Vanmorgen wakker geworden van Bes die leek te braken, ik er uit en met de hondjes naar buiten. Toen ik net weer in mijn bed lag hoorde ik Bes weer die er nu wel wat uitgegooid had dus eerst wat opgeruimd. Hij zal wel wat te pakken hebben gehad gisteravond/ of gekregen van iemand en daar kan hij niet zo goed tegen.
Ik ben er weer in gekropen en kwam er toen pas tegen half tien uit, Fred was toen ondertussen al beneden.
We hoorde vanmorgen een motor starten en wegrijden, we lagen nog in bed. We dachten het zal toch niet dat ze er zonder te betalen vandoor zijn gegaan maar nee hoor ze hadden keurig netjes meer als voldoende geld neer gelegd op het tafeltje, ze dachten waarschijnlijk die eigenaren hebben een zware avond gehad we laten ze lekker slapen.
We zijn gaan ontbijten en daarna begonnen met het een en ander op te ruimen. Het was vandaag een regenachtige dag dus als het morgen droog is kunnen we de tent opruimen.
We kunnen terug kijken op een geslaagde dag en zijn blij dat we toch de keuze hebben gemaakt om onze buren uit te nodigen.
Vanmiddag nog bij twee buren die niet wilde of konden komen soep gebracht. Er was zo veel over dat wij dat niet kunnen op eten.

En zo raken we een beetje richting het einde van het camping seizoen, we zijn nog een paar weken open maar verwachten geen topdrukte meer. Misschien dat Karsten en Chi nog komen in een weekend en dan bekijken wat er nog aan komt waaien.
Wij kunnen terug kijken op een paar mooie maanden.
We hadden wel verstand van camperen maar niet van het runnen van een camping. Gelukkig hebben Wim en Ellen ons goed geholpen de eerste weken en mochten we bij vragen altijd contact met hun opnemen. Wat we ook af en toe gedaan hebben.
Niet alles ging even soepel, bijvoorbeeld het aanvragen van een visum waarvoor we toch 3 x naar Rimavska Sobota moesten maar uiteindelijk met de hulp van Drahoes (moeder van Erik) is het toch goed gekomen. Zij heeft er zelfs een bijbaantje aan overgehouden.
Gelukkig kunnen we voor veel dingen terecht in Velki Krtis, boodschappen doen, waterleiding bedrijf zit daar, zorgverzekering, dierenarts, Ziekenhuis, Cardioloog, onze Advocate, boekhoudster en inboedelverzekering (alle drie heten ze Andrea), Orange en wat al niet meer.
We hebben ook aardig wat mensen leren kennen, vooral ook buren. Doordat een groepje motorrijders een monteur nodig hadden hebben we Dodo leren kennen waar Fred de zitmaaier naar toe kan brengen, hij verkoopt ook honing waar we er al tientallen van verkocht hebben, zijn vrouw zit in de bloemen en maakt heerlijke taarten waarvan we er gisteren één kregen op ons feestje.
Het gas halen we bij andere buren, en gisteren dus de goulash en het varken wat geschoten is door Martin de zoon van Danjo de boer die bij ons het hooi kwam brengen voor onze schaapjes , zijn vrouw Martina werkt bij een psychiatrische instelling en die hebben daar een planten kas waar wij plantjes hebben gehaald. Waaronder tomaten en paprika.
Bij Marjan kopen wij de meeste eieren, honderden ondertussen en een paar keer bij Olga die eigelijk Olenka heet maar dat hoorde wij later pas.
En dan zijn er nog Erwin en Gijs, onze Nederlandse buren waar we al een paar keer een avondje mee gezeten hebben. Het is wel lekker om in iedergeval één Nederlands stel in de buurt te hebben voor evt vragen of iets dergelijks.
Gisteren vroegen ze of we nog zin hadden om met hun uiteten te gaan binnenkort dus dat moeten we dan nog even plannen.

