Dag 14: Egilsstadir - Jökulsárlón (388km)

De eerste 30 km gaan tussen bergen met overal watervalletjes, en door valleien richting oostkust. Eveneens een fjordenkust. Via een 6 km lange tunnel gaan we onder de eerst fjord door. De rest van het fjordendeel van de route, ligt de weg als het ware tegen de bergen aangeplakt. Overal prachtige uitzichten over de oceaan en de fjorden. Het is stralend weer, 19 graden, waardoor je ver kunt kijken en overal waar je een fjord inrijdt de overkant al kunt zien. Als we een van de fjorden inrijden, zien we aan de overkant op de punt het dorpje Djúpivogur liggen waar we koffie willen drinken. Hemelsbreed misschien 5 km, maar we moeten zo'n 50 km rijden om er te komen. Ff om het water in de fjord heen ... In het kleine haventje met bontgekleurde huizen is 't gezellig toeven bij een lokaal koffihús.

Een uurtje later parkeren we de bolide bij de vuurtoren van Hvalnes. We maken een wandeling over het zwarte strand van Lónsvik, waar honderden zwanen zich thuisvoelen. Een dagje bij de KLM-startbaan is er niets bij. Met tientallen tegelijk wordt er hier gestart en geland.

De weg gaat verder naar Höfn (lees Hup), waar we moeten tanken. Het eerste wat we zien als we het dorp binnenrijden is een camping. Nix bijzonders zou je zeggen, ware het niet dat er een ANWB-vlag statig in de wind wappert. Ff kijken! Ja hoor, het hele veld wordt bevolkt door Nederlandse camperfreaks. Je kent ze wel, zoals die van het Max-programma 'We zijn er bijna'. Schotel op het dak, wasrekje buiten, korte broek en Crocs aan de voeten. We overwegen serieus om ff een bakkie te gaan doen -dit soort 60+reizigers is vast heel gastvrij- maar we willen door omdat Jos de WK-finale van het damesvoetbal wil zien. Ach natuurlijk, daarom komen al die schotels te voorschijn ... De voorbeschouwing begint natuurlijk.

Vanaf Hup rijden we parallel aan de Vatnajökull, IJslands grootste gleschjer met een oppervlakte van 8100 km2. Stel je voor: 90 bij 90 kilometer ijsplaat! Hij bedekt 8% van het eiland met een ijskap tot 1000m dik. Het hoogste punt is Hvannadalshnúkur-vulkaan met 2100m. Naast deze vulkaan bevinden zich onder het ijs een paar van de meest actieve vulkanen van het land. Van eentje ervan wordt een grote uitbarsting gevreesd. Vanaf de weg zien we met dit heldere weer overal tussen de bergen de verschillende gletsjertongen. Geweldig gezicht in dit weidse landschap!

Net op tijd voor het startschot van de finale komen we ins ons hotel aan. Oeps, de flatscreen in de receptie is kapot. Duh! Snel naar de kamer in de hoop dat er een tv is. Ah, beter nog. In het gebouw waar onze kamer is, is een zitje met flatscreen. Prima. Nee dus, deze is niet aangesloten ... Terug naar de kamer. Yes! We hebben een tv met 1 zender, de BBC. En ja, die zendt de wedstrijd uit ;-)
Als ik in de rust thee haal bij het zitje, loopt er iemand met een wanhopige blik rond op zoek naar iemand die de flatscreen kan inschakelen. Kansloos, zeg ik, waarop ze moedeloos reageert. Zij en haar man zijn enorme voetbalfans en wilden zó graag de wedstrijd zien. Nou, dan kom maar bij ons kijken. Echt?! Ja hoor, geen probleem. Dan vraagt ze: voor wie bent u eigenlijk? Wij zijn Nederlands, dus ... Oh! Weet u het dan wel zeker? Wij zijn namelijk Amerikaans, lacht ze.
Nou, wij Nederlanders zijn heel tolerant hoor, en zolang jullie onze hotelkamer niet afbreken bij verlies ...

Uiteindelijk is het heel gezellig met Mat, zijn vrouw en Ben van 12 uit Brooklyn NY. Ze weten echt alles van het in Amerika immens populaire vrouwenvoetbal. Hun dochter speelt ook (6x in de week!) maar die is nu op voetbalkamp. Zoon Ben heeft gevoetbald, maar heeft nu zijn passie gevonden in ballet. Past echt bij 't manneke. Heel lief en beleefd jong, die al eens in De Notenkraker heeft gedanst. Wauw! Dat zit er in mijn balletcarrière vrees ik niet meer in.
De familie is natuurlijk super blij, maar hadden het ons ook zeker oprecht gegund.

Na het eten gaan we nog naar de gletsjerlagune Jökulsárlón (= gletsjer bij het meer) waar overal drijvende ijsschotsen in het meer ronddobberen. Het meer heeft een open verbinding met zee waardoor de brokken bij de getijdewisseling ook de zee opdrijven. Heel apart om te zien. Het meer is een geliefde filmlocatie. Voor Game of Thrones is het niet gebruikt, maar wel voor twee James Bond films.

Dag 15: Jökulsárlón - Vik (218km)

Het weer is omgeslagen. 7 graden, en dikke bewolking. De wind maakt het koud. We komen nogmaals langs de lagune, en bekijken nu aan de zeekant hoe de ijsblokken de oceaan op gaan en soms op het strand worden geworpen. Heel maf. We passeren een tweede gletsjermeer, dat ook de moeite waard is.
Als we van het enorme ijsplateau vandaan rijden, verandert het landschap. Eerst rijden we door een zogenaamde spoelzandvlakte, een vlakte met allemaal stroompjes water. Dit is in 1996 ontstaan door een vulkaanuitbarsting onder de gletsjer. Er kwam zoveel water onder de ijsmassa vrij, dat een gletsjervloed ontstond. Er is toen veel schade ontstaan aan de zuidkant van de Vatnajökull. De vlakte gaat over in een lavaveld waar het gesteente helemaal bedekt is met een dikke laag mos. Ziet er buitenaards uit.

Van mooie uitzichten is vandaag geen sprake. Het blijft de hele dag grauw en grijs. In Vik regent het zelfs. Aldus houden we het in de namiddag bij een boodschapje doen, reisdagboek schrijven, boekje lezen en lekker eten.

Geschreven door Joseningrid