Mijn 100ste blog (inclusief Vietnam en Thailand)!!! Het is een feestje waard.. ahum, ahum! Maar goed er komen er in elk geval nog vele bij:) Heb inmiddels ook weer bijna mijn achterstand ingehaald haha..

Het was in de bus al heel druk en op het 5e station, het begin van de klim, al helemaal. Ik had al gehoord dat het super druk zou zijn en je op sommige stukken echt moet wachten in de rij. Mount Fuji heeft namelijk maar een climbing season van 2 maanden, juli en augustus. Daarna en ervoor is het veel te koud en veel te gevaarlijk door ijs en sneeuw. Daarnaast heeft Mount Fuji een grote betekenis voor de Japanners. Het wordt als heilig gezien en vele mensen maken een bedevaartstocht over de berg. Ik had ook nog eens de pech dat het "O-bon" was. Het is een soort dodenherdenking voor de Boeddhisten. Nja het betekende dat de Japanners een aantal dagen vrij hadden en dus massaal besloten Mount Fuji op te gaan.

Om 14 uur was ik vertrokken. De eerste drie kwartier waren prima en ik kon goed doorlopen op mijn eigen tempo. Maar vanaf iets na het 6e station stond ik in de file en dat is eigenlijk zo gebleven de rest van de tocht. Dat was wel echt jammer. Stond af en toe echt dik 10 minuten helemaal stil voor ik weer een klein stukje door kon. Mja verdwalen kon ik niet haha.

Het pad was goed te lopen, zeker in begin. Naarmate we hoger kwamen waren er meer rotsen en was het af en toe echt klimmen. Al gauw kwam ik boven de wolken uit. Het was niet echt koud nog en gelukkig droog. Met vlagen braken de wolken zelfs even open en kon je ver naar beneden kijken. Heel gaaf!

Tegen 17.30 uur zag ik dat ik bijna bij mijn berghut zou zijn. Er was een ander pad dat leidde naar een andere kant. Aangezien ik de drukte even zat was en er toch bijna was besloot ik dat pad even op te lopen en me even af te zonderen van de file, de Japanse groepsyells (vreselijk!), en het gekakel en gekrijs van de menigte. Ik kon er nu ook echt volledig van genieten. Was aan de rand gaan zitten en had echt prachtig uitzicht. Heerlijk even geen geluid en genieten van het moment! Ik was gewoon Mount Fuji aan het beklimmen! Hoe vet is dat?!!:)

Toen het een uurtje later me echt te koud werd en ook al begon te schemeren heb ik me weer tussen de massa mensen geduwd voor het laatste stukje van deel 1. En ja WiFi is overal dus even wat foto's naar thuis gestuurd.

In de berghut was het al druk. Heb even gegeten en in de ruimte gezeten maar al snel mijn bed opgezocht. Van 20 uur tot half 1 's nachts heb ik geslapen en om 1 uur vervolgde ik mijn tocht weer voor het laatste stuk naar boven.

Ik had gehoopt dat het 's nachts minder druk zou zijn, maar helaas. De hele berg vol met koplampen. Gelukkig was iedereen wel wat minder spraakzaam in de nacht dus geen blije groepsyells haha. Het was nog steeds niet super koud. Had nu wel mijn jas aan, maar al lopend was het aangenaam. Sommige Japanners dachten er schijnbaar anders over want sommige liepen zelfs met van die reddingsdekens om of waren ingepakt alsof ze op de noordpool verbleven. Maar goed..

Ik merkte op zich wel de hoogte, maar had er verder niet echt last van. Twee momenten had ik even wat lichte hoofdpijn en een keer even een duizeling, maar dat was echt maar twee minuten. Je merkt wel goed dat je wat sneller buiten adem bent, maar verder geen last gehad. Echt overdreven hoe sommige met de zuustofflessen rondliepen haha. Al vanaf het zesde station waren ze al aan de zuustof, amper begonnen haha. Sommige hadden ook een uitrusting alsof ze een jaar op de berg gingen verblijven haha. Moest er echt om lachen af en toe.

Om 3.40 uur bereikte ik de top van 3.776 meter! Whoehoeee boven op Mount Fuji! Het was toch best een gaaf gevoel. Maar vanaf toen ook wel een erg koud gevoel.. brrrrr!! Het waaide enorm en de wind was echt ijzig koud. We moesten nog tot 5 uur wachten voor zonsopgang..... die vervolgens niet kwam!

De hele tijd was het droog geweest en had ik goed de lichtjes van de steden door de wolken kunnen zien. Had zo gehoopt dat dat zou blijven en we de zonsopgang perfect zouden hebben kunnen zien. Maar helaas regen, mist en dichte wolken in plaats van zonsopgang! Echt balen en was echt bevroren inmiddels. Heb nog even een noodlesoup gegeten om wat gevoel in mijn lijf te krijgen en even de drukte af te wachten.

Ik wilde eigenlijk nog over de kraterrand lopen, maar werd echt gek van de mensen. Daarnaast zag je echt niks door de dichte mist en regen dus ik ben richting het pad naar beneden gelopen.

Al snel kwam ik weer onder de wolken en had ik geen last meer van regen en was het ook niet meer koud toen ik aan het lopen was. Gelukkig kon ik nu eens mijn eigen tempo lopen en hoefde ik niet in de rij te staan. Ik was best weer bang voor mijn knieën, maar door de grind en losse grond kon ik wat meer glijen. Hierdoor hoefde ik wat minder druk op mijn knieën te zetten. Af en toe was het een beetje de berg af huppelen meer maar het ging wel snel zo.

Ik was nog even aan de rand gaan zitten en genoot van het uitzicht. Toen het wederom me te koud werd liep ik door. Helemaal in gedachte was ik toen ineens een man langs me liep en zei "I love your smile". Heb hem echt een paar seconde verdwaasd aangekeken voor ik echt uit mijn gedachte was en besefte wat die bedoelde haha. Ik was zó ver weg. Hij had me betrapt op een grote smile. Ja, haha Ik was ook echt aan het genieten! Betrap me regelmatig zelf erop dat ik loop te lachen, maar deze keer had Devon, een Amerikaan, me betrapt haha. Maar hij herkende het zei die hij genoot er ook echt van. We zijn nog een stukje samen naar beneden gelopen, maar hij wilde zich nog even omkleden en toen ben ik alleen verder gegaan. Echt gaaf! Mount Fuji!

Om 8 uur was ik weer beneden, veel sneller dan dat ik dacht. Kon ook direct nog de bus halen en om 9 uur was ik weer terug in Kawaguchiko.

Tsja.. en toen?!.. had eigenlijk geen plan of idee meer. Het was óf slapen gezien mijn 4 uurtjes slaap en een hele klim, mja waar?! Kon mijn tent nergens kwijt. Óf door hitchhiken aangezien het toch nog super vroeg was en ik een hele dag voor de boeg had. Nja het werd nummer 2 dus... Ik had wel echt geen zin om weer tot 's avonds te wachten voor ik illegaal mijn tent weer ergens kon zetten. Ik probeerde nog eens wat couchsurf verzoeken te sturen, maar was bang dat ik nog al laat was voor dezelfde dag. Was dan ook echt verbaasd dat ik meteen een aantal reacties kreeg waarvan eentje een acceptatie!

Mijn plan was gemaakt: eerst een heerlijke onsen, die had ik wel verdiend vond ik, en erna door naar Nagoya! Best een eindje dus ik hoopte maar dat het goed zou gaan..

Geschreven door Ingeheuvel.op.reis