Dag 29-30: Boston - Amsterdam

Tja, onze laatste dag. Dat betekent ontbijtje in het hotel en daarna de koffers en handbagage weer op orde zien te krijgen. Na vier weken uit de koffer leven en een zak met wasgoed, is er altijd de noodzaak om te reorganiseren. Vervolgens installeren we ons met ons hebben-en-houwen en laptop in een hoekje van de hotellobby om de Formule 1 wedstrijd die vanmiddag verreden wordt in Austin, Texas, te kijken. Jos wil hier het liefst niets van missen. Helaas moeten we de laatste vijf rondjes missen omdat we naar de luchthaven moeten. Bijtijds inchecken voor de vlucht van 19.00 uur. Dat verloopt heel soepeltjes want bij de (eerste) paspoortcontrole worden we meegenomen naar een aparte rij voor de douanecontrole. Een rij waar je niet alles uit je handbagage hoeft te halen, schoenen uit, riem af, zakken legen enz. Waarom? Geen idee. Waarschijnlijk zien wij er gewoon heel betrouwbaar uit. Tuurlijk, dat zal het vast zijn!

Uiteindelijk gaan we 45 minuten later dan gepland het luchtruim in. Omdat er een harde wind waait, is een van de banen dicht, en is het dus gewoon achteraan aansluiten voor een andere baan. Net zoals bij de kassa.
Nu het in Nederland al midden in de nacht is, is het verstandig om proberen te slapen. Dat lukt helaas niet, want we ondervinden veel turbulentie. Als rond 6.00 uur de lampen aangaan, verwachten we eigenlijk een vroeg ontbijtje, maar er komen geen keukengeluiden uit de pantry en het ruikt ook niet naar een lekker omelletje. Sterker nog, de gezagvoerder vraagt of er een dokter aan boord is omdat er medische assistentie nodig is. Oeps. Omdat we ook merken dat we wat gedaald zijn, vrezen we even dat we misschien wel een onverwachtse landing moeten maken in Ierland of Engeland. Daar zitten we nou echt niet op te wachten, al is Dublin ook erg mooi ...
We vliegen gelukkig gewoon door, krijgen alsnog een ontbijtje alleen zonder koffie/thee omdat onze Delta bird nog steeds door de nacht stuitert.

Uiteindelijk landen we keurig om iets na achten op Schiphol, en staat Piet al klaar om ons op te halen. Niet voor het eerst overigens. Piet was hier gistermorgen namelijk ook. Same time same place. Vergissing! Blijkbaar had Jos weken geleden de verkeerde dag doorgegeven en aldus belde Piet ons zaterdagnacht uit bed in Boston met de vraag waar we toch bleven. Het toestel was allang binnen, maar wij nog niet buiten. Oeps, foutje van ons. Gelukkig was Piet toch zo aardig om ons een herkansing te gunnen. Dank Piet!

En nu is het namiddag en zijn we lekker thuis. Heinz, onze oppas is weer naar huis, onze koffers zijn opgeborgen en wachten op de volgende reis, de was is bijna klaar, de boodschappen zijn binnen, het eten (héérlijk, eindelijk groentes) staat op en onze oogleden worden al wat zwaarder.
Het zit er weer op. De reis naar New England die we voor vorig jaar in gedachten hadden, maar afgeserveerd werd naar de boekenplank vanwege Jos z'n ongeluk. Blij en dankbaar dat we deze reis alsnog samen konden maken. Heel bijzonder en we hebben enorm genoten van deze prachtig regio in de herfst.

Dank voor al die leuke, kleine berichtjes die zijn achtergelaten op onze reisblog. Altijd gezellig. We schrijven de blog vooral voor onszelf zodat we meteen een reisverslag hebben dat we nog eens na kunnen lezen, maar als anderen ervan hebben kunnen meegenieten, dan is dat een leuke bijkomstigheid. We hopen dat jullie ook een beetje hebben genoten, en we misschien wel iemand hebben kunnen verleiden om New England op de bucket list te zetten. Wie weet.

En wie weet, tot een volgende keer,

Liefs, Ingrid & Jos

Geschreven door Joseningrid