Wakanai is het havenstadje en vanuit hier vertrekken niet alleen de ferry's naar de eilanden, maar ook naar Rusland. Vandaar dat veel borden ook in het Russisch geschreven staan. Haha flashbacks naar een paar maanden geleden:)

De ferry was ook wel heel bijzonder. Je moet je schoenen uitdoen en zit dan op de grond. Geen stoeltjes of niks, alleen priorityseats voor ouderen en zwangeren vrouwen. Ik was als een van de laatste en had geen plek meer. Ik stond op de gang maar dat was ook prima toen een vrouw me aantikte en zei dat ik op een prioritystoel kon gaan zitten. Nja vriendelijk:). Een man sprak me aan en vroeg waar ik vandaan kwam en zo kreeg ik ongevraagd de aandacht van alle ouderen in de ruimte. Het was wel heel leuk. De mensen waren duidelijk geïnteresseerd en ik kreeg vele glimlachen.

Aangekomen in Rishiri liep ik naar de camping. Het was al begin van de avond. Er stond een huisje, maar het was me niet duidelijk of dat al de receptie was. De mensen wezen me dat ik verder moest lopen. Na ingecheckt te hebben, zette ik mijn tent weer op. Mijn tent stond net op toen twee mensen kwamen aan lopen, nja ze renden bijna. Ze hadden twee grote schelpen in hun handen. "Japanse food, try try!", met een big smile. Wow! Wat leuk! Het waren de mensen van het huisje waar ik de receptie vroeg. Het zag er echt zaliggg uit! Ze liepen ook meteen weer terug. Heb even mijn tas laten liggen en het me laten smaken! Verukkelijk!

Ik was er nog aan bezig toen een andere vrouw van het huisje kwam aanrennen met rijst. Zij sprak wat Engels en vroeg waar ik vandaan kwam. Ze liep terug en ik hoorde in koor "Ahhhh Ollandaaaaaa" whaaaa. Haha zo grappig. Dus ik zwaaide naar alle mensen. Ze wenkte me met 5-6 mensen dat ik moest komen. Zo spontaan weer! Ik nam mijn eten mee en ze waren zoo ontzettend blij dat ik kwam. Moest erbij komen zitten en er werd bier voor mijn neus gezet. Het was een familie met wat vrienden die een weekendje in het huisje zaten. Ik werd overladen met eten, bier en wijn. Ik riep "Kampai!" (Proost) en dat vonden ze natuurlijk helemaal geweldig. Zo lief! Ze waren echt super enthousiast en ik ook door de zoveelste mega vriendelijkheid en spontane momenten. Wat is de wereld toch mooi!

De moeder was ook mee en zij was 81 jaar en wilde om half 9 gaan slapen. Heb dus toen afscheid genomen. Echt leuk!

Ik moest nog even wachten want mijn eigen mama was jarig en om 16 uur zou oma er zijn zodat we konden bellen. Voor mij was dat wel 23 uur. Ik kwam nog in contact met een paar Belgen uit Antwerpen. Anne en Florence woonde in Sapporo, want hun mannen werkten daar. Ann-Françoise en haar vriend Pascal waren op bezoek en samen waren ze nu voor een paar dagen op de eilanden aan het kamperen. Ze wilden morgen de Mount Rishiri gaan beklimmen en dat was precies ook mijn plan. Ik zou dus met hun meegaan! Leuk!

Het was echt fris op het eiland. Het waaide flink en je moest echt een lange broek aan en een jas of vest aan. Dat was echt lang geleden en had nu ineens spijt dat ik mijn spijkerbroek in de recyclebox had gedaan. Mja had nog wel een lange broek natuurlijk, maar had hem wel kunnen gebruiken nu.

Ik moest bijna een half uur lopen naar de haven om WiFi te hebben, maar kon gelukkig bellen. Zo leuk om thuis weer even iedereen te zien. Happy birthday mamsie!

Op naar Mount Rishiri! Ik was al vroeg wakker en had heel veel energie. Eerst eten gaan inslaan en gaan ontbijten. Om half 9 was ik klaar om te gaan, maar de Belgen hadden een langzamere start. Uiteindelijk zijn we om half 10 pas gegaan. We konden gelukkig met een busje mee naar de start en om 10 uur gingen we dan eindelijk beginnen. Het was al erg laat.

Het eerste stuk was goed te doen. Ik liep met Anne voorop, de rest had een langzamer tempo. Ik kon het erg goed vinden met Anne. Zij sprak ook heel goed Nederlands, de rest sprak Frans.

