Dag 19: donderdag 26 september:

Onze eindbestemming vandaag is de Pousada van Sagres, in het zuidwestelijkste puntje van Portugal (en het Europese vasteland) in de Algarve aan de Atlantische oceaan. En tevens een geliefd surfoord. Omdat we de kust nog niet gezien hebben, rijden we eerst naar het westen richting de oceaan en van daaruit zakken we parallel aan de kust af naar het zuiden. Het regent een beetje en het zicht is beperkt. Dikke wolken hangen over het land. We slingeren weer door het landschap omgeven door velden met afwisselde mais, olijfbomen, pijnbomen, druiven en kurkeiken. Volop exportproducten.
Het is ons opgevallen dat in alle dorpen en stadjes waar we zijn geweest best veel huizen onbewoond en vervallen zijn. Hetzelfde geldt voor industriële gebouwen. Er is hier weinig werk en de jeugd trekt weg. De regio Alentejo is enorm uitgestrekt en er is vrijwel alleen wat toerisme of landarbeid. Heel jammer.

De Algarve is lang afgesloten geweest van de rest van Portugal door de noordelijke bergketen die tussen de Algarve en Alentejo ligt. De bezetting door de Moren heeft hier dan ook veel langer geduurd dan in de rest van het land.
De kuststrook die zich uitstrekt tot het zuidwestelijke puntje is beschermd natuurgebied gekenmerkt door zandstranden, steile rotswanden, rots- en duinpartijen en groene beboste heuvels. Het laatste deel van de route door de heuvels moet heel mooi zijn, maar door de lage bewolking zien we er helaas weinig van. Ondanks de regen stoppen we toch ergens aan een strand om naar de ruige oceaan te kijken. De kracht uit zich in de hoge golven die op de kust en rotsen beuken.
We komen aan in Sagres met zijn vele surfshops en restaurantjes.

Hendrik de zeevaarder liet hier een vesting bouwen ter bescherming van piraten. Hij omringde zich met geleerden om navigatie-instrumenten, zeekaarten en astrologische berekeningen door hen te laten verbeteren. Slim. Van hier uit startten veel expedities in de 15e eeuw.
500 jaar later opende de Pousada de Sagres aan de rand van een klif. Door de tsunami (veroorzaakt door de grote aardbeving) van 1755 raakte de vesting zwaar beschadigd. In 1793 werd de structuur herbouwd. Sinds 1910 is het een nationaal monument. En als de regen stopt, de wolken openbreken en de nevel verdwijnt, zien we het fort vanaf ons balkon liggen. Daar gaan we zeker nog naar toe.

Nu het ineens prachtig weer is geworden, zien we pas goed hoe mooi deze plek is. We wandelen rond de pousada en zien vanaf de rand van de klif in de diepte een mooi, breed zandstrand. Surfers trotseren de golven. Het uitzicht is aan alle kanten prachtig, zeker met dit warme, zachte licht aan het begin van de avond.

We eten in de pousada en gaan uiteraard voor vis, en wel voor een streekgerecht typisch voor de Algarve: Cataplana de peixe. Een ‘cataplana’ is een grote koperen pan bestaande uit twee bolvormige deksels die via een scharnier met elkaar zijn verbonden. De pan wordt goed afgesloten waardoor de smaken en geuren van schelpdieren, vis en groenten helemaal tot hun recht komen. De pan is typisch voor de Algarve. Je kunt het vergelijken met een Marokkaanse tajine; het principe is hetzelfde.
En niets is minder waar. Het water loopt ons in de mond als de deksel opengaat. Het ruikt geweldig. Verse witvis, kokkels, gamba’s, mosselen en groenten in een fantastische visbouillon. En enorme pan vol. Zó smaakvol. Da’s niet te beschrijven. Mooi Portugees wijntje erbij en smullen maar. Perfecte avond.


Dag 20: vrijdag 27 september - Sagres.- Lagos - Sagres

Jarig! Dit keer in het charmante Portugal. Meestal organiseert Jos een verrassingsontbijt, maar deze keer is dat niet gelukt … jammer dan.

Vandaag maken we een boottocht langs de grotten van de Algarve. Miljoenen jaren geleden was de botsing van de aardplaten Afrika en Iberië verantwoordelijk voor het ontstaan van deze kust. Daarna ontstonden door erosie de grillige rotsen, gaten en bogen in de westelijke steile kust van kalk- en zandsteen. Hoogtepunt is de Ponta da Peidade. Volgens de legende had de hemel ooit medelijden met vissers die schipbreuk leden en daarom kwamen ze hier levend en wel aan land. We stappen op een bootje in de jachthaven van Lagos, een half uurtje rijden vanaf de pousada.

De boottocht is verrassend mooi langs de vele idyllische strandjes en hoge rotswanden. Het oceaanwater heeft op sommige plekken allerlei verschillende tinten afhankelijk van de lichtinval. Soms bijna surrealistisch. Het water is ook kraakhelder en massa’s vissen komen vlak bij de boot. We komen ontzettend veel kajakkers en sub boarders tegen. Je weet wel, staan op een surfplank met een peddel in de hand. Is best een kunst op deze Atlantische golven. Op sommige stukken is het wel erg druk. Begin van de middag is duidelijk spitsuur bij de rotsen. Wel grappig, de kajakkers worden terug naar de haven in een treintje allemaal door een bootje terug gesleept. Blijkbaar is het niet te doen om helemaal terug te peddelen tegen de stoom in.

Bij terugkomst in de pousada wacht toch nog een verrassing voor de jarige. Op de kamer staat een fles champagne, chocoladecake met een kaarsje erop en een lief kaartje. Jos zit vol verrassingen. We genieten op ons balkon van het uitzicht, de bubbels en zoetigheid.

Vanavond lopen we naar het dorp om eens lekker Italiaans te eten. Restaurantjes genoeg met al dat surfvolk, wandelaars en fietsers. Een lekkere wandeling met wind in de haren.

Geschreven door Joseningrid