Deze ochtend stond een andere Napolitaanse must-do op het programma: de Vesuvius.

Om 9u30 werden we verwacht aan het park. Ook hier een beperkt aantal bezoekers per uur die binnen mogen. Het eerste deel van de beklimming krijg je er een gids bij, die kort maar krachtig een korte geschiedenis meegeeft. Heel interessant om weten dat de krater die we bezoeken niet deze is van de 'grote' uitbarsting van 79NC die Pompei trof. Dit is een nieuwe 'berg' die werd gevormd na de grote uitbarsting. De krater die je nu kan bezoeken is afkomstig van de laatste zware uitbarsting in 1944. Het dal dat je ziet liggen tussen de twee bergen is de eigenlijke krater van de Pompei-uitbarsting.

Het laatste stuk mag je alleen beklimmen. Het zicht op de baai van Napels is ongelooflijk. De vulkaankrater zelf is natuurlijk ook heel spectaculair. Hier en daar zie je rookpluimen uit stenen komen, dit is geen dode vulkaan.

We arriveren terug bij de auto rond 12u30. We trakteren onszelf op een ijsje van de beste 'gelateria' in town. Het is aanschuiven, maar absoluut de moeite waard. Heerlijk ijsje!

Na de siësta doen we een wandeling richting haven. De weg die we nemen is ongelooflijk smerig. Het lijkt wel een containerpark langs de weg. Bergen vuilnis op een hoop: van kapotte wc's, tot parasols, wasmachines, restafval. We kruisen een paar doodgereden ratten (en niet van het kleine soort). We passeren een huis waar het keukenafval gewoon dagelijks naar beneden gekieperd wordt: een bergje van pasta, koffie, eierschalen en ga maar door. Hoe is het toch mogelijk?

Ook de 'Lido' hier is van het smerigste soort. Niets in vergelijking met de mooie kust waar we vandaan komen. Vuilzakken drijven in de zee, bergen afval tussen de rotsen. Jakkes!

We verlaten de haven en de sociale buurten (waar we types tegenkwamen waar je geen ambras mee wilt) en keren terug naar de winkelstraat. Na een aperitief ploffen we voor onze laatse avondmaal. Onze road trip zit er op, morgen keren we voldaan terug naar Collecorvino.

Geschreven door Milenkim