Dag 24: Cape Neddick

Wat een mooi uitzicht als we opstaan. Een rimpelloze oceaan en grove rotsen badend in zonlicht. In de verte, voorbij de rotskust, zien we een zandstrand wat ondanks de afstand heel breed lijkt. Gaan we straks verkennen. Maar eerst een duik in de indoor pool op de begane grond, waar geen kip te bekennen is. Prachtig 30m bad met aparte jacuzzi, mooie zitjes en uitkijk op terras en oceaan. Hoewel het buiten flink waait, waag ik me toch ook aan de buiten jacuzzi. En da's heerlijk. Zo'n bubbelbad binnen is mij snel te warm. Maar buiten, top! Lekker frisse wind om me heen. Jos blijft veilig binnen.

We nemen de tijd en ontbijten uitgebreid in het hotelrestaurant. Ha! Ook hier staat vers fruit met granola en yoghurt op de kaart. Dit keer zonder king size muffin, maar met extra yoghurt.
En dan in de benen. Vanaf het hotel kunnen we niet bij het strand komen. Daar ligt een stuk rotskust tussen. Dus pakken we onze bolide en rijden een paar kilometer naar het dorpje Ogunquit waar het strand moet zijn. We hebben geen plattegrond en zoeken gewoon naar Beach Road. Wat bewijzering betreft zijn onze Amerikaanse vrienden heel praktisch. Dus als er een strand is, dan is er ook vast een straat die zo genoemd is. Goede redenering, zo blijkt, als we daadwerkelijk een bordje Beach Road tegenkomen. En ja hoor, die eindigt gewoon aan het strand. En wat voor strand! Geen wonder dat wij het vanaf ons balkon konden zien. Het is namelijk heel breed. Een perfect zandstrand dat er bij eb en in de volle zon schitterend bij ligt. Ondanks dat het ideaal wandelweer is, is er maar een handje vol mensen op het strand. Er zijn meer zeemeeuwen (of bestaat er zoiets als oceaanmeeuwen? De exemplaren hier zijn namelijk heel erg groot) en pluviertjes die enthousiast lopen te wroeten in het modderige zand op zoek naar voedsel.

Het eerste stuk is er geen bebouwing, slechts duinen. Na een paar kilometer komt een stuk met het ene na het andere vakantiehuis, als een kralenketting dicht aan elkaar geregen. Daar draaien we om en wandelen terug. Na zo'n 8 km lopen in de wind, wordt het tijd voor koffie/thee. Er zijn leuke terrasjes in het dorp, maar er wordt geen koffie/thee geschonken. Wel bier en wijn. Aldus gaan we terug naar het hotel voor wat warms, een boek en een paar spelletjes Kolonisten (Jos staat in het algemeen klassement achter ...). De avond verbrengen we in onze suite. Heerlijk als je zoveel ruimte hebt. Overigens zijn we er achtergekomen dat we de upgrade van hotelkamer naar suite te danken hebben aan Marlies, die meestal onze reizen regelt. Dankjewel Marlies! Geweldige actie.

Dag 25: Cape Neddick - Boston (115 km)

We gaan terug naar waar onze reis is begonnen, Boston. We rijden in één keer naar de verhuurmaatschappij om onze Nissan in te leveren. Volgens de teller hebben we in totaal 2.439 miles, ofwel 3.903 km afgelegd in de 18 dagen dat we daadwerkelijk gereden hebben. Gemiddeld dus 222,22 per dag.

We zoeken een taxi om ons naar het hotel te brengen en Charlie met een zwarte big size limo-/SUV-achtige auto probeert ons binnen te halen. Ik wil doorlopen naar een 'gewone' taxi -aannemende dat die goedkoper zal zijn- waarop Charlie roept dat hij echt niet duurder is. Hij noemt zijn prijs, waarop Jos zegt 'That is too much!', hoewel we helemaal niet weten wat een redelijke prijs is voor het traject naar het hotel. Meteen gaat de prijs omlaag. OK, deal! Charlie is eigen baas en eigenaar van het zwarte gevaarte, en draait dan ook zijn eigen muziek. Als wij enthousiast meezingen met 'I got you babe' van Sonny and Cher wordt het helemaal gezellig met Charlie.
En grappig genoeg valt ook in het hotel te onderhandelen. Jos vraagt heel brutaal om een upgrade omdat we de vorige keer echt een heel klein kamertje hadden met Queen size bed. Nu we nog vier dagen blijven, zouden we wel iets meer ruimte willen. En ja hoor, dat kan voor € 25 per nacht. 'That is too much', reageert Jos de onderhandelaar, voor de tweede keer binnen een half uur. OK, antwoordt de receptioniste. 'Dan krijgt u de upgrade voor € 15 per nacht.' Huh?! Soms moet je dus gewoon echt brutaal zijn.
En de kamer is daadwerkelijk iets groter, en met een King size bed 😃

We wandelen nog wat in de buurt van het hotel -het is prachtig weer-, lunchen bij een Japanner, lezen wat, organiseren onze bagage en papierwerk, spelen een spelletje Kolonisten en gaan eten in een Ierse pub waar de uitwedstrijd van de Red Sox te volgen is.

Dag 26: Boston

Heerlijk geslapen op 15 hoog. Hadden we niet verwacht zo midden in het centrum van een stad die 24/7 leeft en waar je regelmatig sirenes van hulpdiensten hoort. Die hoor je hier echt van veraf, zó luid en met tal van deuntjes. We weten nog steeds niet wie de hoek om komt scheuren, als we weer eens een hoorn met zwaailichten op ons af horen komen. Van de week hadden we een keer drie brandweerwagens, een ambulance en politie die tegelijk kwamen aanstormen. Echt, iedereen stond met z'n vingers in de oren! Behalve Jos. Die maakte een filmpje voor de kleinkids van dit spektakel. Alhoewel ... Toen we het terug wilden kijken, bleek hij 36 foto's te hebben gemaakt. Helaas kids. Gemiste kans en pijnlijke oren voor opa.

Maar vannacht dus niks aan de hand. In de vroege ochtend af en toe een opstijgend vliegtuig vanaf Logan airport dat vlak bij de stad ligt, en geen luidruchtige buren. Over buren gesproken. Daar kunnen we nog wat over vertellen. Eerder deze week in Bar Harbor hadden we namelijk buren die tot in de nacht de tv hard hadden staan, en op een avond een zweepje niet schuwden en letterlijk te verstaan waren. Aan 't ei^Nde van het hoorspel kregen ze ook nog ruzie. Oh, geloof me, het was heel genant, maar ook heel lachwekkend 😂

Vandaag op het programma: de stad verkennen met een hop on-hop off bus. Altijd een handige manier. Aanvankelijk wilden we gaan lopen, maar er staat een koude wind. De zon schijnt wel volop -het is een mooie herfstdag-, maar de gevoelstemperatuur is 4 graden! De gemiddelde inwoner hier heeft z'n winterjas, muts en handschoenen te voorschijn gehaald. Zat bij ons niet in de koffer vrees ik.

En ja, downtown Boston is alles wat er over geschreven wordt. Een overzichtelijke, gezellige stad aan de rivier de Charles, met historische oude, maar goed onderhouden panden. Prachtige opgeknapte en gepimpte wijken rond de havens. Schoon, vriendelijk, sfeervol. Het heeft het oudste stadspark van de natie en ook de meeste onderwijsinstellingen en universiteiten waaronder Harvard. Na de toer door de stad een verlate lunch in een van de gezellige wijken, trotseren we de wind en wandelen terug naar ons hotel. Een mooie dag!

Geschreven door Joseningrid