Aaaaaaaaaahhhhhhhh!!!!.... dat is wel de beste samenvatting van hoe ik me nu voel! Niet zo zeer omdat de grens van 30 weer wat dichterbij komt, maar.... ik ben onderweg naar HUISSSSSS!! :D het wordt een lang en live verslag want moet even alles van me afschrijven.

Niemand weet het en geloof niet dat iemand mij verwacht. Dus bij deze: sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry, sorry voor al mijn leugens! God wat was het lastig om te liegen en mijn mond te houden. Ik heb me echt een paar keer behoorlijk slecht gevoeld. Ik kan niet liegen!! Een vriendin waarmee ik in Kathmandu belde zei me “oh dus je bent weer niet thuis voor je verjaardag”... uhhh nee waarschijnlijk niet.. haha dat voelde iets minder liegen als keihard “nee”. Een andere vriendin vroeg me waar ik in Januari was, want ze wilde me misschien wel komen opzoeken.. Ohh voelde me zo rot om te zeggen ja sorry dat weet ik nog niet. Weer iemand zei me “oh dus je komt echt niet naar huis voor kerst. Arme moeder.” Kon hier in begin omheen lullen dat mam het niet zo erg vind en me volgend jaar verwacht, maar toen kreeg ik de vraag waar ik dan was. Zucht.. heb mijn leugen van Nieuw-Zeeland maar volgehouden. Ook mijn moeder vertelde me al dat een collega nieuwjaar ging vieren in Nieuw-Zeeland. “Ohja zou leuk zijn als ik die zou zien”...En zo heb ik echt vaak gelogen! SORRY!!!

Ik snap dat iedereen echt in shock is misschien op dit punt dus ik zal even teruggaan tot hoe ik tot deze beslissing ben gekomen. Hokkaido, Japan.. wat een geweldige tijd met het kamperen en hitchhiken. Ik werd op campings overal uitgenodigd voor barbecues en andere eetfestijnen. Ontzettend leuk en was overal welkom... maar het waren niet vrienden, het was niet mijn familie waarmee ik aan tafel zat. Hoe erg ik er ook van genoot ik linkte het telkens aan kerst.

Pff wat was ik kwaad op mezelf. Inge stel je niet aan het is maar een kerst. Je gaat gewoon doorreizen. Elk jaar vind je het best hetzelfde. Stress op het werk tot de de dag van kerstavond en met nog veel te veel werk in mijn hoofd doorrollen aan tafel. Ik bleef mijn gedachte proberen weg te drukken, maar het lukte niet! Ik bleef aan kerst denken dat ik thuis moest zijn voor familie en vrienden. Ik kon het niet echt accepteren tot ik aan het einde van Japan op het strand eindigde, vlak voor ik naar Indonesië vertrok. Het was vlak nadat ik afscheid genomen had van de ontzettende lieve Japanse mensen waar ik geslapen had. Ik weet het nog precies. Ik zat op het strand de zonsondergang aan het bekijken en te wachten tot ik mijn tent kon opzetten. Zat helemaal in gedachte en moest weer aan kerst denken. En op de een of andere manier dacht ik okee, ik kan er niet meer omheen, ik ga terug voor kerst! Het voelde niet van harte, maar ik kon het accepteren.

Vervolgens vloog ik naar het hectische Jakarta waar het echt lang duurde voor ik over de enorme cultuurshock heen was. Ik beklom samen met de Zwitserse meiden de Bromo en Ijen vulkanen. Daar kreeg ik eindelijk energie van, maar toen ik weer afscheid van hun nam voelde ik me eenzamer dan ooit. Ik was stikkapot aangezien we nauwelijks geslapen hadden aangezien we elke dag voor zonsopgang moesten opstaan en meteen weer doorgingen. Ik had de verkeerde bus genomen naar Denpasar, de hoofdstad van Bali. Ik was moe, emotioneel, alles zat tegen en voelde me eenzaam.

16 september! Ik keek uit het raam van de bus om vooral te proberen mijn tranen te verbijten. Ik had op dat moment heimwee en dacht aan kerst. Ja ik ging terug voor kerst... maar Oeff dat duurde op dat moment nog zo lang. Maar... waarom ga ik niet terug voor mijn verjaardag? Japan was zo geweldig en echt mijn hoogtepunt.. En nja ze zeggen dat je moet stoppen op je hoogtepunt. Hmm.. mijn verjaardag 27 november 2017. Ik voelde me steeds rustiger worden en dacht er meer en meer over na en er viel een last van mijn schouders af. Ik hoefde niet perse een jaar te reizen. Ik hoefde niet perse alle continenten over te gaan etc. Het was mijn reis!! Ik besloot wel dat ik er nog over na moest denken. Ik was namelijk moe en super emotioneel dus wilde echt geen overhaaste beslissing nemen. Maar 17 september liggend op het tropische strand op Gili T., na een heerlijke nacht slapen kon ik alleen maar glimlachen bij de gedachte dat ik mijn verjaardag thuis ging vieren!

Ik wist ook precies wat ik wilde. Ik moest en zou in Nepal de Everest beklimmen en wilde mijn reis eindigen in Nieuw-Zeeland. Ik wist dat mijn terugvlucht duurder zou zijn maar dat ik er voor over. Had het helemaal in mijn hoofd. Een paar dagen Kathmandu, vertrekken naar de Everest voor een dag of 11 en dan door naar Nieuw-Zeeland voor een week of 5 en dan thuis mijn verjaardag vieren..... Juist!

Dat ging dus in Nepal al verkeerd. Het duurde lang voor ik met mijn trekking begon en het werd ook nog eens 14 dagen. Daarnaast betaalde ik me blauw om naar Nieuw-Zeeland te vliegen en zou ik uiteindelijk maar 3,5 week hebben. Ik had er over nagedacht dan misschien langer te reizen, maar ik corrigerde mijn eigen gedachte meteen. Nee, ik ging terug voor mijn verjaardag. Het was echt goed. Dus ik was daar in elk geval super zeker van. Maar wat nu? Geen Nieuw-Zeeland. Vond het zó erg! Was echt teleurgesteld. Ik zocht vluchten van Kathmandu naar overal. Een aantal landen had ik al bezocht of trokken me niet aan. Iran en Sri Lanka bleven over. Iran is echt op mijn lijst komen te staan door alle verhalen van backpackers, maar toch iets zei me dat ik daar nu niet heen moest. Sri Lanka.. een land met veel natuur en ook stranden.. en mogelijkheden om te surfen! Het duurde me best lang om echt enthousiast te worden. Ik vond het nog steeds vreselijk dat ik niet naar Nieuw-Zeeland zou gaan deze reis. Mja Inge.. Nieuw-Zeeland blijft nog wel even bestaan en nja ik hoop ook dat mijn 27e verjaardag niet mijn laatste is dus dat kan nog altijd. Dus 16 oktober heb ik geboekt. Ik heb mezelf nog heel duidelijk de vraag gesteld of de Mount Everest misschien nog iets kon veranderen, maar mijn antwoord was heel duidelijk nee. Ik ging terug voor mijn verjaardag! En inderdaad hikend in de Himalaya werd het eigenlijk alleen maar bevestigd.

Sri Lanka.. Sri Lanka.. had nooit gedacht dat ik mijn reis daar zou eindigen. Maar ik geloof echt dat dingen komen zoals ze moeten komen. En wat een einde!!

In Negombo voelde ik me super eenzaam en wist dat het begin van het einde begonnen was. Maar damnnn.. 3 weken is lang als je wacht dat je naar huis mag gaan. De laatste loodjes.. wat voelde ik me slecht. Laat me nu maar gewoon naar huis gaan. Heb eens flink gejankt op het strand en vanaf toen kon ik ook wel weer terugkijken! Wat een geweldige reis heb ik gemaakt en wat ben ik gegroeid! Maar vanaf Anuradhapura hebben mijn fantastische vrienden me gered!! Wauw wat een einde is het geworden... could not wish for more!!

Gabriele had hetzelfde, hij vliegt de 30e terug naar Italië na 20 maanden, 1,5 jaar Australië en rondgereisd in Azië. We hebben echt enorm veel aan elkaar gehad. Vervolgens Udawalawe waar ik mijn hart even helemaal gelucht heb bij Mo, mijn Sri Lankaanse mama haha. Heel fijn om mijn hele verhaal te delen inclusief het feit dat ik terug zou gaan. En uiteindelijk Weligama waar ik mijn tweede thuis vond en herinneringen met fantastische mensen mocht maken. Ook Charlie was super zenuwachtig om naar huis te gaan. Wat een einde!!...

En nu zit ik dan hier.. in de trein naar Colombo. Nicola heeft haar vlucht ook vanavond dus wij zijn nog samen. We zouden eigenlijk onze kater dag gaan reizen naar Negombo en daar een nacht blijven omdat dat dichterbij het vliegveld is. Maar beide wilde we niet weg en nja wat gingen we doen? De tijd doden in boring Negombo. Dus we besloten katerdag in Weligama te besteden. Vanmorgen hebben we nog gesurft en daarna geluncht, uiteraard bij Seaview! Ik heb daar ook al mijn kleren afgegeven. De man heeft een stichting voor spullen voor schoolkinderen en kleren etc. Hij heeft me zeker 20x bedankt voor mijn donatie en toen ik vandaag ook nog mijn sarong en mijn surfshirt en schoenen ging brengen maakte die nog een foto van me en bedankte die me nog eens een keer of 10. Heel blij dat mijn oude kleren goed terecht komen!:)

Met dikke dikke dikke knuffels hebben we afscheid genomen van onze hechte groep! Gabriele bedankte me nog dat ik zijn reis ook gered heb. Nou dat was 100% wederzijds! Iedereen was echt een beetje somber. Wat een top tijd hebben we gehad met zijn allen. Tien waanzinnige dagen!! Wat een lol, wat een plezier en wat een vriendschap. Ja.. Australië gaat er toch ook nog wel een keer van komen. Australiërs zijn zo relax en alle verhalen; roadtrippen, kamperen, leven in een auto of camper, natuur.. het is wel echt mijn favoriete manier van reizen.

De trein raast verder.. mixed feelings!! Er is de laatste weken en vooral laatste dagen zoveel door mijn hoofd gegaan! Blij, verdriet, angst, zenuwen, kan niet wachten, HELP!, ik wil gaan, ik wil niet gaan.. zo vreemd!! Maar ik weet dat het goed zo is.... voor nu althans!!

Want reizen is een virus en ik durf met volle overtuiging te zeggen dat ik enorm verslaafd ben!... sterker nog de eerste plannen voor 2018 zijn al gemaakt! Lang leve de Black Friday deals van Ryanair! Eind maart ga ik namelijk naar Portugal, mijn Portugese reismaatje in China, Goncalo, opzoeken!!! Weer eens couchsurfen en hij gaat me Lissabon en omgeving laten zien. En na al zijn verhalen over zijn Portugese kookkunsten kan ik ook al niet wachten om weer een nieuwe keuken uit te proberen. Verheug me heel erg om hem weer te zien. Vier dagen in China waren echt niet genoeg. Voor degene die later zijn ingesprongen, lees “De beste busreis ooit (Lijiang)” en je hebt meteen een idee wie hij is. En no worries hij heeft nog steeds een vriendin. Wellicht dat ik over Portugal ook nog wel over ga bloggen.

... Inmiddels ben ik net aan het opstijgen voor mijn eerste vlucht naar Mumbai. Het was behoorlijk stressvol nog. De treinreis duurde langer en het tuktukritje schoot ook niet op. Bij het inchecken duurde het super lang, maar nja was gelukkig nog op tijd. Ook Nicola had nog stress want bij haar wilden ze perse dat ze een uit vliegticket had dus moest ze internet kopen en daar ter plekke een vlucht boeken. Gelukkig had ik net een beetje vertraging en kon ik haar nog net zien. Mijn allerlaatste afscheid.. vreemd! Zoo vreemd!!

Ik heb het er de laatste twee weken best vaak over gehad, maar toch besef ik het nog niet. Mijn vertrek om op reis te gaan was onwerkelijk, maar mijn terugreis misschien nog wel meer. Wat is het snel gegaan! En wat was het fantastisch! Life changing en absoluut onvergetelijk.

