We hadden besloten met de bus naar Sun Moon Lake te gaan. Enerzijds omdat onze benen de 85 kilometer van de dag ervoor aardig voelde en anderzijds omdat het de hele dag zou regenen. Kate had ons afgezet op het station en konden daar de bus nemen.

De bustocht duurde ongeveer 2 uur en ging door de bergen. Mooi moment om mijn blog weer even bij te werken. Sun Moon Lake was echt heel mooi, maar het was echt jammer van de regen. Mja helaas is het regenseizoen in Taiwan dus dat zullen we nog wel vaker hebben. Je kon overal fietsen huren, maar wij gingen lopen want fietsen deden we nu wel genoeg en het weer was echt slecht.

Het was weer echt heel gezellig tussen ons, want Gabriele liep voorop en ik er achteraan. Mja vond het wel prima genoot er lekker van en maakte mijn eigen foto's. Het was echt heel goed gedaan met een fiets/wandelpad om het meer. Heel leuk en gelukkig nu niet super toeristisch. In de weekenden en met beter weer moet het hier wel heel druk zijn. Helaas konden we de 29 kilometer om het meer niet helemaal doen aangezien we met Kate en Sven hadden afgesproken om te eten.

Er was een hele mooie en grote tempel bij het meer. Echt heel indrukwekkend en weer eens anders dan de vele tempels die we al gezien hadden. De meesten leken allemaal wel aardig op elkaar. Ook de tuin er om heen was erg mooi om te zien.

Rond lunchtijd kwamen we in een dorpje aan het meer aan en daar waren leuke winkeltjes en eettentjes. Oh en wederom die leuke theewinkeltjes. Had ze al aardig kunnen ontlopen tot nu toe maar werd verliefd op de schattig theeblikjes. Kreeg meteen thee te proeven, Thaiwanese zwarte thee uit de bergen. Tsja eigenlijk boeide de thee me niet zoveel, maar kon het leuke blikje niet weerstaan. Dusja weer een theesouvenir. Mijn nieuwe verzameling haha. Mijn broertje moet wat ruimte laten in zijn tas, want hij krijg nog wat spullen van me die hij mee terug moet nemen als ik hem ga zien in Indonesië haha. Gelukkig weet die dat nog niet, misschien wil die me dan niet meer zien haha.

We besloten om terug te lopen en onder tussen proberen te liften zodat we misschien nog een stuk de andere kant op konden lopen. Al vrij snel stopte een jongen en zetten ons af bij de bushalte. Het was inmiddels al 15 uur en het regende echt hard. We besloten de bus maar al terug te nemen en dan maar een ijsje op het station te nemen.

We hadden om 19 uur afgesproken om te gaan eten. Had Gab gevraagd hoelang het lopen was en hij had me stellig gezegd 10 minuten. Om 18.30 kreeg ik een bericht van Kate dat we al konden komen want we zouden de bus nemen naar het BBQ restaurant. Dus ik zei Gab kom we gaan, maar meneer had nog 10 minuten nodig om te internetten, want ja we hadden tenslotte om 19 uur afgesproken. Grrr... die mensen doen zoveel voor ons, maar meneer de Ego-Itak moest weer aan zichzelf denken. Heb echt 5x moeten zeggen dat we moesten gaan. Het bleek ook geen 10 min, maar 27 min lopen te zijn. Ik was zo kwaad!! Ik ben boos doorgelopen zonder wat te zeggen, maar hij bleef super rustig op zijn gemak lopen. Heb hem vriendelijk gevraagd of die kon doorlopen maar kreeg weer dat we toch om 19 uur hadden afgesproken dus moest niet zeuren. Mijn geduld begon nu echt op te raken. Pfff weet nog steeds mijn rust en kalmte te bewaren. Voorheen was ik allang uitgeflipt maar het lukt me nu goed om kalm te blijven. Hij begint het me wel moeilijk te maken. Dat die egoistisch tegen mij doet moet hij weten, maar tegen de mensen die ons gratis laten verblijven moet die echt niet zo doen. Schaamde me zo erg toen we aankwamen. Uiteraard vond Kate het niet erg, want ja de Taiwanezen zijn gewoon super lief. Het was gewoon het principe!

Het BBQ restaurant was erg leuk. We konden onze eigen stokjes kiezen en alles was voor 12 dollar (0,33 euro). Sven trakteerde ons op biertjes. We wilden erna eigenlijk weer zo'n echt Taiwanees overheerlijk ijs gaan eten, maar de ijssalon was dicht. Heb dus maar met Kate een ijs in de supermarkt gehaald. Erna hebben we nog even gepraat over onze reizen en ervaringen. De wereldkaart werd er nog bijgehaald en Kate had nog een heel leuk (kinder)boek over alle landen met vlaggen en stereotypes. Elke dag leer ik weer meer over onze prachtige wereldbol.

We wisten al dat het de komende paar dagen echt slecht weer ging worden en helaas kwam de voorspelling ook uit. We hebben nog even gewacht maar zijn toen maar vertrokken. Het was maar een korte tocht. Eerst naar Lukang naar wat tempels en dan terug naar Changua. Hier zouden we de Big Buddha bezichtigen en blijven slapen.

Bij een van de stops heb ik Gab goed aangesproken. Ik weet niet eens meer hoe het begon maar hij betrok me nergens bij. Heb hem gevraagd of die me er wel bij wilde hebben. We overlegde niet, hij was egoïstisch en wilde zich niet aan mij aanpassen. Heb alles gezegd wat me dwars zat, maar heb aardig mijn rust weten te bewaren. Hij vond dat we wel samenwerkten, want hij vertelde me zijn plan. Punt. SA-MEN!!!! Pfff mijn geduld raakte verder en verder op. Toen die me ook nog recht in mijn gezicht uitlachte ben ik ontploft. Schijnbaar trok ik een "funny face". Ik was zoo kwaad. Het interesseerde hem niks wat ik zei. Egoïstisch en kinderachtig! Hoe had ik me zo in iemand kunnen vergissen. Als het zo erg was moest ik maar alleen verder gaan. Hij had me gevraagd mee te gaan als ik dat niet wilde ook prima. Pff hij snapte het niet en wilde dat ook niet doen.

Het regende weliswaar, maar het viel op zich goed mee. Er waren ook wat droge stukken tussendoor en doordat het niet koud was, was het te overzien. De Big Buddha in Changhua was echt heel mooi. Binnenin de Buddha was een museumpje met nog wat buddhistische beelden. Achter Buddha lag een grote tempel. Deze was echt heel mooi versierd en eens niet zo super druk als de meeste tempels. Vanuit de omliggende tuin was er een mooi uitzicht over Changua.

Om 18 uur hadden we afgesproken met Saprinna. Bij haar zouden we slapen. Ze was een kunstenares en woonde in een appartement. Ze had 2 losse matrassen dus hoefde nu even niet met hem in een bed te slapen. Was er we blij mee. Niet dat het me normaal wat interesseert, maar aangezien het niet echt klikt vind ik het toch chiller. We zijn nog eten gaan halen, maar Saprinna had een bericht gekregen van haar vriend dat hij naar het ziekenhuis moest. Hij was net aan kanker geopereerd en de dokter wilde hem zien voor controle. We konden de dag erna gewoon de feud dicht trekked en gaan. Hmm vond het beetje ongemakkelijk, maar zij vond het niet erg. We hebben haar nauwelijks gezien en bleven alleen in haar appartement.

We hadden wifi via haar telefoon, maar aangezien ze ging dus niet meer. Had Gab gevraagd of ik 5 min zijn wifi kon gebruiken om mijn ouders een bericht te sturen en te kijken of we reactie hadden van couchsurfers. Hij zei dat als zijn internet op was we de kosten konden delen. Ik zo heb geen internet nodig, want heb overal wifi. Hij had me eerder al internet aangesmeerd, want dat "hadden we nodig". Ik was er ook nog ingetrapt, maar schijnbaar is mijn telefoon niet simlockvrij. Hij begon nu te zeuren waarom ik nu dan zijn wifi moest, was fijn om de kosten dan te delen. Voor jou ja reageerde ik. Maar heb hem gezegd dat het niet hoefde. Heb mijn moeder een sms gestuurd en ben gaan slapen. Pff zo vermoeiend!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis