High in the sky! Ergens tussen Taiwan en Japan schrijf ik mijn laatste Taiwanese verhaal:) ... en oh het is best een lang verhaal geworden haha. Je moet wat he in een vliegtuig. Mja als je dit kunt lezen betekent het tenminste dat ik niet ben neergestort!:) Enjoy!

Misschien was ik een beetje naïef of had ik me niet goed voorbereid maar Yilan liep niet zo geheel zoals ik wilde. Ik had geen couchsurfer kunnen vinden en dacht wel even ergens mijn tent te zetten, maar het bleek niet echt mogelijk. De stad was groter dan ik dacht en de groene gedeeltes op de kaart bleken niet zo groen als ik hoopte. Een vijver, een golfbaan en een stuk binnen in de stad waar ik zo goed als aan de straat lag. Allemaal geen optie. Helaas kwam ik er dus niet onderuit en moest ik toch nog een hostel boeken. Ik baalde enorm! Nu moest ik ook nog een keer geld gaan pinnen voor ik naar Japan vertrok. Balen! Had deze keer eens goed gerekend. Mja soms heb je pech!

Nja pech.. het hostel lag in het "hotspring"-gebied en had een eigen "hotspring". Nja ik noem het een mega groot bad want volgens mij is een hotspring natuurlijk. Maar hoe je het ook noemt het was een mega aangename verrassing na mijn domper. Heb daar dus uitgebreid gebruik van gemaakt en al met al bijna 2 uur in bad gelegen! Zaliggggg!

De mensen in mijn hostel waren wel aardig en heb wat spelletjes meegespeeld. Verder redelijk op tijd gaan slapen.

Bij het hostel was ook ontbijt inbegrepen in een zaakje om de hoek. Chill!.. na het ontbijt ging ik naar een waterval in de buurt. Het was wederom super heet en vochtig. De waterval was niet ver weg en goed te bewandelen, mja uiteraard "Very far" voor de Taiwanezen. Het bestond uit 3 verdiepingen, maar de hoogste was door erosie niet bereikbaar. Overal zie je de bordjes langs de weg: pas op vallende stenen etc. Zeker nu in het regenseizoen verschuift er regelmatig een deel. De twee andere lagen waren makkelijk te lopen maar erg mooi de waterval.

Erna nog even geblogt en gewacht tot ik kon gaan liften naar Keelung. Het was immers niet ver en ik had met Ting pas na 18 uur afgesproken. Toen ik nog ging voor mijn lunch waren de mensen van het zaakje super enthousiast. Iedereen werd er nog bij gehaald en hoorde alleen maar "Holland, Holland". Ze spraken nauwelijks Engels maar met handen en voeten waren we er toch uitgekomen. Ik kreeg nog een gratis worstje op mijn bord erbij en vele glimlachen. Zo leuk wederom! Dat maakt me zo vrolijk elke keer de spontaniteit van de Taiwanezen.

Op weg naar Keelung! Moest best stuk lopen om buiten de drukte van de stad te komen maar een man bood me al aan om me te brengen. Hij had net zijn vrouw afgezet die moest werken en nu had hij niks te doen. Zelf ging die naar Taipei dus het was dezelfde kant op. Tegen 16 uur kwam ik bij Ting aan. Ben in de 7-eleven gaan zitten en gewacht tot 18 uur.

Ik liep naar haar appartementencomplex en ze riep me al. Ze zat met haar buurtbewoners buiten op het stoepje. Werd meteen al heel leuk onthaald. Ze zei me dat ze niet veel tijd voor me had maar daar was de eerste avond niks van te merken. Haar moeder woonde in het appartement naast haar met haar neefje en nichtje. Haar moeder kwam al met heel veel eten aan. Ting zelf had ook al heel veel gereisd en was nu bezig met haar working-holiday Visa voor Slowakije. We hadden echt veel gemeen en een hele leuke klik.

De dag erna ben ik naar Jiufen gegaan, een dorp verderop. Ik wilde eigenlijk weer gaan liften maar toen de bus net naast me stopte ben ik ingestapt. Ik was heel moe en wist niet waardoor. Moest mezelf echt vooruit slepen. Jiufen was heel leuk, maar wel heel erg toeristisch. De oude straat had hele leuke straatjes en winkeltjes, maar om 12 uur werd het echt te druk. Had het toch gezien en ben naar Jingashi gelopen. Het was niet heel ver maar heb echt op mijn gemak gedaan, want ik kwam niet vooruit. Voelde me zwaar en moe. Mja weet inmiddels wat beter om naar mijn lichaam te luisteren dus dan maar wat langzamer en rustiger aan.

Jingashi staat bekend om zijn vroegere goudwinning. Er ligt een goudmuseum en oude ruïnes van fabrieken. De omgeving is erg mooi. Er is een waterval die ook goudkleurig is van de bergen. Leuk en mooi om door dit gebied te wandelen. Heb wel de bus teruggenomen naar Keelung.

Toen ik terug kwam zat wederom de buurtgenoten van Ting buiten op het stoepje en werd ik weer uitgebreid met veel glimlachen begroet. Het opklaptafeltje werd neergezet en het ene eten na het andere werd erop gezet. Tsja en uiteraard werd verwacht dat ik mee at. Nja een straf was het zeer zeker niet met al dat zaligeeee eten! Een man sprak Engels dus dat was wel fijn en de rest wees alleen maar dat ik meer moest eten. Propppppppvol zat ik maar de kommetjes bleven onder mijn neus geduwd worden haha. Bamboo, vis, groente, inktvis en de moeder van Ting had nog een heerlijk dessert wat we gewoon tussendoor aten. Het is gemaakt van zeegras en jellyachtig maar erg lekker. En volgens mij waren ze bang dat ik de komende 3 weken niks meer zou eten want moest ook nog even een kom rijst naar binnen werken. Ze kwamen ook nog aan met heerlijke eend en een andere vorm van bamboo. Echt ik kon niet meer! Maar het erge is dat ik gewoon blijf eten als ze me vanalles blijven geven. Het is gewoon zoo lekker! Ze wilde me ook al die smerige sterke drank geven, maar die heb ik echt afgewezen. Of ik dan bier luste? Het was eigenlijk meer een uitroepteken dan een echte vraag haha want moest en zou drinken. Heineken, Holland!! Or Taiwan beer? Tsja makkelijke keuze Taiwan beer aub! Wat een geweldige avond! En ja betalen? Nee hoor dat mocht ik weer niet. Had niet anders verwacht, maar ik blijf het netjes aanbieden. Rollend ging ik uiteindelijk naar boven en viel heel snel als een blok in slaap.

Ting had me gezegd dat ik haar fiets kon nemen en langs de kust kon fietsen. Bleef me nog steeds moe en zwaar voelen maar het fietsen gaf me wel energie. Wederom de prachtige oostkust! Heb regelmatig stops gemaakt, maar fietsen was eigenlijk relaxter dan stoppen want de hitte is extreem. De wind langs de kust tijdens het fietsen was heel aangenaam. Als ik stopte liep het zweet meteen langs mijn rug. Kreeg nog een aantal "djajoo's" van Taiwanezen en vele glimlachen en duimen omhoog. Oftewel zet hem op, goed bezig etc. Ik heb de letterlijk betekenis ook geweten, maar ben het helaas kwijt. Mijn Chinees is nog steeds niet optimaal haha. Andrew, de Duitser waarmee ik door het
National park had gewandeld, had me het verteld.

Ik had best een aardig eindje gefietst. Bij het politiestation kon ik mooi mijn fles water weer bijvullen en at heerlijke dumplings in een winkeltje/wegrestaurantje. Naast het restaurantje stond een man die weer het wel bekende "shaved ice" had. Maar het was puur ijs met saus, mja ijs is ijs en mega cheap dus kon het niet laten. Werd door zijn 2 vrienden gewezen dat ik erbij moest komen zitten. Ze waren al aan het bier en hadden ook "betelnuts". Het is niet echt drugs, maar gezond zeker niet haha. Kate had ons hier over verteld en Gab had er een geprobeerd. Je bijt op een soort van noot met een blad er omheen en dan moet je dat extra energie geven etc. Als je er genoeg van neemt worden je tanden echt rood etc. Het ziet er best creapy uit. Had het al een paar keer eerder gezien. Mja je krijgt ze overal in Taiwan, maar niet iets wat ik wilde proberen.

De mannen spraken geen Engels maar het was hoe dan ook grappig. Ze wezen naar hun telefoon mja heeft weinig zin he als je niet verder komt dan tot 4 tellen in het Engels en ik niet verder kom dan tot 6 in het Chinees. Dus heb dat netjes afgeslagen om mijn nummer of wat dan ook te geven en erna afscheid genomen. Kreeg vrolijke glimlachen en ze zwaaide. Super grappig! De mannen genoten duidelijk van het leven.

Fietste terug en ging nog naar Keelung zelf. De night market in Keelung was erg bekend en daar moest ik heen schijnbaar. Ting had gezegd dat ze het niet helemaal snapte waarom die zo speciaal moest zijn. En nja ik vond het vooral veel en veel te druk. Heb er snel gegeten en me toen door de mensenmassa heen geworsteld terug naar mijn fiets. Vind night markets echt geweldig, maar wel lokale markten. Dit was een halve kermis. Nee, dit was een beetje een tegenvaller.

Ik fietste terug en was eigenlijk verbaasd dat de buurtgenoten niet op het stoepje zaten. Maar stiekem was ik wel een beetje blij want kon niet nog zo'n eetavond aan haha. Kwam net uit de douche toen ik dacht dat ik mijn naam hoorde. Dacht nee dat kan niet want mijn naam uitspreken kan bijna niemand hier haha. Heb al vanalles gehoord Inje, Enja, en zelfs "anger"!! Dat heb ik toch maar even verbeterd haha. Voor de rest verbeter ik het niet meer. Reageer op alles. Maar hoorde het nog een paar keer en toen ik uit het raam keek hoorde ik "Inge, pizza!!". Ze zeiden het met een man of 6 in koor haha. Dusja had geen keuze en liep lachen naar beneden.

Ting had van haar werk een mega grote pizza meegenomen. En nja wederom geen honger maar daar werd natuurlijk niet om
gevraagd en moest en zou pizza eten. En nja een stuk pizza na meer dan 4 maanden smaakt echt wel heel goed! Zo leuk! Voelde me echt als een van hen. Kon zo in de buurt gaan wonen haha.

Ting was de sleutel van de fiets kwijtgeraakt dus helaas zat fietsen er niet meer in. Maar mijn knieën vonden dat niet erg. Die zijn nog steeds niet zo blij met mijn backpack avontuur. Sinds de vele trappen in het forest park in Zhangjiajie (met de vreselijk apen, ahhh!!) voel ik mijn knieën. De ene dag meer dan de andere. Mja ze hebben niet veel te willen haha no pain no gain, dus we gaan gewoon door. Ik klaag niet!:)

Maar geen fietsen dus ik heb maar eens even een dagje rust genomen. En aangezien Japan voor de deur stond kon ik mooi wat inlezen en mijn enthousiasme voor dit geweldige land nog meer vergroten! 'S middags was het tijd om te gaan liften terug naar Taipei! Terug naar waar het 5,5 weken geleden begon. Bizar! Zo snel gegaan!

De eerste auto stopte al voor me en een super lieve vrouw nam me mee. Ze sprak goed Engels. Ze veronschuldigde zich meteen dat ze geen water voor me had. Haha dat hadden er al meer gedaan. De Taiwanese vriendelijkheid gaat echt extreem ver. Zo lief!! Ze was wederom onder de indruk van mijn reis en dat ik alleen reisde. Alleen? As a woman.... jep!

Maar het stuk "as a woman"... ik hoorde het zo vaak, maar zie nog steeds amper verschil. Alsof het voor mij moeilijker is dan voor een jongen en andersom alsof het voor jongens niks voorsteld.. zucht! Er zijn maar weinig gebieden waar het als vrouw gevaarlijk(er) is dan voor mannen. India ja.. het staat nog steeds op mijn bucketlist maar dat is wel echt iets wat ik met een kerel samen wil doen. Maar verder?!! Het is echt niet zo dat elke kerel staat te wachten om mij te verkrachten en/of te vermoorden ofzo.. En alsof dat in Nederland/Europa niet voorkomt. Mja goed... jep as a woman alone!!

Ze was voor haar werk op pad en kon mijn niet helemaal tot aan het station brengen. Dus heb het laatste stuk met de MTR (metro) gedaan. Kon namelijk bij Wen-Chi pas om half 10 's avonds terecht. Onder in het treinstation lag een boekenwinkel en Ik wist dat ik daar mijn Lonely planet voor Japan kon kopen. Had een aantal uurtjes de tijd om er in te lezen en ben erna naar Wen gegaan. Ohh japannnn Ik heb er zin innnnn!!:)

Leuk om Wen-Chi weer te zien na een maand. Er sliep nog een jongen, een oude klasgenoot van haar en er was nog wen meisje op bezoek, Penny. Penny sprak mega goed Engels en werkte als HR consulente. Dat was te merken haha want ik kreeg een heel interview met vragen over mijn reis en mijn leven. Kreeg nauwelijks de kans om dingen terug te vragen haha. Wel heel leuk. Super spontaan was ze. En ook Wen wilde vanalles weten van mijn afgelopen weken.

Mijn laatste dag in Taipei heb ik mijn "administratie" gedaan en "grote opruiming" gehouden. Nog een blogje, foto's, Facebook gespamt met foto's en mijn backpack herpakt. Ik had nu weer al mijn spullen die ik nog bij Wen had gelaten. Wist veel dingen nog niet eens meer haha. Heb heel wat kleren in de recycle box gegooid. Vreselijk dingen voor "misschien" en "jeweetnooit".. weg ermee!:) mijn spijkerbroek weg ermee! Want ja die doe ik met elke dag bijna 35-37 graden echt niet aan. Alle "reserve"-dingen.. vreselijk. Hoeveel reserve sokken en ondergoed moet je hebben?! Meer reserve als dat ik gebruik haha.

'S avonds ben ik met Wen en de jongen gaan uiteten. Penny zou later komen. De vis zwom nog in de bakken en er lagen doden op ijs waaruit je kon kiezen om te eten. Je kon zo een vers visje uitzoeken en die werd bereid! Nomnomnommmm.. Wen liet de jongen voor ons kiezen. En ja als je met Taiwanezen eet weet je dat de tafel vol staat!! Vissoep, gebakken vis, beide van de vis die ons eerder nog aangekeken had. Daarnaast rijst, een of ander torentje wat gemaakt was van viseitjes met daarbovenop aardappelpuree, Chinese kool en tofu. Bohhh wat een heerlijk laatste avondmaal!! De vis zóó vers! Het was waarschijnlijk van de vangst van dezelfde morgen zei Wen. Verukkelijk!!

Om 20 uur kwam Penny en die had nog niet gegeten. Tsja en dan bestel je natuurlijk nog meer eten haha. Inktvis, een andere groente en slakken (geen aanrdader). Wederom tsjokvol! Nee.. Taiwan heeft me zeker niet doen afvallen haha. En Wen had voor ons allemaal betaald! Ik wilde het uiteraard echt niet, ze had echt al zoveel voor me gedaan. Maar ze wilde dat persé. Het was "cheap" en ik moest vooral veel plezier in Japan gaan maken. Ze had me ook al haar hotelshampootjes en douchegels gegeven. Haha herkenbaar, naar een hotel gaan en dan alles meenemen "omdat je ervoor betaald" en dan vervolgens niet meer gebruiken. Maar ik was er nu super blij mee want die kan ik overal en nergens in mijn backpack stoppen.

Wen-Chi moest super vroeg op want ze zou naar een eiland gaan met een andere vriend, maar ik hoefde niet te gaan want de jongen bleef in haar appartement. Met een super dikke knuffel nam ik om 6 uur afscheid van der. Ze duwde me nog koekjes in mijn handen want zij ging nu ook weg (alsof die niet super lang houdbaar zijn haha mja) en Japans geld en een Japanse buskaart. Ze deed er niks mee en was niet veel geld. Ik wilde haar mijn laatste Taiwanese geld geven maar nee nee dat wilde ze niet. Het was echt niet veel zei ze en ze vertrok. Voelde me echt slecht! Maar ze wilde echt niks aannemen. Wederom geniet van Japan en zoveel heb ik niet gedaan???!! Ze had echt super veel voor me gedaan!! Mja na 10x afgewezen te worden kan ik er ook niks aan doen he. Toen ik later keek hoeveel geld de yens waren bleek het bijna 20 euro te zijn!!! En dat met de huidige, relatief lage koers dus eigenlijk misschien nog meer. Ohh voelde me zo slecht!! Ze heeft het echt super goed en verdient veel, maar me zoveel geven en betalen hoeft niet! Maar je merkt aan alles dat ze het zo leuk vindt dat mensen komen en ze doet het met liefde, maar voor mij voelt het zo dubbel. Maar goed als ze ooit naar Nederland komt maak ik het goed met haar!

Mja na een laatste "tan pien", ei in pannekoek, bij het ontbijtzaakje, was het voor mij ook tijd om te vertrekken! Busje naar het vliegveld en ready to go!! Wat een geweldig land laat ik achter me. 5,5 geweldige weken. Gefietst en alle positieve en negatieve dingen wat daarbij kwamen kijken, voor de eerste keer (en nog 28 keer erna) gelift, mijn tent gekocht en (wild)gekampeerd, voor het eerst in mijn leven (eindelijk) gescooterd, gecouchsurft, ontzettend veel mooie mensen ontmoet, veel en veel en veel te veel gegeten.... wauw! Ik heb weer super veel gedaan en mogen doen!! Ontzettend dankbaar en trots verlaat ik dit kleine, maar prachtige "Formosa"-island (Portugees voor beautiful island, een titel waar ze super trots op zijn in Taiwan).

Op naar weer nieuwe avonturen in Japan!:) en sushi, sushi, sushiiiii...

Foto's komen snel! Ben geland btw:)

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis