Zaterdag 21 september - Crato

We nemen het er van vandaag.
Luieren aan de pool, boekje lezen, F1 kijken ...gewoon lekker relaxed.
Het restaurant is werkelijk top, alles supervers en in mooie porties. Veel vis en de geserveerde inktvis is onvergelijkbaar lekker.
De openingstijden van de restaurants was wel even wennen. Vóór 19.30 is geen restaurant open en je moet op tijd reserveren anders ben je pas om 21.00 aan de beurt.


Zondag 22 september - Crato

Het is vanochtend wat nevelig als we de gordijnen openen. Vanaf ons balkon kijken we over weidse velden waar schapen worden gehouden. Veel schapen dragen een bel. Heel grappig, we weten precies wanneer de boer ze komt voeren want dan is het een kakofonie van belgeluiden als de schapen op de boer met hun dagelijks kostje afrennen. Vanochtend horen we de schapen, maar zien we ze niet. Het schijnt vannacht een klein beetje geregend te hebben. Niet verkeerd, want de schapenweides en boomgaarden zien geel van droogte. Het is een hete zomer geweest. Met 18 graden zit er wat frisheid in de lucht. Heerlijk.
De nevel is nel weg, en het wordt weer een mooie zonnige dag. Vrij snel is het weer 26 graden. Ook vandaag luieren we lekker in de kloostertuin. Ik besluit nog een wandeling door het dorp te maken, specifiek naar het kerkhof. Hoe mensen hun doden begraven, zegt veel over de levenden. Ik vind het altijd fascinerend om een begraafplaats te bezoeken. Het ligt aan de rand van het dorp; een mooie wandeling. Het is zondag en rustig in het dorp. Althans op straat. Achter verschillende voordeuren hoor ik veel stemmen. Waarschijnlijk familiebezoek. Uit openstaande ramen komen heerlijke geuren voorbij. Koken kunnen ze hier in Portugal als de beste. De gastronomie is echt perfect. Alles is zo smaakvol.

Ook vanavond eten we weer verrukkelijk in de pousada. Verse inktvis die zó mals is, en een risotto van verschillende soorten paddestoelen. Fijn, fijn met een mooi Portugees wijntje. Super! En natuurlijk nog een paar potjes Skip-Bo ons favoriete kaartspelletje. Jos moet nog een behoorlijke achterstand inhalen …


Maandag 23 september - Crato - Estremoz - Beja

We gaan verkassen. Van de Alto Alentejo naar de zuidelijker gelegen regio Baixo Alentejo. Iets meer dan 200 km, dus we nemen de tijd. Provinciale weggetjes voeren ons door soortgelijke dorpjes als Crato. Vaak wel wat groter, en telkens zie je al van ver dat het dorp een kasteel of burcht met stadsmuur heeft. Er moest vroeger veel verdedigd worden!
Het landschap is vooral enorm weids met ruime vergezichten. Rijdend door de velden met schapen, koeien, mais, wijn, olijfbomen en kurkeiken, bereiken we Estremoz. We zouden op de route over de Romeinse Ponte Romana moeten komen. Maar die is in zo’n slecht staat, dat hij momenteel gerestaureerd wordt. Een alternatieve brug brengt ons naar de overkant.

We wilden graag naar Estremoz omdat hier de mogelijk grootste tegelverzameling van het land zich bevindt. Maar liefst 4500 azulejos! Tegels uit de 13e eeuw tot heden worden tentoongesteld. Hoogtepunt is een tableau dat uit 144 azulejos bestaat uit een kerk uit Santarém en die het voorbeeld is voor de decoratieve kunst van de 17e eeuw. We hebben het pand gevonden, maat helaas is het op maandag gesloten. Echt heel erg jammer.
We waren er al bang voor, want toen we de stad binnenreden, zijn we eerst naar de hooggelegen burchtheuvel gereden. Daarboven liet de koning naast de 27 m hoge burchttoren, een paleis bouwen voor zijn grote liefde Isabel. De 18e eeuwse kapel Capela Rainha Santa Isabel is bijzonder omdat daar azulejo-afbeeldingen de levensfasen van de wonderen verrichtende en later heilig verklaarde Isabel tonen. Zo zou ze volgens een legende brood in rozen hebben veranderd. Wauw! Al is het mij een raadsel waarom je rozen zou moeten willen, als je dringend behoefte aan brood hebt in de 18e eeuw.
Helaas was de kapel gesloten. Blijkbaar zijn de meeste bezienswaardigheden in dit land geopend van dinsdag tot en met zondag. Overigens wel altijd met een royale lunchpauze van 12.30 tot 14.00 uur. Er moet immers uitgebreid gegeten worden.
Het gemeentehuis van Estremoz is ook bezienswaardig. Je kunt er gewoon inlopen en door alle gangen struinen, kantoren zijn ook niet afgesloten! Opvallend is dat er geen mens aan 't werk is, maandag thuiswerkdag soms? Het totale gebouw is voorzien van tegeltableaus, je kijkt je ogen uit.

Na een terrasje met wat heerlijke pastéis de Nata als lunch, rijden we verder via nog meer achterafweggetjes door een enorme uitgestrektheid, richting Beja. Ook de 28.000 inwoners tellende hoofdstad van Baixo Alentejo is omgeven door tarwevelden met daartussen kurkeiken en olijfbomen. Ooit ondertekende Julius Caesar (wie kent hem niet) hier het vredesverdrag met de opstandige Lusitaniërs (die kennen we dan weer niet - althans, wij niet).

We bereiken Beja en checken in bij de Pousada Convento de São Francisco, een voormalig franciscanenklooster uit de 13e eeuw. We kennen deze mooie locatie want zo’n tien jaar geleden hebben we hier al eens overnacht toen we vrienden bezochten die in Portugal woonden. Een groot, indrukwekkend klooster. Onze kloosterkamer vinden zonder te verdwalen in de kloostergangen, is een uitdaging. Maar wel een hele mooie!

Geschreven door Joseningrid