Station 6 had een prachtig uitzicht!! En vanaf toen werd het alleen maar mooier. We hadden super gelukkig met het weer! De lucht was blauw en de zon scheen, maar het was ook weer niet te warm. Perfect! De dag ervoor en erna was het bewolkt en grijs. Dan hadden we niks kunnen zien.

Bij station 8 hielden we een langere eetpauze, maar ik stond te popelen om door te lopen. Zeker omdat we toch al laat gestart waren. Het was wel erg gezellig en zo ontzettend mooi! Na de pauze liepen we weer verder maar al gauw zei Pascal dat Anne en ik maar door moesten lopen. Wij wilden heel graag de top halen, maar tussen station 9 en 10 zou het echt héél steil worden.

Anne en ik liepen door, maar we waren bang dat wij de top ook niet meer konden halen. We moesten namelijk op tijd terug voor het donker werd. We haalden station 9 en besloten nog even door te gaan, maar helaas moesten we toch eerder terug. Om 15 uur zijn we omgedraaid, maar hebben het toch bijna tot boven gehaald. Maar beide baalden we toch wel. We zijn allebei niet van het halve werk, maar het was hoe dan ook prachtig! Het was een behoorlijk klim en op stukken echt heel steil en rotsachtig. Een heerlijke dagtocht!:) en gegarandeerd spierpijn de dag erna!

Uiteindelijk kwamen we tegen half 7 beneden aan en gewacht op de rest. Erna zijn we met zijn vijven teruggelopen. Een heerlijke onsen wachtte op ons. Zalig!! En daar was zelfs een saunacabine. Echt genieten. Dat hadden we wel verdiend na deze flinke tocht. Ben erna wat eten gaan halen en nog even naar de haven gelopen en toen mijn tentje ingedoken.

De volgende dag wilde ik vroeg de ferry naar Rebun nemen, het eiland ernaast. Het weer was helaas minder. Het waaide flink en het was grijs en mistig. De Belgen waren al voor mij gegaan en Ik sprak nog met een man op de camping. Hij bleef 3 maanden op het eiland. Hij wilde me wel even snel brengen naar de ferry. Top!

Rebun was heel anders dan Rishiri, maar wederom heel mooi. Er lagen maar twee campings maar allebei niet lopend te bereiken. Dus met de bus naar de camping. Ook mijn Belgische vrienden kwam ik weer tegen en hadden dezelfde bus. Er zat ook een Fransman en die zei de Belgen een huisje te nemen aangezien ze met hun vieren waren. Ik zette mijn tentje weer op, maar het waaide heel erg.

Ik was best moe dus ben eerst even een uurtje gaan liggen. Niet geslapen maar wel even gechilled. Erna voelde ik me weer energieker en ben ik nog een flink stuk gaan lopen langs de kust. Het waaide super hard maar gaf wel echt een gaaf gevoel. Het was super rustig en bijna onbewoond. Ben helemaal naar de kaap gelopen. Heerlijk was het! Kreeg weer helemaal energie! De kaap was ook erg mooi, maar door het weer kon je niet heel ver kijken. Ben erna weer het hele stuk teruggelopen. Weer een lekker dagje om! En ondanks mijn spierpijn en de flinke wind had ik toch aardig gelopen.

Door de wind had ik niet heel veel geslapen. De tent ging alle kanten op. Helaas had ik de Belgen niet meer zien vertrekken. Had ze net gemist. Ik bleef nog een nacht en zou de dag erna de eerste ferry nemen. Heb nog een stuk langs het meer gelopen. Verder niet veel bijzonders.

Ik wilde niet weer de bus nemen naar de ferry dus ben ik gaan liften naar de haven. Al snel stopte een oude man met de meest rommelige auto die ik ooit gezien had haha. Het was een apart figuur. Op de 20 kilometer naar de haven werden 3 sigaretten aangestoken en zelfs aan de autostoel van de bijrijder Hong een spinneweb. Maar hij was super vriendelijk en ik was blij dat die me bracht.

En zo was ik na een paar leuke en actieve dagen terug in Wakkanai.

@desirée wat een leuke reactie!! Wist niet dat mijn blog tot zeeland reikte! Wil je me een bericht sturen op ihm_heuvel27@hotmail.nl (let op .nl) of 0623189302:) wil graag meer weten!

Trouwens iedereen is vrij om me berichten te sturen!:) heel leuk alle reacties. Vragen, opmerkingen... ik hoor ze graag!!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis