Dag 6: rustdag

Vandaag blijven we lekker ‘thuis’. De temperatuur is heel aangenaam, zo’n 27 graden. Heerlijk ondergedoken in het laatste boekdeel van de Zeven Zussen reeks. Natuurlijk Kolonisten gespeeld, puzzelboekje te voorschijn gehaald en liggen dobberen in het zwembad. Onze jonge Bianca houdt ons ook bezig. Ze is heel lief, maar doet alles voor eten. Uiteraard. Op tafel buiten is niets veilig. Inmiddels hebben zich ook meer familieleden uit de witte-duivel-familie de weg naar ons optrekje gevonden. Allemaal komen ze kijken of er iets te eten valt. De meest druipen -al dan niet na Bianca’s dreigende geluiden en blikken die kunnen doden- gelukkig ook weer af. Allen een heel klein jong katje blijft hangen. Ook zij eet inmiddels mee …

Dag 7: strand!

Hoewel we volgens de weersverwachting veel regen en zwaar onweer krijgen, gaan we voor een stranddag. Het blijft waarschijnlijk bewolkt vandaag, wat wij juist heel prettig vinden. Grace Kelly heeft ons een aantal niet-toeristische stranden aangewezen op de eilandkaart. Strandtas gepakt en via een mooie route door olijfboomgaarden en slingerende kustwegen met steile rotswanden belanden we in het zuiden van het eiland bij een klein, mooi zandstrand in de buurt van Vasilikos. Het is alleen toegankelijk via de lokale beach club. Vooruit dan maar. Zo’n club heeft immers veel voordelen. Comfortabele ligbedden die niet boven op de buren staan, parasols die goed functioneren, een schoon strand, douches en moderne nette toiletten en natuurlijk een mega bar met alle mogelijke drank en cocktails en fantastisch eten. De grap is dat we de eerste gasten zijn. Omdat het bewolkt is, kiezen de meeste toeries blijkbaar voor andere bezigheden. Zo staan bij de bushaltes onderweg hordes mensen die naar Zakynthos-stad gaan. Nou, met 25 graden en bewolking vinden wij het juist heerlijk om op het strand te zijn. Later komen er nog wel wat meer verdwaalde strandgasten bij, maar het blijft heel rustig. Heel ontspannen dagje zo. In de middag ontvangen we tot drie keer toe een NL-alert met een waarschuwing voor zwaar weer in de regio, maar er gebeurt niets. Pas in de avond als we aan het koken zijn, horen we wat gerommel in de verte, maar slecht weer blijft uit en het is een mooie avond in de buitenlucht.

En we hebben een nieuw kaartspel ontdekt. Nou ontdekt, is niet helemaal waar. Een tip van vrienden waar er wel vaker gezelschapsspellen mee spelen. Het heet Skip-Bo. Geen idee waar die naam op slaat, maar het is leuk en je kunt het prima met z’n tweetjes spelen. Voor de papieren speluitleg moet je minstens een academische graad hebben, of héél geduldig zijn. Dat doen we anders. Lang leve You Tube! Ene David die gek op spelletjes is, laat ff in drie minuten zien hoe het werkt. Geniale gast. Het is eigenlijk een heel simpel spel, maar erg leuk. Kan zo maar verslavend zijn, vrezen wij.

Dag 8: Feest

Ik heb het voorrecht om vandaag weer een jaartje ouder te mogen worden. En altijd leuk als dat tijdens vakantie is! Jos heeft een mooi verjaardagsontbijtje gemaakt in de tuin. Zo fijn dat dagelijks buiten eten. Al een feestje op zich!
We blijven vandaag ‘thuis’, lekker nixen (lees: luieren, lezen, zwemmen, spelletjes doen). Zó relaxt hier.
‘s Avonds hadden we bedacht in Keri in het zuiden te gaan eten. En wel bij het restaurant met de omsloten tuin, waar we eerder de huissleutel hadden verloren. Die zit overigens nu aan de bos met autosleutels, om het risico te beperken. Uiteindelijk belanden we bij een restaurant aan de slingerweg die naar Keri leidt. Dat restaurant ligt namelijk vrij hoog op de berg, die het grootste deel van dit zuidelijke schiereiland beslaat, waardoor je een fantastisch uitzicht hebt over de vallei eronder, een grote rots vlak voor de kust, en de zee. En de ondergaande zon geeft de rots in zee, een goudkleurige gloed. Een paar minuten lang, schittert het gesteente als een gouden berg. Prachtig!
We hebben een heel gezellige avond gehad op dit mooie plekje.

