Na een heerlijke onsen voelde ik me weer helemaal fris en klaar om naar Nagoya te gaan. Het was best een eind. In Japan zijn namelijk ook geen echte snelwegen. Snelheidslimieten van 40-60 zijn gebruikelijk. Meestal rijden ze dan wel harder, maar goed 100-120 komt niet voor. De tolwegen zijn de echte "highways", maar daar geldt ook maar iets van 80 km per uur. In Hokkaido had ik me daar in begin wel in vergist met hitchhiken. Een tochtje van 100 kilometer bleek dan ineens 3 uur te duren in plaats van een uurtje ("really far").

Al onder het lopen naar de grote weg stopte een auto. Een jong gezinnetje met een babytje van 10 maanden. Ze gingen niet meteen naar mijn eerste bestemming maar wel al een eindje op weg. Ik hoorde de vrouw bellen en het ging duidelijk over mij. Ze hong op en in haar beste Engels zei ze me dat haar man moest studeren in de bibliotheek, we zouden naar haar moeders huis gaan en dan zouden ze me nog een stuk verder brengen. Super lief!

Toen we bij moeders aankwamen, kwam ze al naar buiten met een schaal met onigiri's die ze zelf gemaakt had, sticky rijst met daar iets in, en meestal in zeewier verpakt. Ze spraken even met elkaar en de vrouw zei "tea time, come!".. oh uhhh oke!

Ik kreeg green tea en Ik zag er schijnbaar weer uitgehongerd uit. Kreeg nog meer onigiri's en Udon, een dikkere noodle, volgens mij gemaakt van vis maar ben niet zeker. Nja heerlijk weer, mams kon goed koken dat was een feit! Er werd me nog een zak met koekjes en een flesje green tea in mijn handen geduwd voor onderweg. Ze hadden echt een heel mooi Japans huis met van die dunne houten wandjes met dun papier ervoor en een bamboomatten vloer.

En vervolgens gingen we weer verder en brachten ze me perfect voor de oprit van de tolweg. Ideaal! Na honderd keer ge-arrigatou't (thank you) heb ik al zwaaiend weer van afscheid genomen. Heel leuk weer. Hichhiken is een feestje:)

Ik had mijn spullen nog niet op de grond gelegd of een auto ging op de rem. wederom een gezinnetje met 2 jongetjes. Echt super snel! Er werd plaats gemaakt voor me en ik kon mee en zetten me op de service area af. Het was nu niet meer ver naar Nagoya.

Ik had wederom mijn backpack nog maar net op de grond gegooid toen een vrouw kwam aanrennen. Ik kon met haar mee. Ze had wel een man en 3 meisjes, of ik dat erg vond?! Haha nee natuurlijk niet hehe!! Ze waren naar Disneyland geweest in Tokyo. Zowel de man als de vrouw spraken zeer goed Engels! Was echt verbaasd, dat komt niet veel voor. Zelfs in Tokyo is het Engels niveau dramatisch.

Het was dan ook leuk om eens wat langer verhalen te vertellen en aan te horen. De meisjes namen begonnen alle drie met een M haha het deed me een beetje denken aan onze A-prinsesjes. Vader en moeder stimuleerden hun meisjes ook echt om al Engels te spreken. Zo goed! Wij beseffen ons dat niet echt, maar wij zijn behoorlijk bevoorrecht met de vele talen die wij op school krijgen. En ja.. een paar jaar geleden dacht ik daar ook echt anders over, met name over mijn Frans trauma's in België op school. Maar besef nu pas hoe handig het is. Mijn Frans is nog steeds dramatisch maar ik kan gesprekken op zich wel aardig volgen.

Maar goed, ze brachten me helemaal tot het station waar ik later die avond met Tomoko had afgesproken. Ik was echt verbaasd hoe goed het gegaan was die dag. Hoef meestal niet heel erg lang te wachten, maar vandaag ging het echt snel. Had ook meteen een couchsurfer gevonden dus had een echte lucky day! Nice!

Verder de laatste paar uurtjes in de Mac. Donald's gehangen en geblogd. Kon nu weer eindelijk mijn foto's bijwerken. Mijn interne schijf van 64GB was namelijk vol. met foto's haha dus had eerst een nieuwe USB stick moeten kopen. Maar kan dus weer even vooruit:).

Tomoko was 24 jaar en ook een echte reizigster. Ze sprak super goed Engels. Het klikte direct heel goed. Haar appartement was wat rommelig maar helemaal prima verder. Heerlijk om weer even al mijn kleren te wassen en mijn backpack weer een helemaal uit te sorteren. Had mijn huishouden weer helemaal op orde:).

Ik ben 's morgens eerst naar Nagoya Castle gegaan. Na 5,5 weken in Japan toch eindelijk mijn eerste kasteel gezien haha. Heel indrukwekkend vond ik het. Binnen de muren stond het kasteel dat bestond uit vijf verdiepingen. Het was in 1945 door een luchtaanval van de VS grotendeels afgebrand en sinds 2013 is het weer open. De totale restoratie is klaar in 2018.

Heel veel wanddecoraties in goud met vele tijgers. Later las ik ergens dat dit heilige dieren zijn in China en Korea en zodoende gebruikt werden om te imponeren. In de toren waren nog van allerlei dingen tentoongesteld maar op een hele leuke en speelse manier. De tuin rondom het kasteel was ook weer erg mooi. Vind de Japanse tuinen echt prachtig!

Na een paar uurtjes ben ik verder gegaan naar het "Nagoya City Archives". Tsja weeet nog steeds niet wat het echt was. Het gebouw van buiten was heel mooi, maar van binnen beetje vreemd. Het was een soort tentoonstelling of iets maar geen idee met wat voor doel of precies waar het voor was. Alles was ook geschreven in het Japans. Ben er ook niet lang gebleven.

Op mijn gemak naar de TV tower gelopen. Haha wederom een replica van de Eifeltoren, in "Central Park", het hardrock café en wat dure Franse modewinkels er omheen. En uiteraard drinken we in de café's Heineken... hoe Japans kun je het hebben! Haha

Het busstation ernaast was ook een benzisnswaardigheid op zich, "Oasis 21". Het is een super modern gebouw dat een soort spaceshuttle/UFO moet voorstellen met vele winkels. Heb even in het park gezeten in de zon!! Eindelijk goed weer! Heerlijk was het:). Even geen regen, mist etc meer. Sorry Nederland... kan ook alvast zeggen dat ik dat zalig tot zelfs snikheet weer voorlopig nog even behoud:). (Huidige status op moment van schrijven: half dood aan het gaan van de hitte).

Verder nog wat rondgestruind en uiteindelijk de metro weer teruggenomen naar Tomoko. Ik wilde eerst nog een stukje van de Japanse Alpen gaan doen, maar begon er al beetje over te twijfelen. Ik had al 3 weken in de natuur op Hokkaido gezeten en Mount Fuji beklommen. Tomoko bevestigde mijn gevoel dat ik dan beter door kon gaan naar Kyoto. Had echt meer zin om cultuur op te snuiven. En aangezien ik inmiddels al 5,5 week in Japan ben en ik in het zuiden en westen nog meer wil zien voor ik naar Indonesië ga besloot ik dat ik de Japanese Alps ging overslaan. Op dus naar Kyoto!

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis