Irkutsk.. een plaats niet ver van het Baikal Meer vandaan, het grootste zoetwater meer ter wereld. Mam kwam met de gouden tip om "even" een rondje rond het meer te maken. Tsja.. lief bedoeld die tips van thuis maar mam het is RUSLAND, geen Steinerbos. Even ter beeldvorming de oppervlakte van het Baikal Lake is 31.722 km2, héél Nederland telt een oppervlakte van 41.543 km2 (aldus Wikipedia, ik wist het ook niet hoor). Dusss het meer is 76,36% van Nederland. Dus die tip heb ik toch maar bedankt, aangezien mijn visum niet oneindig is. Je kunt overigens in de zomer wel rond het eiland gaan, maar dan heb je toch echt een paar weken nodig om dingen te zien etc.

Nou goed, hoe ik het dus wél geregeld heb komt nu. Ik had in Novosibirsk nog via Facebook contact gezocht met Hannah, een meisje die ik "ken" van de Azië Backpackers groep op Facebook. Ik volg haar op instagram en heb ook veel van haar blogs gelezen aangezien zij ook de Transsiberië Express gedaan heeft. Een van haar blogs ging over Nina, een vrouw van een guesthouse in Khuzhir, het grootste dorp op het Olkhon Island. Dit eiland ligt dus in het Baikal Lake en is qua oppervlakte alleen al iets kleiner dan Flevoland. Hanna en ik hadden al vaker wat contact gehad. Ze vertelde me over een chill hostel in Irkustk en dat ik daar naar Nina moest vragen. En zo gezegd, zo gedaan. In het hostel regelde ze voor me dat ik 3 nachten bij Nina zou verblijven en reserveerden ze de bus naar het eiland...
Ohja.. tegenwoordig is "niet ver" een uurtje of 8-12 reizen haha. Irkutsk lag ook op ongeveer 7 uur reizen van Khuzhir af, dichtbij dus ;) haha.

Irkutsk is een leuk stadje met vele houten huizen. Ze lijken soms op spookhuizen, maar het heeft wel echt iets. Het was tenminste weer eens een levendig stadje in plaats van betonnen, grijze steden. De Orthodoxe kerk was prachtig (kerk nummer 625173829 inmiddels:P). En ook deze stad lag aan een rivier, de Angara River, deze mondt uiteindelijk uit in het Baikalmeer. Dus ook hier heb ik weer langs het water gelopen en genoten van het lekkere weer. Ook ben ik het grote winkelcentrum ingelopen. Al met al een leuke middag omgekregen, maar ik had vooral zin om naar het eiland te gaan morgen.

Om 10 uur 's morgens zou de bus vertrekken. In mijn hostel had ik nog Emma ontmoet, een Chinees meisje die ook naar het eiland ging alleen naar een ander hostel. We hadden dezelfde bus dus liepen samen naar de bushalte aan de markt. Ik kon mijn backpack in het hostel laten en had mijn kleinere tas ingepakt. Daar gingen we. Ik moet zeggen het was een avontuurlijke rit. De weg is hier onverhard en vol met stenen. De minivan scheurde over de wegen en we vlogen op en neer door de bus. Maar goed, ik slaap overal haha dus ook in een bewegende, gammelende minivan. Na 4 uurtjes heen en weer te zijn geschud moesten we overstappen op de hovercraft... ja een echte hovercraft! Het meer is namelijk nog bevroren. Echt tegek!! het ritje was kort, maar fantastisch om over het ijs te glijden met volle gas. Op het eiland gingen we weer over op een busje. Dit busje zag eruit als een soort ijzeren tankbus. Deze busjes zijn speciaal gemaakt voor de nóg slechtere wegen op het eiland én kunnen tevens ook scheuren OVER het ijs. Later komt nog meer over wat allemaal kan OP ijs haha:)

Het tochtje van twee uur was echt extreem haha maar heel gaaf. Ik was nog nooit zo hard door elkaar geschud. Tegen 17 uur was ik bij Nina's Guesthouse aangekomen. Werd meteen heel erg hartelijk verwelkomt door haar. Nina is een vrouwtje van 70 jaar. 25 jaar geleden had ze samen met haar man een auto-ongeluk gekregen, waarbij haar man overleed. Zij zelf had een jaar lang in het ziekenhuis gelegen om te herstellen. Ze is haar hele leven lerares geweest en spreek zeer goed Duits en aardig Engels. Ze woont nu 47 jaar op het eiland. Om de huur te kunnen betalen heeft ze van haar talenkennis gebruikt gemaakt en doet een beetje aan toerisme. Haar zoon woont ook bij haar. Haar dochter woont met haar kleinkinderen in Irkutsk. Haar verblijf is zeer primitief. Ze heeft een paar kamers met bedden en een openhaard en buiten zijn twee wc's, wat twee houten hutjes zijn met een gat erin. In mijn kamer was een klein keukentje met een wasbakje. Er was geen stromend water, maar een geknutseld kraan waar tegen je moest duwen en dan liep er wat water uit. Als dit reservoirtje leeg was konden we hem bijvullen. Normaal mag je het water niet drinken in Rusland, maar dit water kwam uit het meer en was dus zuiver. Ik hoor velen van jullie al denken omggg vresekijk, niks voor mij:P.. maar ik geniet hiervan!:) ik schrijf alweer met een grote glimlach op mij gezicht!!

Nina was echt een geweldige lieve vrouw. Ze vertelde me meteen dat er nog een Oostenrijkse en een Italiaanse jongen verbleven en een Thaïs koppel. Ik wilde natuurlijk meteen naar het meer en Nina vertelde me in het Duits waar ik heen moest. Het dorp was in zijn algemeen best primitief. Alle huizen waren van hout, wegen slecht en het enige internet was dat in het internetcafé. Ohja.. en er is géén bank! Oeii.. dat hadden ze me dus niet gezegd. Maar Nina had al gezegd dat haar zoon morgen met me naar het postkantoor zou gaan om geld te halen. Ik had werkelijk geen idee hoe dat zou werken, want normaal komt geld uit de muur haha mja zorg voor later.

Het meer was prachtig!! Ofja eigenlijk zag ik van het meer niks aangezien het bevroren is, maar de omgeving was ongelofelijk mooi met bergen en de Shamanrock. Dit is een groot gesteente in het meer, welke heilig verklaard is. Ze geloven hier veel in bergen en stenen en gelovigen gaan vaak naar deze bergen om er enkele roebels neer te leggen voor de geesten en dergelijke. Het gesteente was echt heel groot en lag prachtig in het meer. Het was zo stil aan het meer, bijna angstig stil. Ik hoorde af en toe een briesje van de wind maar verder niks. Prachtig en heerlijk om langs te lopen. Het was wel heel koud op het eiland! wat een verschil weer met Irkutsk daar was het echt heerlijk met 14 graden ofzo. En laat ik daarom ook nu net mijn handschoenen en mijn termolegging in mijn backpack geduwd hebben... die dus in Irkutsk lag.

Toen het me te koud werd liep ik langzaam terug en kwam ik langs een restaurantje. Koffie en pelmenisoep als late lunch, de heerlijke Russische dumplings, samen voor 2 euro. Ze waren echt verrukkelijk en kreeg het langzaam warm. Terug bij Nina vertelde ze me dat er nog twee meisjes zouden komen uit Hong Kong. Ik moest nog even wennen aan mijn nieuwe omgeving. Na een paar uur was ik weer naar hetzelfde restaurantje gelopen. Had niet super veel honger, maar kon niet alleen op mijn late lunch leven. Ik kwam de twee meisjes tegen, Hen kwam uit Hong Kong en Mia uit China. Ze hadden wodka gekocht en zouden op me wachten. Gezellig!

Tobi uit Oostentijk en Enrico uit Italië sloten ook aan voor wodka. Het was echt heel gezellig. De twee meisjes waren voor 8 dagen in Rusland. Tobi was ook heel lang aan het reizen en Enrico had ruim 8 maanden erop zitten en ging nu over land terug naar Italië. De wodka smaakte goed. Nina had gezegd dat we geen wodka konden drinken zonder "sakuzka" of te wel eten om de voorkomen dat je een kater krijgt haha. Dus ze had gekookte aardappels, augurken en brood voor ons in bakjes gedaan. Uiteindelijk zijn we rond half 1 gaan slapen.

Weer een nieuwe ervaring, geld pinnen via het postkantoor. Het stelde niks voor uiteraard maar je veracht gewoon niet dat er nergens een bank is. De bank zou me er ook 150 roebel voor in rekening brengen, nja die 2,50 euro konden er nog wel vanaf. Ik was blij dat ik geld had. Nina had ons gezegd dat we naar het noorden moesten gaan van het eiland. Ze had voor ons, Hen, Mia en ik, geregeld dat we met korting de hele dag een tour hadden naar het noorden. We werden om 10 uur met de jeep opgehaald en scheurden wederom over de zandwegen. Er was ook niet een pad maar meerdere slingerwegen. De jeeps gaan waar ze gewoon enigszins kunnen rijden. Het was echt een vette rit. In begin was ik nog heel stoer geweest om me niet vast te houden, maar toen de heuvels hellingen kregen van ikweetniethoeveelprocent met hobbels en gleuven en de jeep bijna zijwaarts lag, heb ik toch de klink maar even vastgehouden. Ik zat naast de chauffeur, maar soms had ik het gevoel dat de jeep zo op zijn zij gekanteld lag dat ik bijna boven de chauffeur zat... zonder riem uiteraard want ja die heb je niet nodig met zulke goede wegen.

We hadden vijf stops met elke keer prachtige uitzichten over het bevroren meer en bergen en kliffen. En ja als je met Chinese meisjes op stap gaat moesten er natuurlijk de nodige peace-foto's gemaakt worden, uiteraard met selfiesticks. Bij het meest Noordelijkste punt van het eiland konden we naar de punt lopen en erna moesten we dan bij een houten lunchplek terugkomen voor de lunch. Wederom prachtig uitzicht, maar wat was het toch weer koud. De wind sneed in mijn gezicht. De lunch bestond uit soep met Omul, de typische vis van het Baikalmeer. Heerlijk! De chauffeur had het op een primitief vuurtje gemaakt. We kregen thee en koffie en brood erbij. Daarnaast nog een cakerol en lagen er nog snoepjes. Na zo'n dag in de kou was het echt heerlijk die soep. Heb echt flink opgeschept. Zalig! De warmte ging door mijn hele lijf. Na de lunch was er nog een stop en vanuit daar gingen we terug, wederom schuddend en hobbelend over de heuvels. Hetzelfde stuk waarbij ik eerst het gevoel had in de lucht te hangen was nu andersom. Ik zag de rond nu op me afkomen en dacht even dat ik de grond kon kussen, maar onze chauffeur wist wel wat die deed en reed met de jeep "gewoon" door. Snelheden van 70 haalden die op vele stukken makkelijk. Denk dat we in Nederland grote rode borden zouden hebben neergezet met maximaal 30 en "let op gevaar" etc.
Om 16 uur waren we terug bij Nina. Nina had geen douche, maar we konden gebruik maken van de banja, de Russische sauna. We zouden eerst om 19 uur de zonsondergang gaan kijken met zijn allen en dan om 20 uur in de banja en erna eten.

De zonsondergang was prachtig, maar heeeeeel koud. Mja koud of niet ik wilde een "chill"-foto hebben op het ijs. Dus daar lag ik dan te "chillen" op het ijs haha, eens iets anders dan op het strand. We waren echt door en door koud toen we terugliepen. Ik was de ijspegel die neus heet al kwijtgeraakt en wist ook niet meer hoeveel vingers er nog aanzaten brrrrr... Maar ja de banja wachtte gelukkig op ons:)

Zoooo lekker die banja! Nina liet ons zien hoe het werkte. Er stonden drie grote schalen die we konden vullen met heet water en konden dit dan met koud water mengen en ons zo eerst wassen. Vervolgens konden we op de saunabankjes zitten voor de kachel. Nina maakt al stoom voor ons. Heerlijk die hitte. Normaal ga ik altijd met mam naar de sauna, onze moeder-dochter uitjes. Weet ook zeker dat ze dit heerlijk had gevonden. Met name Mia vond het toch echt veel te heet, Hen had er op een gegeven moment ook genoeg van, maar ik vond het heerlijk! Had er echt de hele avond kunnen zitten. Heb me echt 3 keer gewassen en flink gescrubd.

Nina had voor ons gekookt, Omul vis!:) Tobi en Enrico aten ook mee. Nina had zich echt uitgesloofd! De hele tafel stond vol met eten. Pannenkoeken met huisgemaakte jam (bohh zoo lekker!!), omulvis, aardappelpuree, soep en een salade. En daar telde zich enkel 250 roebel voor, 4,15 euro. Het was echt heerlijk en wederom werd het een wodka-avond met zijn allen die tot een uur of 2 doorging.

De jongens waren eerder al gaan fietsen over het ijs en wij hadden ook besloten om fietsen te huren. Het waren speciale fietsen met "winterbanden", wielen met noppen op waardoor je over ijs kon gaan. Mia wilde niet als eerste dus ging ik wel het ijs op. Als auto's en busjes dit kunnen moet mij dat ook lukken. In begin was het even wennen, maar wat een gaaf gevoel om over het ijs te racen. De auto's die ons tegemoet kwamen zwaaiden elke keer vrolijk. Mia had het erg zwaar en kwam nauwelijks vooruit. Tsja mijn Nederlands-fietsbloed deed zijn werk. Ik heb heel wat extra rondjes gemaakt om terug te fietsen. We stopten regelmatig voor foto's. Ik kreeg zo ontzettend veel energie van de frisse lucht en prachtige weer. Ik wist dat ik bruin zou worden aangezien de zon scheen en het ijs dit reflecteert. Dus ook al is het thuis misschien 22 graden, ik kleur toch mee. We zouden naar het eiland aan de overkant fietsen en daar lunchen, maar toen Mia viel en echt moe was heb ik de lunch maar vervroegd en hebben op een besneeuwd stuk onze lunch genuttigd. Prachtig! Lunchen OP het Baikalmeer.

