Vandaag de camping verlaten en naar Golte gereden waar we met de cabine skilift om hoog gingen . Wat een prachtig uitzicht zeg. We waren op een hoogte van 1410 meter.  Daar vandaan kon je er voor kiezen om lopend omhoog te gaan naar 1600 meter of met de stoeltjes lift omhoog.  Fred had wel de intentie om te lopen,  mij leek het het handigst om met de lift omhoog te gaan en lopend naar beneden.  Zo gezegd,  zo gedaan.
Tussen de koeien doorgelopen in de natuur alsof we door de weide van Heidi liepen met het geklingel van de koeienbel op de achtergrond. In de après ski hut geluncht en daarna lopend naar beneden gegaan. Nog net op tijd terug voor cabinelift die 1 x per uur gaat. 
Rijdend door de mooie natuur van Slovenië vloog er vlak voor ons uit een roofvogel,  zo laag dat hij heel goed te zien was.  Maar ook weer te snel om mijn telefoon te pakken en een foto te kunnen maken, jammer.
 Fred wilde ook nog graag naar de logarska valley.  Je kon er voor kiezen je auto bij de ingang neer te zetten en dan lopend verder te gaan . Dat zou nog een hele tippel geweest zijn want we wilde naar de rinka waterval, de hoogste waterval in Slovenië met een vrije val van 90 meter.  Om daar naar toe te gaan ging het heuveltje op over de keien. We had de de auto zo dicht bij mogelijk geparkeerd en gingen lopend verder. Ook hier weer een hele mooie omgeving.
We hebben boven aangekomen wat gedronken en toen weer op de weg naar een camping. 
Deze route ging door een bergkam, En voordat we het in de gaten hadden waren we de grens overgegaan en reden we in Oostenrijk.  De camper moest er flink aan trekken.  Regelmatig in zijn eerste versnelling omhoog anders ging het echt niet lukken.  Natuurlijk moet je uiteindelijk ook weer naar beneden en dat ging behoorlijk steil.  Op een gegeven moment rook ik een soort van brandlucht.  Ik vroeg mij af of dat wel goed was en zag ons in gedachten al in de bocht naar beneden denderen.  Dan spring ik uit de auto . Fred voelde dat hij moeite had om te remmen,  hij moest ze flink indrukken om resultaat te krijgen. Dit was het moment om de camper aan de kant te zetten (midden in een haarspeldboch maar wel netjes aan de kant) en te bedenken wat te doen.  Het werd de ANWB bellen. De Nederlandse ANWB bracht de oostenrijkse op de hoogte en deze namen contact met ons op.  Nu was het nog even een dingetje met het doorgeven van de locatie.  Internet hadden we niet in de bergen dus het moest van de kaart.  Het was nog een heel gedoe, ook omdat de verbinding af en toe uitviel.
Na het doorgeven van de coördinaten en nog wat telefoon verkeer kwam na een 2 uur de ANWB.  De wielen werden gecheckt of de remmen niet vaststonden.  Dat was niet het geval,  waarschijnlijk was de remolie te heet geworden.  Niks aan de hand dus eigenlijk,  maar gelukkig was nu alles na gekeken.  Mr van de ANWB reed nog een stukje met ons mee om zeker te zijn dat alles goed was.  Remmen deden het weer (Gelukkig) nadat ze waren afgekoeld.  We konden weer veilig op weg.  Eerst de mr weer naar boven gebracht naar zijn auto, 
Om 19.30 zijn we onze weg weer gaan vervolgen.  Deze keer op een doorgaande bergpas (minder steil).
We gingen hier de grens weer over en reden weer in Slovenië.
Na een kwartier stonden we weer stil, er was een ongeluk gebeurd. Dit kon een tijdje duren.  Er was een motorrijder over de railing naar beneden gevallen.  Ambulance er bij,  brandweer,  politie.  Ik denk dat we wel een uur stilgestaan hebben.
Het was 21.30 toen we eindelijk net vóór het donker bij de camping Zgomje Jezersko aankwamen. Gelukkig er was nog plek.
Een kop soep ging er wel in na dit hachelijke avontuur.
Nog even wat Wi-Fi binnen hengelen en daarna aan de borrel, hebben we wel verdiend (vinden we zelf).😄

Geschreven door Fredenestheropavontuur