Dag 20 en 21: zaterdag en zondag 28 en 29 september - Sagres - Faro - Weeze - Warbeyen

Het is nog frisjes als we vanochtend op tijd naar de beroemde vesting van Hendrik de Zeevaarder gaan op de meest zuidelijke punt van dit mooie land. Voordeel: het is nog lekker rustig. Het is echt een flink fort, strategisch gebouwd op de rotspunt omgeven door steile rotswanden. De entree vermeldt: ‘Europe starts here’.
Eenmaal binnen de vestingsmuren kun je helemaal tot aan de punt lopen waar een vrij kleine vuurtoren staat. Een mooie wandeling met aan alle kanten mooie vergezichten. Op sommige plekken op het plateau zitten gaten in de rots en ondanks de diepte hoor je het oceaanwater. Daadwerkelijk het zeewater zien, kan maar bij een van gaten. Bij een ander gat hoor je een soort grommend geluid gevolg door een windvlaag die omhoog komt. Heel apart. Blijkbaar is de boel ondanks deze gaten stabiel genoeg.

We rijden een paar kilometer door naar Cabo de São Vicente. Deze kaap werd in de oudheid ook wel als het einde van de bewoonde wereld gezien. De mensen moesten eens weten wat er daarna allemaal nog ontdekt is! Lang leve de zeevaarders en ontdekkingsreizigers.
São Vicente is het meest zuidwestelijke punt van het vaste land van Europa. De steile rotsen zijn meer dan 69 m. hoog. De oceaanbodem verloopt hier ook steil, met al een diepte van 4000 m. op 65 km buiten de kust. De 28 m hoge vuurtoren uit 1846 zendt het sterkste licht van Europa uit dat op zee tot op 59 km ver te zien is. Op ons balkon zien we het licht ook steeds voorbij komen.

Eigenlijk is er niet zo veel te zien. Wegens werkzaamheden rond de vuurtoren, kunnen we er niet bijkomen. Op de laatste 100 m naar de toren toe staan verschillende kraampjes en food trucks. Een bijzonder culinair plekje is het kraampje met de opvallende naam ‘Letzte Bratwurst vor Amerika’ dat door een Duits stel wordt gerund. Heel lollig.

Het is vanmiddag weer behoorlijk warm. Door de wind, merk je het niet zo, maar uiteindelijk neem ik toch een duik in het zwembad dat ijskoud is, om af te koelen. Jos waagt zich er echt niet aan. Held!

Voor ons laatste avondmaal in dit heerlijke land eten wij bij een tapasrestaurantje in het dorp. Super leuk tentje. Het is heel gezellig ingericht met een heel creatief plafond, de tapas bestaat uit allemaal verse visgerechtjes en een aantal mannen aan de bar geeft de avond extra kleur door onder het genot van een pot bier Portugese liederen te zingen 🎶 Wat een gezelligheid.

Morgen op ons gemak pakken en richting de luchthaven van Faro rijden. Een kleine 115 km hier vandaan. Dan zit het er helaas weer op. Om 19.45 uur vertrekken we dan naar Weeze, waar we rond 23.00 uur landen.


Maandag 30 september: Warbeyen

We zijn weer thuis: mooie vakantie en mooie herinneringen. Portugal is een prachtig land met vriendelijke mensen en wat ons verder opviel waren drie dingen:
1. Het is schoon en dat kun je niet van alle mediterrane landen zeggen. Geen troep op straat, geen zwerfhonden en -katten, en alles keurig bijgehouden.
2. Enorm veel rotondes, soms wel drie binnen 100 meter; veel minder verkeerslichten dus.
3. Heerlijk eten, alles zo vers mogelijk en ondanks de vele lekkernijen geen gram aangekomen.

Wij hopen dat jullie een beetje meegenoten hebben en zo niet: pech gehad. Dit dagboek is in eerste instantie bedoeld als blijvende herinnering voor onszelf.
Het ga jullie goed en tot een volgende keer.

Geschreven door Joseningrid