Hola! Que tal?

Om te beginnen heb ik besloten een maand langer te blijven en dus tijd genoeg om een update te schrijven:) Maar toch komt dat al heel snel dichterbij en waar ik eerst alle tijd van de wereld had, moet ik nu keuzes maken……lastig want er is nog zoveel te zien en doen….maar ik realiseer me een onwijze luxe positie!

Het is 7u en zit in Minca bovenop een berg in het ochtend zonnetje met een kopje koffie en we hebben zoveel gedaan, dat ik voor het eerst tijd/inspiratie heb om eens rustig te gaan zitten. We vertrekken over 2uurtjes naar Cartagena.

Elsbeth is ondertussen gearriveerd en we zijn in het Caribisch gebied aangekomen en eerlijk gezegd is het hier wel leuker cocktails drinken met zn 2-en. De eerste zondag in Bogota gaan we naar een leuke wijk waar een zondagsmarkt is in Usquen en de de dag erop gaan we lekker op zn Hollands op de fiets door de stad. We willen niet teveel tijd doorbrengen in de stad en vliegen dus de volgende dag naar Santa Marta en terwijl we wachten op de baggage zie ik de eerste glimp van de Caribische zee. Santa Marta heeft een mooi oud coloniaals centrum met gekleurde huisjes, net zoveel gekleurde bloemen en ontzettend leuke eettentjes. Ik moet wennen aan de warmte de hoge luchtvochtigheid wat resulteert dat bij elke stap die je neemt het lekker zweterig is.

Na 2 dagen vertrekken we vanuit de stad met een jeep naar Ciudad Perdida. The lost city in de jungle in de Sierra Nevada, een 5-daagse tocht. (te voet ja) en wordt ook wel het nieuwe Machu Pichu genoemd en eerder opgericht door Indianen op 1200 mrt hoogte en waarschijnlijk 10 keer groter. In 1972 ontdekt en leeggeroofd totdat het in 1975 door de autoriteiten aan het licht werd gebracht. We zijn 2 groepen van 12 en 2 gidsen die samengevoegd worden en hoewel het eerste gevoel was dat dat wel druk is, blijkt later hoe leuk de groep is en iedereen in zn eigen tempo loopt, dus totaal geen last van het drukke gevoel en loop hele stukken alleen. Aangezien we beide niet de juiste outfit hebben om te lopen, hebben we de dag ervoor nog hilarisch inkopen gedaan in Santa Marta. Aangezien de gemiddelde Colombiaanse een behoorlijke achterkant heeft, dachten we: geen probleem….maar er moet ergens stiekum een grote maten winkel verborgen zijn, want wij pasten bijna niks. Maar uiteindelijk goed gekomen en we vertrekken met een day-pack met achteraf toch teveel spullen voor 5 dagen. (achteraf hebben we alle dagen hetzelfde aan, na 5 minuten ben je zo bezweet, dat nieuwe kleren vies maken zonde is:))
De kampen, die van traditioneel gekleede locals zijn en nooit buiten de jungle komen zijn heel basic en ik heb mijn eerste hangmat slaap ervaring. (60 hangmatten in 2 rijen naast elkaar en als iemand omdraait s’nachts, trilt de hele constructie) maar moet zeggen, heb vervelendere bedden gehad. 5.30uur elke dag eruit, ontbijt en gaan. Onderweg worden we telkens voorzien van vers fruit en heerlijk eten. De laatste dag slapen we in een kamp dichtbij Ciudad Perdida, zodat we ochtends alleen nog maar 20 minuten hoeven te lopen en dan de laatste 1200 treden omhoog hoeven om er eindelijk te zijn. Ontzettend mooi en al het zweet waard. We hadden een hostel geboekt vlakbij de ingang van National Park Tayrona waar we eerst 2 dagen bijkomen en na terugkomst een douche nemen in het zwembad. Een paar mensen zijn naar Palomino gegaan en we wilden een gezellige avond daar organiseren dus we kijken of we daar ook terecht kunnen maar alles zit vol. Een ander meisje zit in Taganga en alles ligt redelijk dicht bij elkaar. Zij komt onze kant op en s’avonds nemen we een lokale bus (waar we in onze jurkjes inzitten tussen iedereen die enorme ladingen boodschappen versjouwd. We doen er toch nog 1,5 uur over omdat de bus overal stopt en moeten nog een motortaxi nemen naar het strand in het donker. Maar dan hebben we een leuke pizza en bier avond. Om 23.30 uur besluiten we terug te gaan en vragen we om een taxi. Er wordt ons gevraagd, nu? en wij ja! Antwoord: het is gemakkelijker om een hostel te boeken, we zijn hier niet in de stad….okay. Ze doen een poging maar het enige antwoord is dat men als slaapt, so leave me alone. Onze eigenaren hadden gezegd dat het wel moest kunnen en we hadden ook een nummer gekregen, maar dat waren we vergeten. Oeps. Dus hen gebeld en een uur later staat onze eigenaar in zijn auto voor de deur om 3 naïeve meisjes terug naar huis te brengen. (we waren ondertussen gewend om in een hangmat t slapen dus het was anders ook wel goed gekomen, maar een echt bed was toch fijn) Onderweg raken we nog zonder benzine en moet hij een vriend bellen om op de brommer wat te komen brengen, dus we belanden uiteindelijk laat in bed. We hebben een luie dag en avonds bij de buren een girls night only met cocktails en een hoop lol.

Na genoeg lui te hebben gedaan vertrekken we nog steeds met zn 3-en naar Tayrona National Park wat een van Zuid-Amerika’s mooiste kustlijnen heeft. In het park zijn diverse campsites met hangmatten en waar je een tent kunt huren. Na een wandeling van 2uur komen we op de laatste campsite aan en daar is alleen nog een tent zonder matrassen en iets anders voor ons. Ach….misschien dat een paar biertjes helpen. We komen nog 2 jongens tegen die ook Ciudad Perdida hebben gelopen en die lenen ons nog 1 slaapzak en een handdoek om het leed wat te verzachten. We slapen maar met zn 3-en in de tent zodat iedereen hier profijt van heeft. De volgende dag in de ochtend aan een idyllisch strand waarna we teruglopen naar de ingang en ons fijne hotel vlakbij om weer een nacht goed te slapen. De stranden zijn echt heel mooi en de sfeer erg ontspannen en relaxed.

Minca is de volgende bestemming en we stoppen even in Santa Marta om wat inkopen te doen en contact te hebben met de bewoonde wereld omdat we nergens wifi hadden. (Nous, love you!!!!) We nemen een taxi omdat het een uur bij Santa Marta vandaan ligt en we daarna nog een half uur op een motortaxi omhoog de berg op moeten en die gaan niet meer na 17uur. Snap nu ook waarom…..rugzak voorop, ik achterop met day-pack en schud hard heen en weer. Maar belevenis die leuk is en daarna komen we op een soort van hele relaxte camping/hostel en krijgen eerst een biertje voordat men de check-in doet, ‚our place’ ;) Ze hebben hier s’werelds grootste hangmat die over een ravijn hangt….We kiezen opnieuw voor een tent, deze keer wel ingericht omdat deze een fenomenaal uitzicht heeft over de Sierra Nevada en Santa Marta en de kust. En enorm veel sterren s’nachts. We lopen de komende dagen elke dag door de jungle achtige omgeving (en nemen een motortaxi terug omhoog)
Boeken op onze laatste middag nog een jeep om naar de top te gaan voor een zonsondergang en overal in Minca zijn heel veel mooie, gekleurde vogels! Onze gids heeft 2 verrekijkers mee en een pointer waar hij enthousiast alles voor ons volgt en al zijn foto’s van die morgen laat zien haha.

Na 5 dagen besluiten we naar Cartagena te gaan en hier zijn we ondertussen al 2 dagen. Heerlijk (toeristisch stadje) met opnieuw de 100% caribische sfeer en kleuren. Fijn om weer even in een wat drukkere omgeving te zijn, wat te winkelen en op een terras te kunnen zitten. Morgen gaan we op een 5-daagse zeiltocht, waar we 3 dagen stoppen op San Blas eilanden naar Panama. Dus gaan vanmiddag onze mede reisgenoten en de captain’s ontmoeten….

Hasta Luego! x

Geschreven door AnnettevandenHeuvel