Vanmorgen ben ik nog met de camera op stap geweest richting het bosje voorbij de camping maar helaas niets gespot. Ik ging natuurlijk ook te laat maar goed als je het niet probeert vang je nooit wat.
Het Franse stel is weer vertrokken met hun twee kinderen, ze reizen een aantal maanden en gaan nu naar Polen. Ze hadden het heerlijk hier zeiden ze.
Fred ging zich richten op de badkamer boven want die lekte water, dat kwam beneden via de balken op de grond terecht en dat is niet de bedoeling. Fred heeft iets gekit en hopelijk is het euvel verholpen.
Rond een uur of 12.00 ben ik op de fiets naar Hongarije gegaan voor een paar boodschappen. Ik was net van plan om het spoor over te steken toen ik een man zag zitten in een scootmobiel. Ik dacht nog waar zit die man nou naar te kijken, want het was niet zo dat daar water was en dat hij daar naar aan het kijken was. Ik fietste hem voorbij maar had er geen goed gevoel bij dus stapte ik af en stak mijn duim omhoog , zo van "alles oke "? De man gaf aan dat hij vast zat en geen kant meer op kon. Nou weet ik dat een scootmobiel heel zwaar is dus ik begon er niet eens aan in mijn eentje. Terwijl ik daar stond reed er ook gewoon een auto voorbij maar de volgende die er aan kwam kreeg van mijn een stop teken. Er zaten 3 mensen in waarvan de bestuurder een man was. Ik zei in het Engels dat de man vast zat. Hij zette de auto aan de kant en met z'n tweeën hebben we de man weer op de weg gekregen. De man was erg blij en bedankte mij en ik kreeg van hem een handkus, nou die kon hij dan via de lucht ook wel weer terug krijgen 😉
Ik vroeg mij toch af hoe lang die man daar vast gestaan heeft en hoeveel mensen er gewoon voorbij gereden zijn. Ik zal het antwoord nooit te weten komen.
Eenmaal terug op de camping gingen we een broodje eten en daarna heb ik weer een gedeelte van het gras gemaaid.
Fred was in de moestuin bezig en het Engelse stel maakte met hem even een praatje. De man had in iedergeval wat tips voor de moestuin en ze hadden aangegeven nog een extra nacht te willen blijven.
Fred had nog een berichtje gehad van een stel wat met de fiets wilde komen en vroegen of er nog een plekje voor hun was met de tent. Ze zouden arriveren tussen 18.00 en 20.00.
In de middag kwam er een stel aanrijden met de auto met Hongaars kenteken. Ze wilde hier 2 nachten kamperen en hadden een tent mee. Ze komen allebei uit Zuid-Korea maar wonen al een aantal jaren in Hongarije. Toen ik in de moestuin was om een kropsla te pakken waren ze druk aan het kokkerellen. Hun hond stond mooi bij het hek en liet zich makkelijk aaien door mij. Ik had hem nog niet eerder gezien maar blijkbaar hadden ze die bij het opzetten van de tent in de auto gelaten (dacht ik).
Nadat Fred en ik warm gegeten hadden, de afwas hadden gedaan, gingen we nog even buiten zitten onder de overkapping. Fred had een stuk van de meloen in stukjes gesneden en dat was ons toetje.
We hoorde op een gegeven moment de fietsers aankomen over het grindpad. Het zijn Duitsers maar ze kwamen nu uit Boedapest vandaan en hadden dus al een aardig stukje fietsen achter de rug. We stonden even te kletsen en natuurlijk kwam de welbekende vraag weer, hoe zijn jullie hier terecht gekomen. Dus Fred verteld in vogelvlucht hoe dat zo gekomen is.
Aan hun de vraag hoe lang ze al aan het reizen zijn op de fiets. Nou dat blijkt dus al vanaf juli vorig jaar. Ze zijn begonnen in IJsland en hebben door Zuid-Amerika gefietst en doen nu Europa aan. Hun fietstocht duurt ook nog tot juli. Morgen gaan ze weer verder. Terwijl wij met hun aan het kletsen waren komt een andere Duitse gast aan die hier met de caravan staat vragen of het goed is als ze nog een nachtje langer blijven. Nou natuurlijk is dat goed.
Ik ging nog even het toilet gebouw schoonmaken en het koreaanse stel stond in de buitenkeuken aan de afwas. De hond liep ergens op de camping. Toen Whang vroeg is die hond van jullie, ik zeg nee het is toch jullie hond... Blijkt dus dat die hond is komen aanlopen en heeft de hele tijd bij hun in de buurt gezeten. Hij dacht eerder op de middag dat ik een grapje maakte toen ik vroeg of de hond van hem was.
Nou zaten we dus met een hond opgescheept. Fred heeft hem uiteindelijk de poort uitgelokt en daarna alle hekken dicht gedaan.
Ik ben rond 20.00 nog met de camera op stap gegaan, ik dacht ik ga even kijken of ik nog een bever kan spotten. Het enige nadeel was sinds de vorige keer dat ik dat gedaan heb en dat is al weer een tijdje terug dat het onkruid en de brandnetels een meter gegroeid zijn. Dus die paadjes die er waren naar het water toe waren nu natuurlijk allemaal dicht gegroeid. Dus terwijl ik naar links aan het kijken ben waar ik er wel evt tussendoor kan springt er rechts van mij een hert de bosjes in en maakte daarna een hoop kabaal. Waarschijnlijk heeft hij jongen en die moeten natuurlijk leren dat er gevaar dreigt (alhoewel ik natuurlijk alleen mijn camera bij mij heb om mee te schieten).
Ik dacht dan ga ik wel bij een visplek richting het water maar toen zag ik opeens een plant bewegen bij de waterkant. Er liep een heel smal spoor naar het water waar waarschijnlijk al eens een dier heeft gelopen. Ik had de camera in de aanslag en zag nog net een hele grote bever het water in glijden daarna was de vogel verdwenen helaas. Nou ja voor de volgende keer weet ik weer waar ik moet zoeken . Terug op de camping zat Fred bij het kampvuur en ben ik daar bij gaan zitten, na een kwartier ongeveer gingen we naar binnen.
Fred had net na de thee een borreltje ingeschonken toen ik geblaf hoorde buiten, was het die hond weer. Die had een plek gevonden om toch het terrein op te komen. Fred is nog naar buiten gegaan maar we hebben hem niet meer gezien. Voor de zekerheid de poort maar weer open gedaan zodat hij er weer uit kan. We gaan het morgen zien.

Geschreven door Fredenestheropavontuur