Zo wat een dag was dit zeg....
Fred kreeg gisteren last van zijn kuit, in dat been heeft hij aan het begin van dit jaar trombose opgelopen. Het ging eigenlijk heel goed, tot gisteren. Kramp en pijn in zijn kuit, hij was dik en warm.
Het zekere voor het onzekere nemen en fred zou vanmorgen zijn behandeld arts bellen.
We waren nog wel 2 kleine rondjes om geweest gisteren maar het ging niet van harte, Fred voelde zich niet top fit en ging op tijd naar bed.
Om 08.00 ging fred eruit, balou uitlaten en dekte ik de tafel (waren de rollen een keer omgedraaid).
Fred belde naar het ziekenhuis in Alkmaar en de assistente zou hem later terug bellen als zij de arts gesproken had (en nadat haar computer weer opgestart was).
Wij gingen ondertussen naar de volgende camping die we opgezocht hadden in Slowakije, want vandaag gingen we weer de grens over.
We hadden heel mooi weer vandaag en reden een hele mooie route uiteraard weer binnendoor.
Na een tijdje ging fred zijn telefoon en belde de assistente terug dat het verstandig was om naar een ziekenhuis te rijden, een scan te laten maken van zijn onderbeen en dan medicijnen te halen.
Omdat wij al door Brno zouden rijden zochten we op maps een ziekenhuis op en reden die kant op.
We besloten om eerst ergens koffie te gaan drinken en uiteindelijk vonden we op een afgelegen pad een plek om stil te staan. Stoelen eruit en we zaten mooi an de koffie in de volle zon (die er eindelijk was) en met de roofvogels in de buurt. Het was echt een heerlijke plek om te zitten en te genieten.
Nu was het nog 15 km naar het ziekenhuis.
Ik stelde voor om bij de Tesco de camper neer te zetten en op de scooter verder te gaan. Fred wilde in eerste instantie met de camper er heen rijden, maar goed dat we dat niet gedaan hebben..
Bij het ziekenhuis aangekomen bleek dat dit niet de goede was (er waren er dus blijkbaar meer). Wij weer verder met de scooter naar het opgegeven adres en ook hier moesten we niet zijn. We zijn uiteindelijk bij ziekenhuis nr 5 aanbeland die ook voor buitenlanders is, want dat zijn wij nu natuurlijk. Een jonge man die net klaar was met werken wilde ons wel naar de juiste afdeling brengen.
Eerst aanmelden, daarna wachten en wachten en wachten....
Fred kreeg uiteindelijk een scan van zijn been, dus toch weer trombose. Hij heeft gelijk een injectie met bloedverdunners gekregen. Daarna moest hij nog mee met de arts en tussendoor heel veel wachten.
Iedereen was verder zeer behulpzaam hoor, daar niet van. Maar het is wel een verouderd ziekenhuis, als je ziet op wat voor brancards de patiënten rond gereden worden ga je 50 jaar terug in de tijd.
Ik ging op een gegeven moment naar het toilet en omdat ik een andere gang in liep was ik bijna verdwaald. Ik had het gelukkig op tijd door. Toen we in de wachtkamer zaten zat er ook een oudere Mw in een ziekenhuis rolstoel, ze kon geen kant op. Ik zei tegen fred die moet straks ook naar de wc en jawel hoor ik begreep uit haar manier van doen dat ze naar het toilet moest. Ik zei tegen fred zal ik haar dan maar helpen. Dus ik liep naar haar toe en zei tegen haar toilet terwijl ik ook een andere patiënt aankeek. En zo ging ik met Mw in de rolstoel naar het toilet. Ze was mij zeer dankbaar en gaf mij een penny wafel als dankje.
We zijn in totaal 5 uur in het ziekenhuis geweest. Dat was best een hele tijd. Fred kon gelijk de medicijnen ophalen bij de apotheek en daarna konden wij weer op de scooter terug naar balou die nog steeds bij de Tesco op ons stond te wachten. Gelukkig, camper en Balou waren er nog.
Scooter weer achter opde camper, balou uitlaten en daar gingen we weer. We zochten een camping dicht bij want slowakije ging hem vandaag niet meer worden.
We moesten op een gegeven moment een of ander bospaadje in, Fred vroeg aan iemand die daar liep of daar wel een camping was. Nee well een kampvuur dus dat risico gingen we niet nemen.
Een andere camping opgezocht, route bijgesteld en we hadden bedacht om eerst maar ergens wat te gaan eten. Gelukkig vonden we in een dorpje een goed restaurant waar voor ons de maaltijd gelijk de lunch als het dinner was en zijn daarna weer verder gegaan. Rond 20.30 kwamen we aan bij een hele grote camping aan een meer (camping at the Lake).
Eenmaal gesetteld met een borrel buiten werd het al schemerig.
Het was voor ons de eerste hele mooie zonnige warme dag die we voor een groot deel in het ziekenhuis hebben doorgebracht. Nou ja het is voor een goed doel. Gaan we morgen maar naar slowakije.

Geschreven door Fredenestheropavontuur