Zo spannend als het was om alles in Nederland achter te laten zo vertrouwd voelt het om hier te wonen.
Het idee om een camping in het buitenland te willen beginnen is heel iets anders dan ook werkelijk de stap nemen om je huis te koop te zetten en uiteindelijk ook te verkopen , onze banen op te zeggen, vrienden en familie gedag te zeggen en onze twee kinderen achter te laten in Nederland op 1500 km afstand. Gelukkig zijn Robin en Chris hier geweest en hebben ze gezien waar wij terecht gekomen zijn. Ze sliepen samen in het verhuurhuis en toen Chris van de zomer in zijn eentje kwam sliep hij in de gastenkamer. Daar heeft ook mijn zus geslapen die het aandurfde om met de trein deze kant op te komen.
Mijn schoonouders kwamen met hun huis op wielen en zijn wat langere tijd gebleven, zij kwamen twee keer. Wie ook twee keer kwamen waren Jan en Trudi die een huis hebben in Hongarije en de moeite namen om langs ons te rijden.
Ook kwam de collega van Fred met zijn vrouw en schoonouders, zij waren ook op weg naar Hongarije en omdat dat ongeveer op 100 meter afstand ligt van ons huis was dat niet ver meer rijden.
Er waren ook twee verrassings bezoeken, de eerste waren Marcel en Sandra en de tweede Jan en Edith. We hebben het heel gezellig gehad met hun en waarderen het dat ze de moeite hebben genomen om ons op te zoeken.
De laatste die kwamen waren onze vrienden Bas, Wilma, Wendy, Ivan, Petra en Michel. Zij kwamen met het vliegtuig en bleven 3 nachten waarvan de eerste wel erg kort was omdat het 04.30 werd toen we naar bed gingen.
In de ochtend gezellig met elkaar ontbijten en daarna op stap in hun gehuurde bus een beetje de toerist uithangen. Jammer dat het stadje van de Love Bank een beetje tegen viel, maar terrasjes hebben ze overal dus dan is het al gauw goed. Als afsluiter met hun nog gefietst in Boedapest dus dat was heel gezellig.

Hebben we nog wat geleerd?
Nou in iedergeval het hebben en onderhouden van een moestuin, daar valt nog wat verbetering in te behalen waar we volgend jaar mee verder gaan.
Ik heb voor het eerst van mijn leven aardbeien jam gemaakt en dit te koop aangeboden in de koelkast in de buitenkeuken. Alle potjes zijn verkocht en de gasten vonden het ook lekker.
Ook voor het eerst uit onze moestuin courget soep gemaakt, we zetten dan een bord neer dat we in de avond soep te koop hadden en waar gretig aftrek van genomen werd. Een lekker broodje erbij en de maaltijd was weer compleet.
Fred heeft bij de schapen de nagels geknipt en mag ze volgend jaar zelf gaan scheren.
En dan natuurlijk de taal leren, dat is nog steeds een dingetje. Het gaat woordje voor woordje. We proberen het eerst in het engels, dan komt Google translate en als laatste (soms eerste) redmiddel hebben we Erik leren kennen die bij belangrijke afspraken mee gaat als tolk.

En zo gebeurt er ook nog wel eens iets onverwachts.
Zo kwam er op een dag een hondje op ons erf wat van niemand bleek te zijn.
We hadden het er wel eens over gehad om een andere hond te nemen mocht baloutje gaan hemelen. Over wat voor hond dat dat precies moest worden was nog niet helemaal duidelijk. Fred wilde wel een jack russel, die dan kon gaan muizen/ratten vangen.
Over de naam van een evt nieuwe hond had ik die middag lopen fantaseren. Ik fietste terug van de winkel in Szecseny en zag onderweg een hond en dacht als we ooit een andere krijgen dan noem ik hem Bes, naar de bijnaam van mijn vader.
En zo kwam ik weer op de camping waar het hondje nog steeds rond liep en niet van onze gasten bleek te zijn. We hebben hem buiten de poort weten te houden (dachten we) en toen hij de volgende ochtend, middag en avond nog steeds op de camping rond liep hebben we hem geadopteerd (of hij ons) en kreeg hij de naam Bes. Hij is een allemansvriend en kan ook goed overweg met andere honden. Het is wel een jager dus los laten lopen in Nederland is niet zo'n heel goed idee. Hier kan hij gewoon los en kan hij het pad op en af wanneer hij wil. Hij komt altijd weer terug.
Het hondje wat zomaar op ons pad kwam.

Wat ook op ons pad kwam is camping Moongarden, zomaar op een dag was je daar op het moment dat we het niet verwachtte. We waren gelijk om toen we hoorde dat deze camping te koop kwam. En toen bleek dat het financieel mogelijk was om hem te kunnen kopen hebben we alles in werking gezet en is de camping vanaf 3 april 2023 echt van ons.
Geen dag spijt gehad.
Zo spannend als het was alles gedag te zeggen in Nederland, zo vertrouwd voelt het hier.
Over het aantal gasten wat we hebben gehad valt niet te klagen. Buren zeggen onafhankelijk van elkaar dat er bij ons meer gasten zijn dan toen Wim en Ellen hier eigenaren waren.
Over hoe het volgend jaar gaat verlopen zullen we zien.
Wij zijn heel tevreden en gaan over een aantal weken weer naar Nederland. Vanaf 26 oktober hebben we een huisje gehuurd midden in Warmenhuizen. Dan zijn we weer (voor even) warmetuters.

Dit is mijn laatste blog van fredenestheropavontuur (in iedergeval van dit jaar).
Mochten mijn volgers het leuk vinden om op deze manier op de hoogte te blijven van het wel wee op de camping dan kan ik overwegen om volgend jaar opnieuw te bloggen.

Voor nu bedankt voor al jullie apjes, (video)belletjes, kaartjes en komst natuurlijk.

Heel veel lieve groetjes 😘

Geschreven door Fredenestheropavontuur