Zondag 9 oktober
Op tijd wakker om Max te zien; nou dat was ook niet alles. Drie rondjes en daarna wachten op de herstart. Toch nog wat kunnen zien en dan blijkt later dat ie toch wereldkampioen geworden is.
Daarna een heerlijk ontbijtbuffet in het restaurant waar we gisterenavond ook fantastisch hebben gegeten. Hele beste keuken!

De stad Altamura (oude muur) staat vandaag op het programma ofschoon het zondag is en er mogelijk het een en ander gesloten zal zijn. Toch is het druk in het stadscentrum. Veel Italiaanse families paraderen in zondagse outfit door de stad (na kerkbezoek?). De terrassen zitten vol met dit prachtige weer. Altamura is bekend om het fantastische brood dat ze er bakken. Helaas zijn de bakkerijen al gesloten, maar we komen er deze week vast nog wel tegen die geopend zijn. We hebben het wel al kunnen proeven gisteravond bij het diner op onze masseria. Heerlijk!
De rit naar de oude stad, is alleen al de moeite waard. We mijden de autostrada en genieten van de vergezichten over de dalen met fruit- en olijfbomen en en velden vol druiven. Wat is Italië toch mooi. De navigatie-Truus in ons autootje doet niet helemaal wat ze moet doen, maar met onze mobiele telefoons bij de hand, zijn we uiteindelijk wel op onze dagbestemming aangekomen. Al doende leert men. Op de terugweg zijn we door Marina di Ginosa gereden, een plaatsje aan de kust van de Ionische zee. Eens kijken of hier een leuk restaurantje te vinden is om vanavond te eten. De rest van de dag lekker met een boek buiten genieten en 's avonds daadwerkelijk in de Marina genoten van een eenvoudige, maar goede Italiaanse maaltijd.

Maandag 10 oktober
Via weer een andere, maar net zo'n mooie route, zetten we koers richting Matera, hoofdstad van de provincie Basilicata, gelegen in het dal van de rivier Gravina di Matera, een kleine 50km van de Ionische zee. De stad is vooral bekend van de 'Sassi', een wijk bestaande uit huizen die deels uit de bergen uitgehouwen zijn. De oorsprong ligt in de prehistorie toen men begon met het uithakken van woningen -en kerken- in kloven in de streek. Tegenwoordig bestaat de stad uit twee delen: de Sassi nabij de kloof en de moderne stad op de vlakte. Het heeft een geschiedenis van betekenis (naast Jeruzalem en Aleppo een van de 3 oudste steden), het is een beroemde filmlocatie (de laatste James Bond film is hier in 2019 opgenomen), het behoort tot het werelderfgoed en trekt jaarlijks duizenden toeristen uit eigen land en ver buiten de landsgrenzen.
We hebben met Marco een Italiaanse gids afgesproken. Hij voert ons in warm en zangerig Engels in vogelvlucht mee door de eeuwenoude geschiedenis van deze prachtige plek. We komen ogen te kort. Smalle straatjes met mooie winkeltjes en heerlijke geuren, kleine betekenisvolle details, lieftallige doorkijkjes, kerken in barokstijl en op verschillende plekken uitkijk op de Sassi. Ons eerste aanblik op de oude benedenstad is als een schilderij. Echt, bijna onwerkelijk. Een soort Madurodam van bovenaf met de zee op de achtergrond. De verhalen van Marco brengen ons vanzelf in de Sassi. Op sommige plekken lijkt hier de tijd stil te hebben gestaan, maar soms zien we achter de oude muren in de smalle straatjes ook mooie, kleine hotelletjes, B&B's, exclusieve winkeltjes en kleine eetgelegenheden met het fijnste eten. Prachtig! Aan de andere kant van de kloof domineren de vele 'grotten' die mensen ooit hun huis noemden. Bizar.

Na een warm afscheid van Marco gaan we terug naar onze Masseria Borgo Valle Rita omdat het weer slechter wordt. Overigens hebben we inmiddels geleerd dat 'Rita' de naam is van de op leeftijd zijnde huishond; een allemans vriend die de hele dag op het landgoed rondloopt en iedereen telkens weer enthousiast begroet. Zo'n 15km voordat we terug zijn, worden we verrast door een wolkbreuk. Omdat de route weer door de heuvels gaat, rijden we binnen no time over weggetjes die overspoeld worden met water en aarde die van de heuvels stroomt. Het water en modder spat tot over onze witte bolide, die niet heel lang meer wit blijft ... Eenmaal op de masseria aangekomen, klaart het weer op. Het blijft bewolkt met af en toe een buitje, maar de temperatuur is prima. Buiten op ons terras een boek lezen omgeven door de mooie tuin met palmen en Rita naast de stoel, is geen straf. Allemaal heel relaxt.
Straks weer verfijnde streekgerechten eten in het restaurant op het landgoed. Geen straf, naast de mooie gerechten, is ook het restaurant een bijzondere locatie om te dineren.

Geschreven door Joseningrid