Vandaag was het vuilnis ophaaldag. Ze doen hier ook aan gescheiden afval en nu was de grijze emmer aan de beurt wat hier in een ijzeren afvalemmer zit. Als hij zwaar is moet je hem met een steekkarretje aan de weg zetten, gelukkig hebben we die. Ook moet je er een groen kaartje aan doen omdat je voor het ophalen van deze vuilnis moet betalen. Die kaartjes kun je kopen bij de Burgermeester.
We hebben er nog een paar, die hadden Wim en Ellen al eens gehaald. Gisteren zei Fred we kunnen morgen wel even naar de Burgermeester gaan. Dus vanmorgen na de koffie zijn we op de fiets gestapt en naar het dorp gefietst. We liepen het kantoor binnen en vroegen aan de secretaresse of de Burgermeester aanwezig was. Dit ging via de translate app, want wij spreken (nog) geen slowaaks en de secretaresse geen woord over de grens.
Ze wees een richting op maar ik vroeg of ze haar kon bellen en dat deed ze.
De Burgermeester kwam binnen in het bloedhete kantoortje, de openhaard stond flink te branden het was net een sauna.
Nou moet je het kantoor niet zien zoals in Nederland maar even terug gaan in de tijd. Kleine ruimte, veel spullen.
Maar goed we kwamen niet voor niets en stelde ons voor, de Burgermeester heet Ingrid. Wij zeiden dat we van Camping Moongarden kwamen en dat we nog wat hadden mee genomen, dus ging de tas open en gaven Ingrid kaas, stroopwafels en een juttertje. We hadden het idee dat ze het wel leuk vond en ze bedankte ons.
Deze Burgermeester is nog niet zo lang in deze functie want er zijn net verkiezingen geweest en zij is gekozen. Wim en Ellen zouden ook op haar gestemd hebben, maar omdat hun aan het reizen waren met de camper konden ze niet stemmen. Iemand de volmacht geven om voor jou te stemmen dat kennen ze hier niet.
We willen wel vriendjes blijven met de Burgermeester want als we iets van haar willen moeten we natuurlijk wel een goede indruk achter laten.
Zo willen we (en dat wil de hele straat) dat de weg hier aangepakt wordt. De weg is nu een grote gatenkaas, je moet echt slalommen wil je er overheen rijden. Dus hopelijk gaat daar wat aangedaan worden.
We waren ook zo weer weg hoor maar we hebben in iedergeval ons gezicht laten zien.
Na de lunch zijn we ons "landgoed" maar weer eens gaan maaien. Fred op de zitmaaier en ik achter de elektrische grasmaaier. Eigenlijk wilde ik ook wel eens op de zitmaaier dus zo gezegd zo gedaan. Nou kind kan de was doen, grappig hoor.
Later in de middag hielden we het voor gezien. Ik heb de meeste tijd de elektrische maaier gebruikt en dat is toch nog wel intensief werk. Ten eerste moet ik steeds die stang in knijpen want zodra je die los laat gaat de maaier ook uit, en dat in knijpen vinden mijn handen niet zo leuk. En ten tweede is het best een zware machine, heuveltje op en af. Nou ja we hebben ons best weer gedaan. Ff een bakkie thee gedaan in de buitenkeuken, die ook uitgeprobeerd.
Ook heeft Fred een lichtstrip aangebracht in onze slaapkamer. Er is nl een opstapje vlak voor de badkamer, die is een cm of 3 hoog. Maar als ik in het donker naar het toilet ga is het al een paar keer gebeurd dat ik mijn voet tegen die rand gestoten heb, niet fijn. Dus ik had al eens gezegd er zou eigenlijk een lichtstrip tegen aan moeten, en laat er nou ergens in de schuur een lichtstrip liggen.
Zo komen we af en toe weer een nieuwe vondst tegen. Dan denk ik wat zou er in deze doos zitten en dan vind ik weer iets wat ik nog niet eerder gezien had.
Vanavond zaten we na het eten lekker op de bank gaat opeens de bel.
Buiten vlakbij de buitenkeuken zit een bel voor als er gasten komen dan kunnen ze daar op drukken en dan horen we dat binnen. Nu ging dus de bel dus wij dachten dat er iemand gekomen was die wilde komen camperen. We keken uit het raam en er stond een man buiten en ik dacht gelijk al volgens mij is dat de buurman .
Fred en ik naar buiten, kon ik mij gelijk ff voorstellen. Bleek dat de buurman Fred kwam bedanken omdat die vanmiddag ook bij de overburen het gras gemaaid had wat voor hun huis langs loopt. Buurman Juraj erg blij en haalde uit zijn jaszak een hand vol verpakte chocolaatjes. Fred dacht dit is een mooie kans om de buurman onze Nederlandse producten te geven dus kreeg de buurman ook stroopwafels en een juttertje. Buurman blij. Communicatie ging via translate maar dat ging verder prima. Buurman had dus voor aan de poort aangebeld, wij wisten niet eens dat daar een bel zat.
Buurman en buurvrouw zitten voor een groot gedeelte in de plaats Zvolen en zijn hier eigenlijk alleen de weekenden. Dus we zullen ze weinig zien. Maar ook bij de buren een wit voetje gehaald dus we staan al 1-0 voor (denken we).
Dat ik vanmorgen naar de brievenbus liep om te kijken of er post was zaten er weer twee kaarten in uit Nederland . Zo leuk om post te krijgen, we worden niet vergeten.

Geschreven door Fredenestheropavontuur