Dag 9: deel II

We maken nog een wandeling door Schenectady, een stadje dat in onze reisgidsen niet eens voorkomt. Ons hotel ligt in het centrum en daar is meestal wel wat te zien. Zo lopen we tegen een groot gebouw aan. Voor ons gevoel is dit City Hall (gemeentehuis), maar het staat er niet op. Onderaan de trappen staat iemand die vraagt of hij ons misschien kan helpen. Zodra ik antwoord, komt hij enthousiast op ons af want -zo zegt hij- hij herkent het accent! Huh? Hoezo? Meestal word ik in de VS helemaal niet als buitenlands herkend aan mij spraak. Wat blijkt. Zijn zoon is met een Zuid-Afrikaanse getrouwd.
Hij stelt zich voor als Ed Kosiur en we hebben een geanimeerd gesprek. Hij had ons graag rondgeleid in het gemeentehuis, maar moest daar naar een vergadering. Of we morgen nog in Schenectady waren? Want hij wilde ons graag aan zijn zoon voorstellen. Nee, helaas. Dat vond hij toch wel heel jammer, maar hij gaf ons graag zijn kaartje voor als we toch nog eens in de buurt zouden komen of iets nodig mochten hebben. Ed blijkt Voorzitter van de Gemeenteraad te zijn. Dat van die rondleiding was dus zeker gemeend.

We lopen verder richting een memorial park (hier wordt echt iedereen herdacht die ook maar iets voor de natie heeft gedaan) en ineens begint een auto fanatiek te toeteren tegen een andere auto en dwingt die te stoppen. We begrijpen niet meteen wat er aan de hand is totdat we vonken en vlammen onder de auto zien. Een jong grietje springt eruit en rent bij de auto vandaan. Jos vraagt of ze een brandblusser heeft, maar die heeft ze niet. De vlammen en vonken worden minder; de auto begint nu vooral te roken. Inmiddels krijgt ze hulp en komt met toeters en bellen de brandweer aangeracet.

En zo maken we toch nog iets mee in dit voor de reisgidsen onbekende stadje.
We sluiten de avond af met een heerlijke maaltijd bij een Italiaans restaurant, wat heel erg goed blijkt te zijn. Tip van burgervader Ed!

Dag 10: Schenectady - Ithaca (275 km)

Het is zwaar bewolkt als we aan de volgende etappe naar het westen beginnen. We rijden vandaag geen interstate of highways, maar secondaire wegen omdat we door een bosrijk en heuvelachtig gebied gaan, waar de Indian Summer zijn intrede doet. Leuk idee, maar na een paar kilometer is het zo mistig dat we amper huizen langs de weg kunnen zien, laat staan het natuurschoon er omheen. Niet veel later begint het te regenen gevolgd door stortregen. En zo is het de hele dag doorgegaan. Echt, we hebben meer regen gehad dan in 9 maanden in Warbeyen. Soms wordt de regen iets minder en wordt het wat lichter, maar het is steeds van korte duur. Zó jammer, want de route is prachtig. We komen door allerlei dorpjes met huizen, kerken (die kom je echt overal tegen) en boerenbedrijven wijd verspreid want er is hier ruimte in overvloed. Het is oktober en de huizen zijn versierd met pompoenen en halloween-attributen. De heuvels zijn bedekt met een lappendeken van kleuren. Alle tinten groen, geel, rood en bruin, doorregen met slierten mist. Prachtig! Her en der staat er een ree aan een bosrand, steken er grijze eekhoorns over (ook deze kom je overal tegen) of zien we wilde kalkoenen (mmm, de volgende misschien onder de auto?).
Ondanks de enorme regenbuien genieten we van de route, maar we hopen wel dat we ook nog wat van de Indian Summer te zien krijgen in de zon.

Ons hotel in Ithaca is een romantisch en ietwat gedateerd, maar prachtig ingericht en brandschoon. Ligt buiten Ithaca en de Cornell universiteit en mooi gelegen in een heuvelachtig gebied. "La Tourelle" ......alleen de naam al.

Geschreven door Joseningrid