Dag 6: Patreksfjördur - Ísafjördur (178km)

Terwijl we gisteravond de Kolonisten opbouwden, gebeurde er iets heel aparts buiten. De regen stopte, de zon kwam door en er vormde zich een hele lange witte wolk boven de bergen aan de overkant van de fjord. De wolk werd dikker en dikker en rolde als het ware als een soort tafelkleed over de bergen heen, helemaal tot onderaan. Geen berg meer te zien. Het schouwspel duurde een minuut of 20, toen trok de wolk weer ophoog. Heel mooi.

En wat een fantastische dag vandaag! De ochtend is zonnig en dat geeft de dag extra kleur. De vraag is of dat zo blijft als we de bergen in gaan.
Er is maar een route naar onze eindbestemming Isafjördur, die over een aantal bergpassen loopt. Een groot deel van de weg is onverhard. In deze tijd van het jaar zou dat met onze eenvoudige lage middenklasser te doen moeten zijn. We gaan het meemaken.
Hoewel je officieel 80 mag op de steenslagweg, besluiten we het rustiger aan te doen. We hebben weliswaar een goede reserveband (gecheckt bij vertrek - dat hebben we geleerd van eerder trips), maar het is echt geen pretje om een band te moeten verwisselen op een verlaten gravel road in de bergen in de volle wind. En dan mag je hier overigens nog blij zijn dat er hooguit een schaap komt kijken als dat gebeurt, en niet een of ander een wild dier dat op de loer ligt te wachten op een gratis maaltijd. Dat hebben we ook al eens anders gehad ... Hoe dan ook, we beginnen dus rustig aan 75km off the road. Kwestie van goed opletten en gaten, kuilen en stenen ontwijken.

We klimmen, bocht na bocht, rijden over smalle bruggetjes, langs ravijnen, watervallen en rotsen met sneeuw. Dalen dan weer en rijden langs stukken fjordenkust, door valleien met wilde lupines en groene velden met meanderende stroompjes. Zo is de hele route. Het waait fors, maar de zon blijft. Vandaag geen laaghangende wolken. We kunnen op elke top mijlenver kijken. Zó mooi! We genieten van elke meter die we hier rijden. Het 'oh, wat mooi'-gehalte is groot.
Halverwege stoppen we bij de prachtige Dynjadi-waterval, een van de attracties van de Westfjords. Een waaiervormige waterval met er onder nog een zestal kleinere watervallen. Heel gaaf.
Nog steeds op dezelfde vier banden en zonder andere panne, komen we weer op de verharde weg bij Pingeyri ('eyri' = zandbank). Van daaruit gaat het nog over twee bergpassen en een 7km lange, hele smalle tunnel richting de Ísafjardardjúp fjord waar het stadje Isafjördur in een smalle inham ligt. Aan de tunnel moeten we ff wennen. Het is gewoon 1 baan heel smal en grof uit de rotsen gehouwen en heel donker. Wij nemen aan dat het eenrichting is, maar plotseling doemen koplampen voor ons op. Oeps! Voordat wij iets bedenken, duikt de tegenligger ineens een soort inham in en wacht tot wij voorbij zijn. Dus toch tweerichtingsverkeer! Om de zoveel meter is er een mogelijkheid voor tegenliggers om uit te wijken. Zo werkt dat dus!

Isafjördur is blijkbaar de grootste plaats van de Westfjords met 3000 inwoners. Patreksfjördur is dus veel kleiner dan wij hadden gelezen. Het ligt verspreid rond een van de inhammen van de fjord. Er is veel bedrijvigheid met dit mooie weer. Het feit dat hier twee cruiseschepen voor anker liggen, heeft er ook vast mee te maken. Hoog grijze duiven gehalte op straat.

Vanavond heerlijk gegeten in een lokaal restaurantje. Geweldige vissoep! Alsof er een engeltje op je tong piest, zou Fietje zeggen. Al is het eten hier overal van hoge kwaliteit. Kost wat, maar dan heb je ook echt wat. Alles is goed hier: de ontbijten, koffie, thee, brood (héérlijk!), gebak, koekjes, avondeten. Koken en bakken kunnen ze hier wel. De winters zijn lang en donker hier in het noorden, dus zijn veel inwoners gespecialiseerd in binnenactiviteiten zoals koken, schrijven, naaien, muziek maken, handwerken, IJslandse wollen truien breien enz.

Nog ff Kolonisten spelen, en dan rond 24.00 uur proberen het daglicht buiten te sluiten. Het is een heel ritueel en uitdaging om elke avond de gordijnen zo zien te draperen dat het enigszins donker wordt.

Dag 7: Ísafjördur - Bolungarvik - Ísafjördur (30 km)

Rustig dagje vandaag, want we blijven hier twee nachten alvorens een grote verplaatsing op het programma staat. Na het ontbijt rijden we een stukje naar het noorden. Het Natuurhistorisch Museum en het Maritime Museum in Bolungarvik zijn het doel vandaag.

Het eerste museum stelt alle vogels tentoon die hier leven of die IJsland ooit hebben aangedaan. Er zit ook een roze flamingo tussen. Die is blijkbaar in Schotland uit een dierentuin ontsnapt en met zwanen naar IJsland gevlogen ... wel een uniek exemplaar dus. Een prachtig overzicht van alle (opgezette) vogels en hun eieren. Ook wordt aandacht geschonken aan de bouw van de 5 km lange tunnel die sinds een jaar of tien de veilige verbinding met de rest van de wereld heeft gemaakt.

Het maritiem museum is niet veel meer dan een paar hutjes en een vissersboot aan de baai, maar het wordt pas echt interessant als de lokale gids begint met zijn verhaal. In een hutje van ongeveer 5 x 3 meter 'huisden' tot een eeuw geleden maar liefst 16 mensen. Op de bovenverdieping acht bedjes waarin elk twee mensen sliepen. Kachel was er niet en uiteraard ook geen water en licht. Toilet gewoon buiten in de oceaan. En dat bij -5 tot -20 graden in de winter. 's Zomers waren deze vissers op hun boerderij.

De lokale gids is een figuur apart. Gekleed in originele kledij: schapenwollen ondergoed en daaroverheen een waterdicht pak van lamsvellen flink ingesmeerd met levertraan. Hij kon zo uit een Viking-verhaal (of Game of Thrones) zijn weggelopen. Levertraan was overigens een van de belangrijkste exportartikelen. Heb ik vanochtend bij het ontbijt ook nog maar eens een lepel van geprobeerd en ja, het smaakt nog steeds even smerig als vroeger toen wij het als kinderen verplicht elke dag moesten drinken. Bah! De zwaarbebaarde Viking deed ontzettend z'n best en in gebroken Engels, flink doorspekt met IJslands, probeerde hij een boeiend verhaal te vertellen en een conversatie met ons te voeren. Heel leuk.

Beide musea waren zeker de moeite waard en met name de omstandigheden waaronder deze mensen in leven moesten blijven, maakten diepe indruk.

Terug in Ísafjördur een lekkere kop koffie met lokaal gebak bij de bakker, waar het aangenaam toeven was. Het is buiten 5-8 graden met een koude wind vanaf Groenland. Daarna Max Verstappen de GP van Oostenrijk zien winnen. Dat maakt de dag compleet.

Geschreven door Joseningrid