Dag 27: Boston - Salem - Boston

Met de trein gaan we naar het stadje Salem, dat de Amerikaanse geschiedenisboeken in is gegaan als de stad waar de heksenprocessen in 1692 begonnen. En in oktober staat Salem uiteraard volledig in het teken van Halloween.

Tegenwoordig staat Salem, waar de heksenjacht plaatsvond, synoniem voor de vervolging van onschuldigen. In 1692 waren er een paar jonge meisjes die zich vreemd gedroegen. Toen ze werden ondervraagd door strenge burgers, werden ze beschuldigd van hekserij. Binnen no time werden 400 inwoners aangeklaagd voor hekserij, waarvan er 150 in het gevang belandde en 20 werden opgehangen. Uiteraard stelde het gerecht waar de beschuldigden zich moesten verdedigen, niets voor. Pas toen de vrouw van de gouverneur van Massachusetts werd beschuldigd, was de nachtmerrie over. Net zo snel als het was begonnen.
Heden ten dage zouden we dit een uitbraak van hysterie noemen. Gevaarlijk. De wereldgeschiedenis toont helaas nog steeds aan dat sommige situaties heel explosief kunnen zijn, en heel snel uit de hand kunnen lopen.

Het Salem Witch Museum dat we bezoeken, brengt de situatie en omstandigheden van 1692 goed in beeld. Daarnaast aandacht voor mensen in de eeuwen daarna die 'anders denken' of 'afwijken van de norm', en die destijds zeker voor hekserij zouden zijn veroordeeld. Dat zijn er nog al wat! En niet alleen in de VS, maar wereldwijd.
Op het plaatselijke kerkhof liggen nog de graven van de onschuldigen die in 1692 ter dood zijn gebracht.

Het hele centrum staat in het teken van de wrede geschiedenis: musea, haunted houses (waar scenes uit het verleden worden nagespeeld), het kerkhof. Nee, Salem slaat tegenwoordig goed munt uit de heksenjacht van toen. Zo struikel je over de souvenirwinkels waar echt alles te koop is, van bezems tot heksendrankjes, en nu met Halloween op komst, de meest bijzondere outfits. Overigens lopen er al vrij veel mensen rond in heksen- en Halloween kostuums. Soms is het net of je in een Harry Potter film terecht bent gekomen. Er is zelfs een winkeltje dat alleen maar toverstafjes verkoopt! We hebben ooit eerder zo'n specialistisch winkeltje gezien. Dat was in Japan, maar die verkocht eetstokjes.
Brengt ons meteen op het idee om 's avonds Japans te eten. Er zit een Japans restaurantje op loopafstand van ons hotel. Heel fijn!

En er moet nog Kolonisten worden gespeeld. Jos is namelijk enigszins gefrustreerd. Hij staat in de totaalstand -met nog maar twee dagen te gaan- een paar potjes achter. Vloekt en tiert als hij vervolgens het eerste potje verliest omdat hij toch zó ontzettend veel pech heeft. Hij is héél erg verdrietig. Ja, duhhh!

Dag 28: Boston

Weer een mooie zonnige dag vandaag. Met 17 graden heerlijk om te wandelen. En wel de Black Heritage Trail. Een route die langs een aantal plekken in de wijk Beacon Hill voert, die een rol hebben gespeeld in de geschiedenis van de eerste zwarte bevolkingsgroep die zich hier vestigde. Zij hebben het destijds slecht gehad. Boston was een omslaghaven voor goederen uit de hele wereld, maar ook voor slavenhandel. Tegenwoordig wonen veel Afro-Amerikanen in een ander stadsdeel. Al twee eeuwen is Beacon Hill de chicste wijk van Boston. Het bestaat uit rijtjeshuizen, maar dan à la de grachtenpanden zoals wij die in Amsterdam kennen, in Victoriaanse stijl. Rijtjeshuizen van mooie bakstenen, 5 tot 7 etages hoog, goed onderhouden smeedijzeren hekwerken, goed verzorgde plantenbakken, prachtige oude bomen. Verder staan er dure auto's voor de deur en worden fraai gekapte rashonden uitgelaten. De onroerendgoedprijzen zijn navenant. Een gemiddeld vijfkamerappartement kost hier $ 1 tot $ 10 miljoen ...

Het personeel dat vroeger deze huishoudens draaiende hield, werd weggestopt in de smalle steegjes met kleine woningen achter de huizenrij van de rijken. Grappig genoeg, tegenwoordig ook goed voor heel hoge huurprijzen. Het spreekt voor zich dat een aantal van de mooiste straten van Boston door deze wijk lopen. Het is absoluut een hele mooie wandelroute door deze sfeervolle straten met z'n mooie winkels en eettentjes.

Via het grote stadspark lopen we weer richting het hotel. Daarbij komen we langs het café Cheers, bekend van de gelijknamige en beroemde tv-serie uit de jaren 80.
In het park is van alles te doen. Een soort vredesactiviteit waarbij schoolkids een gigantische vredesvlag maken en een openluchttentoonstelling van foto's van overlevenden van de holocaust, die nu nog in leven zijn. Heel indrukwekkend. Het betrof overlevenden uit de hele wereld, ook een paar Nederlanders.

Vanavond onze laatste avond in Boston. We hebben een tafeltje gereserveerd in een Argentijns steakhouse. Voordeel van zo'n stad. Je kunt hier qua eten alles vinden. En dan wil Jos vast nog wel een spelletje Kolonisten doen.

Geschreven door Joseningrid