.. Inmiddels ben ik in Mumbai en ben ik jarig! Hiep hiep hoeraaaaa!!.. weliswaar nog niet in Nederland maar wel in Sri Lanka en Mumbai. Mijn eerste felicitatie kwam van Jamie... mijn mega knappe Engelse buurjongen in het vliegtuig. Hij woont in Mumbai dus helaas namen we op het vliegveld al afscheid. Wel leuk hem te leren kennen en wat te kunnen vertellen in het vliegtuig. Heb verder bijna de hele rit geslapen. Het reizen vandaag en alle emoties en gedachtes vraten energie. Voel me nu wel relaxed eigenlijk. Hopelijk slaap ik het stuk naar Amsterdam ook.

Ben echt benieuwd naar alle reacties en verbaasde gezichten haha. Mam wist me wel even te vertellen dat ze het mega druk heeft met sporten, vergadering, een etentje en nachtdienst... aahhh!! Had gehoopt een flink stuk taart samen te kunnen eten. Maar goed ze weet nog steeds van niks en taart kan altijd!:)

Zit alweer in het vliegtuig te wachten om op te stijgen, bestemming Amsterdam!!:D spannenddddddd!! Ben stikkapot dus hoop dat ik snel slaap.

..Het is bijna 3 uur Nederlandse tijd dus nu ben ik ook in Nederland jarig! Ik heb echt super goed geslapen maar die stomme airco is veel te koud.

Vind het nog altijd vreemd haha. Ik ga naar huis!! Ik zie wel vreselijk op tegen het weer. Blehh.. van 30+ naar wat een graad of 5 ofzo. Dat is echt iets wat ik wel ga missen, de zon en de zee. Mijn bruine huid zal helaas weer snel wit worden.

Wat ga ik niet missen? Elke keer mijn backpack inpakken, koude douches; alhoewel ik hier inmiddels wel aan gewend was, en nja denk dat dat het wel ver is. Het zal best lastig worden om terug te gaan en vind dat ook best spannend. Maar gaat uiteindelijk ook weer goedkomen. Alles komt zoals het komt en het komt altijd goed.

Want dat wordt vast de volgende vraag: “en nu?”.. nja ik heb wel wat dingen in mijn hoofd en ben absoluut wat wijzer geworden over wat ik wil. Maar de vraag is of die dingen kunnen en wat verder de mogelijkheden zijn. Ik ga me rustig de tijd nemen om mijn ideeën uit te werken en nja zoals ik al zei alles komt zoals het komt. Ben er van overtuigd dat ik mijn weg ook thuis wel weer ga vinden. Verder wil ik er niet al te diep op ingaan omdat alles weer zo kan veranderen. Studeren zit ook nog altijd in mijn hoofd maar wat, wanneer en waar geen idee (nog). Het ligt ook aan het kostenplaatje, want als ik in Nederland binnen het instellingscollegegeld zou vallen houdt het al snel op. Voor een 11.000 euro voor een jaar studeren ga ik liever weer reizen.

December wordt in elk geval een hele leuke maand met familie en vrienden zien, kerst en nieuwjaar. En dan vanaf januari ga ik me verdiepen in mijn toekomst. Wederom een spannend jaar zal het worden, maar ook weer heel leuk. Nieuwe uitdagingen en kansen die ik nu volledig kan omarmen in plaats van dat ik er bang voor ben.

Oeff mijn verhaal is nu al best lang en ben nog niet eens in Nederland. Mja moet afsluiten met een “special edition” toch?! Haha. Ik ga nog even een poging doen om te slapen anders blijf ik onzin typen. Mja tot op Schiphol..

Heb niet echt meer geslapen en hang nog in de lucht. Het is 7 uur Nederlandse tijd en zit aan de champagne! Een heel aantal vrienden hadden me al gezegd dat ik het vliegtuigpersoneel moest zeggen dat ik jarig was. Vond het eigenlijk beetje stom om dat zelf te zeggen mja er is niemand die dat voor me deed dus heb tactisch verteld dat ik jarig was en naar huis ga om iedereen te verrassen. Zojuist werd ik door een van de stewards geroepen dat ik met hem mee moest komen. Het overviel me toch een beetje. Ik werd meegenomen naar achteren en daar stonden alle stewards en stewardessen rond een tafeltje met een bord met 2 heerlijke luxe gebakjes. Op het bord stond met chocoladesaus geschreven “Happy birthday Inge Jet Airways”. Ze zongen happy birthday voor me en kreeg een glas champagne in mijn handen geduwd! Zo leuk!! Ze hebben heel wat foto’s genomen en als het goed ik sturen ze me die straks als we landen in Amsterdam naar mij. Leuk om mijn verjaardag zo te beginnen! Thanks Jet Airways!:)

