Eerst maar eens een ontbijtje scoren bij de broodjesboer next door. Die heeft van alles kant-en-klaar en je kunt ook broodjes of salades zelf samenstellen. Het aantal kalorieën krijg je er bij elk product gratis bij. Echt een ontmoedigingsbeleid om een lekker zoet broodje of versgebakken muffin te nemen. Jos neemt een aanbieding van een belegd broodje met koffie. Doe mij dan maar een bruin broodje met boter, kaas en wat tomaat. Vraagtekens staren mij van achter de counter aan. Verder geen beleg? 'Nee hoor, echt niet'. OK. Warm hè? No thanks, doe maar koud'. Hij geeft het duidelijk op. Hoe ingewikkeld kan het zijn, zou je denken. Thee is blijkbaar gratis en voor $ 9 inclusief een tweede kop koffie (lees een 'small' papieren beker, maar nog steeds goed voor zo'n 0.4 liter en dat dus x2) hebben we een lekker ontbijtje.

We gaan lopend het centrum ontdekken. De winkels zijn nog niet allemaal open en we belanden in een prachtig statig klassiek gebouw dat wel open is, de Boston Library. En wat voor bibliotheek! Geen idee hoe oud het is, maar het is schitterend. Marmeren trappen en beelden, fresco's, glas-in-lood ramen, klassieke binnentuin en een eeuwenoude leeszaal met de traditionele groene lampjes en duizenden boeken. Verder een tijdelijke tentoonstelling, een afdeling met kaarten en atlassen, en een hele moderne bieb met boeken, muziekdragers, films, DVD's, computers, zitjes, koffiecorner. Hier kun je uren rondstruinen. Heerlijk.

In de namiddag gaan we naar Fenway Park, het thuisstadion van de beroemde Boston Red Sox, baseball. We hebben kaarten voor de wedstrijd tegen Baltimore. Het is er al gezellig druk. Rond het stadion overal eettentjes, Red Sox souvenierwinkels, supportercafées, live muziek, straat entertainment. En allemaal vrolijke mensen; van concurrentie tussen supporters is geen sprake. We zien ook veel gezinnen, waarvan de meeste gekleed in Red Sox tenues en de bekende base ball caps. De caps zijn er in alle variaties, voor jong en oud.
Rond 19.00 uur loopt het stadion vol. Om 19.10 uur gaat het orgel spelen, staat iedereen op, gaan alle base ball caps af, gaat de hand op het hart en wordt het Amerikaanse volkslied ten gehore gebracht. Ja, ja serieuze business. Dan wordt nog een hele reeks 'helden' in het spotlicht gezet, die allemaal een applaus verdienen en zichzelf voor 5 seconds of fame op de enorme schermen zien. En dan is het zover. De eerste pitch door de thuisploeg. Het is een ware belevenis. We zitten niet ver achter de catcher en kunnen alles goed zien. Onderwijl rennen overal verkopers van bier, pizza's, popcorn, hot dogs en candy rond die schreeuwend boven de massa hun product proberen te verkopen. Als zoete broodjes gaat het spul de tribunes op. Net als de base balls. Ik wist niet dat er zoveel base balls het publiek in worden geslagen. Ongelooflijk! Je moet echt op je hoede zijn. Zo'n bal wil je echt niet op je harsens krijgen. Het is wel een sport apart om een bal te vangen. Er zitten zelfs mensen met een base ball handschoen in het publiek.

Het is een mooie wedstrijd. In de 2e inning wordt er al een home run geslagen door de Red Sox en de stemming zit er lekker in. Tijdens de 8e inning wordt traditiegetrouw luidkeels Neil Diamonds 'Sweet Caroline' gezonnen. Geweldige sfeer! En uiteindelijk winnen de Red Sox met 6-2. Ze hebben naar het schijnt een dream team momenteel. Boston slaapt vannacht goed. En wij ook.

Dag 3: Boston - Falmouth (Cape Cod)

Vanochtend de huurauto ophalen. Maar eerst weer een ontbijtje bij de buurman. Nu geen vraagtekens in zijn ogen als ik een broodje met alleen kaas en tomaat bestel, maar herkenning. Hij zal wel denken 'daar heb je die rare weer'. Toch blijft het ingewikkeld, want wat moet je nou eigenlijk voor zo'n mager belegd broodje vragen? Nou, niet veel, want vandaag betalen we slechts $ 6 voor exact hetzelfde als gisteren, en dan moet je weten dat Jos z'n ontbijt $ 5 kost. Wonderlijk!

Dan de huurauto. Ergens 7 hoog in een parkeergarage moeten we de auto ophalen. Het is druk en het type auto dat wij hebben besteld, is er op dat moment niet. Of we niet de knalrode Ford Mustang cabrio willen? Hè? Die is gek, denk ik. Echt niet! De volgende aanbieding is een enorm zwart beest van een wagen, 5,6 liter V8 SUV die 1 op 4 rijdt en waar een familie met zes kinderen en twee honden met gemak in passen. Hallo dan! Nou, die slaan we ook maar over. Heb je niet een Europees modelletje, vragen we? Gelukkig, de derde aanbieding is raak. Er komt een ruime Nissan vrij.

We komen vlot Boston uit en rijden richting het schiereiland Cape Cod. Het regent en dat blijft zo de rest van de dag. We stoppen in het historische provinciestadje Plymouth, de plaats van de kolonie, in 1620 gesticht door de Pelgrims (travellers), passagiers van het beroemde schip de Mayflower die vanuit Delft (de Pelgrims waren eerst vanuit Engeland naar de Nederlanden gekomen) naar de oostkust van Amerika vertrok. Rondom Plymouth ontstond New England. Plymouth is dan ook de oudste gemeente van New England en een van de oudste van de VS.
We wilden het openluchtmuseum zien, maar het regent inmiddels pijpenstelen en we gaan voor het lokale museum waar we als Nederlanders -gezien de historie hier- hartelijk worden ontvangen. Erg mooi museum.

Ons hotel 'Inn on the Square' ligt in Falmouth, de tweede dichtstbevolkte stad van Cape Cod. Overal zie je hier Victoriaans erfgoed vooral op het pittoreske dorpsplein en de historische hoofdstraat, die herinneren aan de Engelse kolonisatie.

Geschreven door Joseningrid