Dag 11: Ithaca – Niagara Falls

Ontbijt in de mooie ontbijtruimte met een plafond van Tiffany glas. Zus Hetty snel een fotootje gestuurd….daar houdt ze van.
Na het ontbijt de weg op, want we hebben een kleine 300 kilometer voor de boeg vandaag. Het weer is prima, wel bewolkt, maar droog en de eerste 80 kilometer gebruiken we de provinciale weg. Het landschap is vlakker dan gisteren en onderweg veel boerderijtjes.
We rijden parallel aan het middelste meer van “de five finger lakes” lake Cayuga dus en gaan noordwaarts. Na 1,5 uur verder over de Interstate highway richting Buffalo; ja da’s waar die lekkere Buffalo Chicken Wings vandaan komen…..toch?
We bereiken de Rainbow bridge die Canada met de VS verbindt en gaan dus over de Niagara River Canada binnen. Direct na de brug ligt ons hotel met uitkijk over de watervallen.
Het is wel een toeristische kermis hier en Jacco, Ingrids vader, was hier al zo‘n 40 jaar geleden voor een zakenreis en zou van die veranderingen beslist hebben opgekeken. Dat Jacco hier was is mede één van de redenen waarom Ingrid hier ook wilde zijn.
We maken meteen een wandelingetje en schepen in voor een van die schepen die vlak onder de watervallen varen. We krijgen een poncho mee en da’s niet voor niks. Binnen 5 minuten zijn we zeiknat op die delen die niet door de poncho worden afgedekt, druk op navolgende link om een filmpje te zien: https://youtu.be/Ho-acMjCOQk

'Donderend water' noemden de indianen de Niagara Falls. Van Lake Erie stuwt de brede Niagara rivier zijn water door een diepe kloof naar Lake Ontario. Tussen beide meren is er een hoogteverschil van 50 m dat de rivier overbrugt door de watervallen. Drie watervallen zelfs: de American falls, de Bridal Veil falls en de Horseshoe falls. De rivier is de natuurlijke grens tussen beide landen en daarmee wordt het fenomeen gedeeld door de VS en Canada. Zo'n 10% van de watermassa stort via de American en Bridal Veil falls naar beneden (285.000 liter per seconde). De rest door de hoefijzervormige waterval (>2 miljoen liter per seconde) aan de Canadese kant.
Het is maar dat je het weet.

Wat een geweld! Zo dichtbij het vallende water is het geluid oorverdovend. Foto's maken lukt bijna niet omdat de boot hevig schommelt in het kolkende water en alles meteen nat wordt van het stuivende en opspattende water. Hier liggen vast wel wat mobiele telefoons op de bodem (50 m diep) ...

Na ons natte avontuur kleden we ons om en lopen door de kermisachtige attracties. Overal muziek, schreeuwende neonreclame's voor spookhuizen, speelhallen, racecircuits, reuzenrad, snoep- en eettenten. Erg grappig. Denk dat de kleinkids jaloers zouden zijn.
Als het donker is, worden de watervallen verlicht in wisselende kleuren. We zien het schouwspel prima vanuit onze hotelkamer, 10 hoog.

Dag 12: Niagara Falls

Vroeg wakker. Niet van het geluid van de watervallen, maar van regen! Het kijkt grauw buiten. Niemand op straat. Maar toch duurt het niet lang of de bussen vol Japanners verschijnen weer in het straatbeeld. Business as usual. Weer of geen weer blijkbaar.
Het is echter snel droog en we lopen over de Rainbow bridge naar de Amerikaanse kant. Paspoorten mee, want het is een officiële grensovergang.
Het mooie aan deze kant is dat je heel dicht bij de rivier en de watervallen kan komen. Indrukwekkend om te zien wat voor snelheid en kracht de rivier al heeft voordat het water zich over de rand de diepte in stort. Hier wil je stroomopwaarts echt niet met je kanootje gezellig gaan peddelen. Toch blijken er af en toe van die thrill seekers te zijn die zo iets doen. Ze kunnen het lang niet allemaal navertellen, en overleven ze het wel dan mogen ze $ 10.000 dokken. Nou ja, het is in ieder geval weer eens iets anders dan bungy jumpen.

Het is inmiddels een stralende herfstdag geworden. 23 graden maar liefst. Helemaal top! Vanavond eten bij de buren, het Niagara Hardrock Café.

Geschreven door Joseningrid