Bij het eiland was het wel een stuk kouder aangezien de zon net achter de wolken ging. Dat maakte het meteen echt minder aangenaam. Het eiland zelf was verlaten maar wel heel mooi. Er lagen prachtige ijsschotsen die echt kristalblauw kleurde. Zo mooi!! We fietsen terug en dit keer ging het wat sneller en lasten we minder pauzes in. Ik was echt helemaal in gedachte en voelde me zo zen en energiek! Waanzinnig wat had ik ervan genoten. We hadden in totaal zo'n vijf uur gefietst. We hadden onze fietsen ingeleverd en nog een keer koffie met pelmeni genomen in het restaurant om op te warmen.

Nina had wederom voor ons gekookt. Enrico was vertrokken, maar Tobi at ook weer mee. We kregen wentelteefjes en ei, salade, en soep met brood. Ik wilde niet zeggen dat ik allergisch was voor ei, maar was toch wel bang om het te eten. Tegenwoordig eet ik wel bijna alles, maar ei zelf had ik nog niet durven proberen. Het was een kwart ei en besloot het toch maar te doen. Ik nam een hapje en nog een. Ik at de helft op. Toen Nina weg was zei ik tegen de rest dat ik allergisch was dus mocht ik vreselijk ziek worden wisten ze in elk geval waar het van kwam haha. Meer als 1/8e durfde ik toch niet te eten en Tobi at de rest op. Ik heb er totaal geen last van gehad dus volgende keer wordt het een kwart ei of een half ei:) Whoehoeee! Ik had gewoon voor het eerst in mijn leven ei gegeten! Tsja klinkt misschien niet heel spannend, maar wel voor mij als je tot twee jaar geleden nog geen cakekruimel kon eten. MJa het was wederom verrukkelijk en ja wodka-avond nummer 3 op een rij uiteraard. We speelden domino en elke keer als je niet kon aanleggen moest je drinken. Ik was behoorlijk aangeschoten.

Tobi stelde voor om om middernacht naar de Shamanrock te gaan om sterren te gaan kijken. Ik wilde eerst niet meer omdat het me te koud was, maar ja ze overtuigden me om mee te gaan. Buiten viel de kou nog enigszins mee, maar was toch al snel bevroren. Mijn muts was ik al ergens in Sint Peterburg verloren en de wind kwam door mijn twee capuchons heen. Bij de rots liep Tobi ineens weg en kwam even later terug. Enrico en Tobi hadden eerder een echte Russische muts gevonden en deze aan het informatiebord gehangen. Hij hong er nog en Tobi gaf hem aan mij. Echt zo cool! Helemaal van leer en bond erop. Keep it, zei Tobi. Ik had hem beloofd dat als ik in Mongolië iemand zou vinden die de muts beter kon gebruiken dan ik dat ik hem dan weer door zou geven. Stiekem hoop ik nu dat er niemand is, want dan zou het echt een hele gaaf Rusland aandenken zijn. Ik was echt helemaal blij met de muts. Hij was ook super warm, maar gewoon heel cool. Heb hem de hele avond opgehouden. Het was ook echt heel mooi geweest om de sterren en de maan te zien reflecteren in het ijs.

Helaas was het tijd om afscheid te nemen, want onze bus zou vertrekken. Tobi had besloten zijn verblijf nog even te verlengen, maar ook Hen en Mia gingen terug naar Irkutsk, Ik wilde echt niet weg! Het was zo mooi op het eiland en Nina was zo ontzettend lief. Wat een geweldige dagen had ik gehad! Zoveel energie gekregen van de prachtige omgeving. We waren nog een keer naar de rots gelopen als afscheid. Het was gaan sneeuwen en waaide super hard. Ik moest achteruit teruglopen, want de wind voelde als een groot mes dat door je heen sneed. Mijn benen voelde aan alsof er 100 kleine naalden in me gestoken werden. Maar de kracht was zo gaaf. Het deed me zo vaak denken aan mijn eerste reis alleen naar IJsland!

Wat een bijzondere dagen! Met de laatste knuffels met Nina en Tobi gingen we weer hobbelend met de bus en hovercraft terug naar mijn hostel in Irkutsk. Vandaag neem ik de trein naar Ulan-Ude en zondag 9 april verlaat ik het mooie Rusland en gaat mijn Mongolië avontuur beginnen!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis