zalig.

Ons avondeten hier in de lodge is lekker... curry's met rijst. Het klinkt als de hele tijd hetzelfde eten, maar dat is het niet. De curry's zijn telkens verschillend.

Geschreven door Milenkim