Dag 9:

Tot laat gisterenavond op ons terras vertoefd, heerlijke temperaturen, dus gewoon in de zwembroek. 's Nachts is het ook niet meer zo extreem warm, dus slapen gaat ook uitstekend. We beginnen de dag met een ontbijt op het terras en besluiten daarna het strand nog maar eens op te zoeken. 26 graden en weinig wind....ideaal dus.
We pakken de bolide en gaan naar de noord-west en noordkant van het eiland. In Porto Vromi is een piepklein strandje, maar het is hoofdzakelijk in gebruik voor toerboten. Met of zonder "chauffeur", dat kun je zelf bepalen. De reisdoelen zijn a. Blue Caves en b. Shipwreck, en die hebben niet bepaald onze voorkeur; wij slaan dus over en trekken verder naar het meest noordelijke punt van Zakynthos. Bij de vuurtoren (gesloten voor bezoek) kun je via de weg afdalen naar zeeniveau en iets wat lijkt op een restaurantje. Dit blijkt echter weer een opstapplaats voor een van de vele excursies en we zijn dan ook zo weer weg.
De weg gaat verder, kronkelig en met tientallen haarspeldbochten echt de moeite waard om te rijden. In het noord-oosten van het eiland heerlijk gelunched aan een idilische baai bij Aghios Nicolaios, aan een zandstrandje....heel netjes.

Wat opvalt op Zakynthos is het ontbreken van wit-blauw. Overal in Griekenland zie je witte huisjes met blauwe luiken en witte tafeltjes met blauwe stoeltjes. Niet op Zakynthos dus. Oké de papieren tafelkleedjes zijn wit met de afbeelding van het eiland, maar dan heb je het ook wel gehad. Het viel ons op, da's alles.

We vervolgen de toeristische route naar ons huisje waar we de rest van de middag en avond doorbrengen met een barbecue op ons terras en uiteraard Skip-Bo.

Dag 10: strand, zon en zee

Het wordt een warme dag, en al vroeg gaan we met de Picanto richting strand. Strandclub Nōe bij Ano Vasilikos is ons vorige week goed bevallen, dus daar gaat het heen. Eerst slingerend tussen de vele olijfboomgaarden door naar Zakynthos-stad, en dan de kustweg op langs een aantal veel bezochte stranden, waaronder het bekende ‘Banana-beach’. Hier gaan veel jongelui heen. Niet gek eigenlijk. Want zoals de naam doet vermoeden, kun je hier onder andere al zittend op een banaan achter een speedboot over de azuurblauwe zee worden gesleurd. Later zien we dat ze dat hier niet alleen met bananen doen, maar ook met een soort luchtbedden waar je met twee man op ligt. Je kunt ook parasailen. Dan hang je aan een parachute achter een snelle boot, en kom je tot ongekende hoogte. Mij niet bellen voor zo iets! Ook jetski’s schieten over het water.
Het zal duidelijk zijn dat wij het bananenstrand links laten liggen. We rijden iets verder de ‘hoek’ van de berg om, slaan linksaf een weggetje in en slingeren tussen metershoog suikerriet naar beneden tot aan de beach club. We installeren ons op een mooi plekje en genieten van zon, zee en strand. Het wordt tijd dat we eens de zee in gaan. We vermoeden dat het wel eens koud kan zijn, maar niets is minder waar. Het water is boven verwachting heerlijk! Klimaatverandering, El Niño, of is dit normaal? Hoe dan ook, echt zalig. Bovendien kun je ver de zee inlopen; het wordt maar langzaam dieper. Waterschoentjes zijn niet nodig. Het is mooi zand: geen stenen, wier, zeeegels of wat dan ook. Toppie.

Zo komen we dag wel door. Tegen 17.00 uur rijden we naar huis, waar we bezoek blijken te hebben. Een enorme, laten we zeggen ‘omvangrijke’, zware Griek stelt zich voor als we de auto uitstappen. Hij blijkt de eigenaar van deze twee huizen te zijn, en is gisteravond uit Athene gekomen. Wij zijn de laatste gasten van het seizoen, en hij is voorbereidingen aan het treffen om wat verbeteringen aan te brengen als we vertrokken zijn. We maken een gezellig praatje, en duikelen de keuken in. Buiten eten wordt ingewikkeld. Nu ook onze buren vertrokken zijn, verzamelen alle katten uit de buurt zich in onze tuin. Kan overigens zijn dat het feit dat wij verse zalm op het menu hebben staan, er ook iets mee te maken heeft … In de loop van de Griekse nazomeravond, nokken de meeste -gelukkig- weer. Wij kunnen ze immers niet allemaal gaan voeren, toch? Bianca en het jonge katje blijven ons wel trouw. Die weten inmiddels dat ze nog brokjes krijgen voor het slapen gaan.

Geschreven door Joseningrid