Tja daar zit je dan. Ik neem het schrijven van ons dagboek maar even over want mijn lieve echtgenote heeft Covid opgelopen. Kan ook bijna niet anders, want er lopen massa's mensen rond in deze toeristische stad en ontwijken: forget it!
Ze is behoorlijk beroerd en klaagde de hele dag al over een snotneus en keelpijn. Hoofdpijn en koorts erbij en dus tijd om te testen....BINGO.
Twee jaar geleden in Italië hetzelfde verhaal, we moesten maar niet meer op vakantie gaan ....

Toch vandaag nog veel gezien en gewandeld en na het ontbijt direct op pad richting treinstation São Bento geopend in 1915. De vertrekhal is versierd met azulejo’s de beroemde blauwe tegeltjes. Taferelen uit het landelijke en religieuze leven en werkelijk prachtig om te zien. Hoe die geweldige tegeltableau's gemaakt worden is ons nog steeds een raadsel, maar daar komen we nog wel achter.

De volgende stop is de Igreja de Santo Ildefonso, een barokkerk, aan de rand van een plein waarvan de buitenkant 200 jaar na voltooiing werd opgesierd met tegelwerk in 1932. Allemaal pracht en praal en we konden de hele kerk bezoeken, ook de ruimtes waar je normaal niet komt. Een compleet museum met veel voorwerpen uit het rijke katholieke verleden.

Daarna Rua Santa Catarina waar het beroemde Café Majestic is gevestigd. Een monument. In de jaren 90 nostalgisch gerestaureerd met spiegels en enorme kroonluchters. Het was er veel te druk dus koffie drinken doen we elders.
Voor het café was een duo zeer professioneel aan 't dansen en een zwerver die daar lag te slapen met zijn hondje maakte met veel kabaal duidelijk dat ie daar helemaal niet van gediend was. Hij pakte uiteindelijk z'n spulletjes, stopte het hondje in een van zijn draagtassen en koos het hazenpad.

De volgende stop was Mercado do Bolhão. Een markthal uit 1917, met een constructie van ijzer en glas. In 2022 volledig gerenoveerd en nu een lust voor het oog. Vers, vers en nog eens vers uitgestald in honderden verkoopstands. Ontzettend schoon en fris, echt wel wat anders dan marktplaatsen elders in het zuiden. Kijk en daar voel ik me thuis, krijg er geen genoeg van. Veel toeristen die zich vergapen aan al het moois. 

Daarna koffie gedronken en op naar de naar de Ponte de Luis I. Een gigantische brug die de beide stadsdelen van Porto verbindt. Opnieuw ontzettend veel mensen en de Metro die daar bovengrond komt rijdt ertussen door. Er is ook nog een lager gedeelte voor voetgangers, maar de mooiste foto's maak je van boven. Prachtig zicht op beide oevers. De zuidoever is net een kermis. Kraampjes, straatartiesten, muzikanten en de grote porthuizen zoals Sandman, Porto Cruz en Calem. We zijn een opmerkelijke tent binnengegaan. Soort kermisinrichting met van alles wat: live orgelmuziek, boekenkasten. Maar waar je voor komt is het nationaal gerecht Pastel de Bacalhau, een soort kroket. Van oorsprong gemaakt van stokvis, maar deze variant is van aardappel, kabeljauw, ei en schapenkaas. De kaas zit middenin de kroket.
Alles wordt vers bereid door een kok die met 2 lepels de kroket vorm geeft. Toch maar eens proberen en waarlijk niet slecht, glaasje Port erbij maakt het geheel compleet.

Met de watertaxi terug naar de oude stad voor een laatste kerkbezoek en wel de Sê kathedraal. Een forse klim met honderden traptreden, maar de moeite waard.
De eerste steen werd gelegd in 1120 en het is de eerste kerk met een stenen gewelf, tot die tijd waren de daken van hout. Een compleet verdedigingswerk met weermuren en kantelen en schietgaten. Dit om de bisschop in staat te stellen de boel goed te kunnen verdedigen. Ernaast ligt het bisschoppelijk paleis, maar voor vandaag vonden we het welletjes; de stappenteller maakt overuren.

Morgen verkassen we naar het noorden naar de tweede pousada, dit keer in een National Park.

Geschreven door Joseningrid