Nog een uurtje en dan sta ik als het goed is weer op Nederlandse bodem na bijna 9 maanden! Whaaa zo gek, zo spannend! Mijn buik begint nu wel echt te kriebelen.

Oh my god! In wat voor land leef ik??!!! Het is bijna 8 uur en het is gewoon nog donker?!! Whuutt.. dit ben ik niet meer gewend. Ik lag om 8 uur al in het water te surfen met volle zon. Het regent hier en ik hoor van de captain dat het zes graden is... ZES!!! Ze rijden hier ook aan de verkeerde kant van de weg en wat een monopoly geld. Haha grapje natuurlijk maar ook weer niet.. sinds Japan rijdt iedereen links. Het ziet er echt gek uit nu haha. En euro’s.. heb bijna de neiging om op te zoeken hoeveel euro een euro is haha. Help!! Ik ben niet gemaakt voor dit weer. Ben net geland en het regent, het is koud en donker!! Mijn vrienden zitten nu aan de lunch en zullen waarschijnlijk weer een keer of 5 zeggen hoe heet het is, want dat doen/deden we elke dag. Lang leven de zee om af te koelen. Geef me nu maar 5 fleecedekens en een warmwaterkruik. Waarom wilde ik dit?!! Haha.. help ik ben nerveus!

Pfff die bagage duurt langggggg... de eerste felicitaties druppelen binnen op whatsapp en Facebook! Zooo leuk!! Wordt er heel blij van en weet nu ook 100% dat ik blij ben dat ik “thuis” ben... nja nog niet maar zo dichtbij huis ben ik allang niet meer geweest. Oh heb er nu echt zin in!! Weet zeker dat er straks veel tranen zullen vloeien haha. Spannenddddd:D

I am on my wayyyyy... de laatste trein!! Op naar het “zonnige zuiden”. Wat een vreselijk weer! Mis mijn bikini nu al haha. En wat is Nederland klein.. het is maar 2 uur en 18 minuten naar Sittard haha. Wat een lachertje. Zo grappig:). Maar ook wel héél leuk! Heb de laatste bijna 9 maanden echt geleerd hoe mooi ons kikkerlandje is. Het klinkt cliché maar het is wel echt zo. Je gaat je eigen land veel meer waarderen... pap, mam, broertjes... nog even!!!!

Aaaahhhhhhh ik ben zenuwachtig!! Inmiddels ben ik al in Eindhoven.. tijd vliegt!! Help help help.. Weert... de berichten op Facebook maken me echt blij! Heb een big smile op mijn gezicht. Krijg heel veel berichten al van reisvrienden die al vragen hoe de verrassing is en wensen me veel plezier. Heel leuk! Kan niet wachten. De adrenaline giert door mijn lijf!.. Roermond... almostttttt..

Inmiddels zit ik in de bus van Sittard naar Stein.. mijn oude studenten route haha. Geen idee of iemand zometeen thuis is. Heb mam een bericht gestuurd maar ze antwoord nog niet. Superrrrr spannend!

De volgende halte is STEIN.... whaaa zo gek om door al die bekende straten te rijden. Zo lang geleden maar voelt ook weer als gisteren.

Snel liep ik door de regen naar huis. Ik kon ergens een beetje schuilen en belde mam op haar Gsm. Die pakte niet op. Besloot op de thuis telefoon te bellen om te kijken of tenminste iemand thuis was. Was verbaasd toen mam op nam en ben direct beginnen te lopen door de regen naar huis. Ondertussen spraken we over mijn vervolgreis haha “ja 8 December vlieg ik naar Nieuw Zeeland” haha.. Pap was ook thuis en kreeg die aan de telefoon. En ondertussen duwde ik op de bel..

Mijn moeder verwachte de postbode dus opende het raam en ik riep “verrassinggggggggg”!! Een beetje té enthousiast want mam schrok van me haha oepsss. Zo leuk die verbaasde gezichten van pap, mam en mijn oudste broertje Bart.

Direct hebben pap en bart mijn bed opgezet want dat was er niet eens haha. Van mijn oude kamer hebben pap en mam een prachtige inloop kast gemaakt. Had al een virtuele rondleiding gekregen toen ik met mam in Nepal aan het bellen was. Mam zei toen al als ik terug zou zijn zou er een bed voor me staan haha. Ik dacht bij mezelf dan moet je toch opschieten maar dat kon ik uiteraard niet zeggen.

Mam vond het rot dat ze naar de vergadering moest maar ik was echt allang blij dat ik haar had kunnen zien. Toen ik in bad lag belde ze me. Ze ging het etentje afzeggen. Ze was zo verbaasd en in shock geweest maar in de auto had ze zich bedacht dat het belachelijk was dat Ze ging uit eten als haar dochter terug was. Haha echt lief. Het duurde me zo lang voor Roel, mijn andere broertje, thuiskwam. Heerlijk om weer bij mijn lieve familie te zijn!!

Ik stuurde een paar vriendinnen al dat ik thuis was. Haha wat een leuke reacties. Heb me kapot gelachen. Eentje stuurde “og rot op! Echt niet” haha en een andere vriendin zag ik typen en weer niet typen en weer typen en weer niet typen. Normaal is ze super snel dus ik was echt aan het wachten. En toen kreeg ik een bericht “ik moest 3x lezen wat er stond. Ik dacht WAT schrijft ze nu.” Haha zo leuk!! ‘S avonds zouden ze langs komen.

Ben met mam naar Oma gegaan waar eerst mijn nichtje direct begon te gillen en me om mijn nek vloog. Oma bleef me knuffelen. Ze was zo blij dat ik er was. Ook mijn tante was verbaasd. Toevallig kwam een oom ook nog binnen dus leuk om wat familie te zien. Mijn tante zei dat mijn andere nichtje aan het werk was dus besloot langs de Jumbo te gaan om haar op te zoeken. Toen ik haar door een collega liet bellen wilde ze weten wie er was en waarom ze moest komen haha. Uiteindelijk kwam ze en toen ze mij zag vloog ze op mijn nek:).

En toen kwamen mijn lieve vriendinnen! Heerlijk om ze weer te zien en een wijntje te drinken. Heerlijk gelachen en gekletst. Wat was het fijn om terug te zijn!:) een andere tante en twee nichtjes kwamen nog langs. Een van de twee had al vaker gezegd dat ze niet snapte dat ik kerst met de “Ostendorfjes” (familie van mam), kon missen.. nja dat kon ik dus ook niet!:) super schattig! Wat een dag!

Zo gek, zo leuk en zo onwerkelijk! Ik ben THUIS!!!

Voor nu gaan er dus geen verhaaltjes meer komen. Ik wil best schrijven hoe ik helemaal in België ben gaan tanken of een verre uitstap gemaakt heb naar Amsterdam ofzo maar of jullie daar blij van worden weet ik niet. In 2018 zullen er heus weer verhalen komen. Mochten jullie echt niet kunnen wachten... giro “help Inge de wereld over” staat 24 uur per dag open voor vrijwillige giften haha. Grapje, grapje! Voor nu is het even goed en ga ik genieten van familie en vrienden.

Ik klets graag met iedereen bij! Mijn agenda is nog leeg dus mocht iemand willen afspreken hoor ik het graag:). Mijn telefoon nummer is 0623189302 en email ihm_heuvel27@hotmail.nl. Kan wel niet met iedereen lunchen en/of uiteten want helaas zijn hier geen aziatische prijzen haha. Maar “reis” ook graag naar jullie toe voor een echte lekkere koffie of kunnen samen een rondje “hiken”.. mountains beklimmen zit er hier niet echt in haha.

Héél héél héél héél héél erg bedankt voor het volgen en de vele leuke en lieve reacties op welke manier dan ook!! Echt heel motiverend en ontzettend fijn om zo ver toch thuis dichtbij te hebben.

BEDANKT!!!!!:)

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis