Na een goede nachtrust (een paar blaffende hondenserenades achterwege gelaten) werden we om 9u30 wakker.

Na een zoet Sri Lankees ontbijt met omelet, pannenkoek en noedels gevuld met een zoete brei zijn we klaar om op ontdekkingstocht te gaan. Anuschka heeft voor ons de dag uitgestippeld: we starten met een olifantenbezoek, dan een bezoek aan een kruidentuin, om te eindigen bij een theefabriek. Dat klinkt als veel in één dag, maar we geven ons over aan onze gids.

Aangekomen bij de olifanten moet er eerst betaald worden, behoorlijk prijzig naar Sri Lankese normen. Maar goed, wetende dat olifanten 200 tot 300 kg per dag eten, hopen we dat een deel van ons geld op zijn minst naar de verzorging van de beesten gaat. De olifanten lopen vrij rond, dat is fijn om te zien. De trainers halen twee olifanten. Mina en ik klimmen op één olifant, de boys op een andere. We wandelen naar de rivier en daar krijgen Mina en ik een lekker bruine rivierdouche van de slurf. OMG! Nadien nog een wandelingetje met zijn allen, om te eindigen met een olifantenscrub in de rivier. Het hele gedoe voelt toch niet zo fijn aan. We krijgen het idee dat dit vooral een toeristengedoe is. Eén keer, maar niet voor herhaling vatbaar. Het levert een aantal mooie foto's op, maar daar blijft het bij.

Na de olifanten gaan we naar de 'herbal garden'. We worden ontvangen door een jonge student in de Ayurveda-geneeskunde, dit is een opleiding van zes jaar aan de universiteit van Colombo. Ayurveda betekent 'wetenschap van het leven', het bestudeert de medicinale invloed van kruiden op het menselijk lichaam. We lopen precies in de plantentuin van Gent, maar dan 'in het echt'. Bij elke plant krijgen we een mooie uitleg over hoe de vrucht, de schors, het blad of de wortel een invloed heeft op een bepaald deel het menselijke lichaam en hoe het zijn toepassing vindt in de geneeskunde. Af en toe doet onze gids een demonstratie en mengt hij een aantal kruiden en vloeistoffen, die hij dan aan ons laat ruiken of op ons smeert. Heel interessant vinden we allemaal, behalve Loris, die er niets van begrijpt en vooral heel erg het varken begint uit te hangen. We moesten hier geen toegang betalen, dus we willen onze student een 'tip' geven op het einde, maar dat mag niet, zegt hij ons. Hij krijgt een commissie op wat we in het winkeltje op het einde van de wandeling kopen. In het winkeltje worden vooral de duurste spullen aangeprezen, maar we laten ons niet beïnvloeden. We gaan buiten met een zakje spiced tea (die overheerlijk was), Sri Lankese cacao, een natuurlijke zalf tegen neusverstopping en verkoudheid (die Mileto mocht testen tijdens de wandeling) en een flesje extract van Sri Lankese vanille.

Onze buiken beginnen te rommelen. Anuschka stopt aan één van de vele kleurrijke fruitstalletjes langs de weg en toont ons de rode banaan. Het is een zeldzaam product hier, maar hij zegt ons dat de smaak veel voller en romiger is dan die van de gele banaan. We kopen een kilo en ook nog wat koekjes voor onderweg.
We zijn onderweg naar een theefabriek en klimmen van heuvel tot heuvel. De pracht van Sri Lanka zien we nu met eigen ogen. We stoppen even langs de weg om naar een boom vol grote vleermuizen te kijken, iets unieks voor deze streek. Had Anuschka er ons niet op gewezen, was ons dit nooit opgevallen.

Aangekomen bij de theefabriek worden we ontvangen door een groepje mooie vrouwen/meisjes in kleurrijke sari's. Twee van hen leiden ons door de fabriek en we krijgen een interessante uitleg over het proces van thee kweken en verwerken. Na de toer, krijgen we... rara... een heerlijk kopje thee. Ook hier is het zo dat er geen ingang moet betaald worden, maar dat de gids een commissie krijgt op wat je koopt.

Vanavond worden we verwacht bij de oom en tante van Anuschka voor een currymaaltijd, ze wonen om de hoek van ons logement.Heel de familie wacht ons op, buiten doet iedereen de schoenen uit en op blote voeten treden we binnen. Veel 'namaste's' als begroeting. De soberheid van de huizen en het leven valt ons op. Alweer een heerlijke maaltijd. Wij eten als 'gasten' als eerste. Iedereen staat rond de tafel en kijkt hoe wij eten. Dit hoort zo, maar het voelt heel vreemd aan. We vertellen hoe bij ons iedereen samen eet aan tafel, maar we krijgen een paar afkeurende blikken. Mina zweet van al de pittige gerechten, maar ze eet flink mee. Zelfs Loris eet wat rijst. De ene schotel na de andere komt op tafel, het ene al lekkerder dan het andere. Zelfs een grote fles Johny Walker wordt gekraakt. Als wij klaar zijn met eten, beginnen alle anderen te eten.

Terug op de kamer valt Loris meteen in slaap. Wij zijn nog aan het verteren en aan het nagenieten van de dag! Net voor we in slaap vallen, horen we precies gedrum en niet veel later ook gezang. We luisteren een tijdje, maar zijn toch benieuwd. Mileto en ik stappen uit bed en gaan een kijkje nemen. Het gezang brengt ons terug naar het huis waar we vandaan kwamen. Een aantal jonge mannen staat buiten, de een met een soort tamboerijn, de ander met een zelfgemaakte drumdoos. Iedereen zingt en danst. Ze zijn blij om ons te zien en zingen nog enthousiaster dan voorheen.
Na een whisky zet Mileto zich op de drumdoos, leert het ritme van de traditionele muziek van hier en doet mee. Ze vinden het allemaal geweldig! En wij ook! We slagen er in om terug te keren naar ons logement en horen dat het feest nog even doorgaat.

Wauw! Wat een dag!

Geschreven door Milenkim