Hola amigos y Feliz ano nuevo!!!

Hier eindelijk weer een update vanuit Bolivia. Combinatie van druk en gezellig geweest en geen wifi….

Op 22 december vertrok ik voor een 4-daagse tour door de woestijn en de zoutvlaktes van Uyuni. Moest om 8uur bij het agency zijn waar ik de tour geboekt had. Mijn hostel organiseert ook tours en toen ze hoorden dat ik niet bij hen geboekt had, vonden ze me niet meer zo leuk, dus werd me doodleuk verteld dat er vandaag geen ontbijt was….gelukkig zat naast het agency ook een hotel, dus daar maar ontbeten. Om 7.45 ontmoet ik mn medereizigers waar ik voor 4 dagen tot veroordeeld ben, dus hoopte op leuk gezelschap:) Mario (de driver) en Heidi (onze kok) zijn een getrouwd stel en onze gidsen. Ze hebben 2 kids van 4 en 8 en doen dit 4-5x per maand. En ze zijn dus ook met de kerst bij ons. Ik zal de komende dagen samen met Joris (een Nederlander en Xi, die al 12 jaar in Australie en nu sinds een jaar in NY wonen, de jeep delen.
Joris is jarig vandaag. Ze zijn van mijn leeftijd, dus komt goed. We nemen eten, water en 220 @liter benzine mee voor 4 dagen en alles boven op t dak van onze 4x4 jeep. Voordat we vertrekken kopen we aan de overkant nog even snel een panatone en 2 flessen wijn voor kerstavond.
Arriveren om 18.30 bij een super basic slaapplaats. Een hond drijft net alle lama's voor de nacht naar binnen. En de eigenaresse is erg kleurrijk. (Had nog een awkward moment met haar, wilde een klein ommetje, zat ze te poepen, oeps....
Fles wijn voor Joris zijn verjaardag, een heerlijke soep waar we 2x van opscheppen en daarna nog puree met gehaktballen. Daarna gaan we naar buiten voor de Melkweg, ondanks enorm veel sterren en 0,0 light pollusion, is deze niet heel duidelijk. Voor t eerst blij met m'n Artartica jas....brrrrrr.....en geen electra en verwarming dus. We hebben wel heerlijke bedden en wonder boven wonder heb ik t echt te heet s'nachts. (Ik denk dat ze lama vacht in de matrassen stoppen ofzo) Er komt eens per week een bus voor de weinige mensen die hier wonen om ze naar de dichtstbijzijnde stad wat Uyuni is te brengen (3uur heen en 3u terug) waar men boodschappen voor de familie voor de komende 2 weken doet.

6.30u worden we wakker gemaakt door Mario en krijgen een half uur om aan t ontbijt te verschijnen. Dat hebben we niet nodig omdat er geen douche is (en morgen ook niet) en we moeten 3 nachten bij elkaar op de kamer slapen;) t ontbijt bestaat uit ei met tomaat en fruit. Eindelijk gezondere dingen.

Het landschap verandert elke 5 minuten met elke bocht die je om gaat. En ongelooflijk dat je 2 dagen kunt rijden in zulk desolaat landschap, dwars door de woestijn, bergen in zoveel kleuren dat ik de 7-kleuren route in Salta echt niet had hoeven doen, vulkanen en t enige wat we tegen komen is af en toe een andere jeep. (En een weg kun je t niet noemen)
Zie wederom zoveel dingen voor t eerst in m'n leven, actieve geisers, flamingo's ‚in het wild’, bereik hoogste punt van 5000mtr boven zeeniveau, zat in een thermal bad (wat tegelijkertijd het douchemoment van de dag was haha)
De volgende dag hobbelen we opnieuw door prachtig landschap met veel lagunes en hebben een lunch op de rotsen, waar een kruising tussen een konijn en een eekhoorn nieuwsgierig afwachten of we wat laten vallen. Onze gids en chauffeur Mario blijkt een mechanica te zijn en dat komt 2 x goed van pas onderweg, niet voor ons want hij onderhoud zijn 4x4 onwijs goed, maar een keer rijden we terug om een ander jeep van een nieuwe band te voorzien en een paar uur later passeren we een echt kapotte jeep, hij twijfelt even of we moeten stoppen, wat hij na een korte zucht toch maar doet en iedereen aan de kant en mannen verzamelen zich om vol verwondering toe te kijken hoe hij het voor elkaar krijgt de jeep weer aan de praat te krijgen. Begin van de avond komen we aan bij ons zouthotel, waar we onwijs blij zijn met de opbouw van onze accommodaties en volgorde van de route. Alles is van zout, Vloeren van zoutkorrels, een gezellige eetruimte met zowaar een kerstboom en zelf de bedden zijn van zout. Zo blij als een kind schuiven we ongeduldig aan voor de rij voor een warme douche a 10 Bolivianos, maar als er dan 30 waren geweest had t ons ook niet uitgemaakt. top moment daarna;) het is kerstavond en we voegen ons samen met een andere groep en onze 2 kokkinnen hebben diner met ons; lasagne!
De volgende dag om 4u de wekker: 20 minuten zitten we in de jeep om in t donker op tijd te zijn voor zonsopgang. Met een flink aantal jeeps achter elkaar spelen de ego's wat op van alle drivers, licht uit, inhalen. Maar in t westen kleurt de horizon al wat rood en er ontstaat een grote witte vlakte om ons heen. We komen aan bij Cachi, een rotseiland op de vlaktes vol cactussen waar we naar boven klimmen (best heftig al is t maar een kort stijl stukje omhoog op deze hoogte). Ik zoek een mooi plekje op een rots en zie een prachtige zonsopgang. Waanzinnig gaaf dit!! Zo surreël, alleen maar wit, zover je kan kijken (heb ik maar mooi een witte kerst;)) als we beneden komen is de tafel buiten gedekt voor ontbijt met een prachtige Feliz Navidad cake (onze gekochte panatone geven we maar aan onze gidsen voor hun kerstdiner met hun familie en kinderen...dan rijden we door naar t witste stuk voor loco foto's! We leven ons uit en vooral Joris heeft creatief inzicht, dus wij poseren en willen later ook wat dingen proberen. We lachen ons rot over de precisie in afstanden om de foto’s fictief te laten slagen. (Iets naar rechts, iets naar achter, nee iets terug, je hand meer omlaag.....(Ik denk oom een grappig moment voor onze gidsen die elke tour aanschouwen) we stoppen nog bij het enige zouthotel in Salar de Uyuni zelf, maar hier kun je niet meer slapen, dus we geloven het wel en gaan snel verder. Zien nog een monument van Dakar 2014 en die is afgelopen januari hier inderdaad doorheen gegaan, wauw! Een paar foto's bij de zoutpiramides, waar een commune van 50 mensen inmens zwaar werk doen, maar de piramides weerspiegelen prachtig in te water, dus wel indrukwekkend om te zien. Laatste stop is het trein cementary, en dan eindigt ons 4-daags avontuur in Uyuni met een opnieuw heerlijke lunch met Heidi en Mario samen. Onderweg een paar Dutchies ontmoet en we reizen samen door naar Potosi, de bus vertrekt om 13u, hoe kan t mooier. Voor 30 bolivianos gaan we in bijna 4u, opnieuw door geweldige omgeving van bergen naar Potosi. Dit is officieel de hoogste stad ter wereld en hier zijn zilvermijnen waar 8mln mijnwerkers zijn omgekomen, maar daarover later meer. Het is tijd voor een douche en om 19.30u wordt ik opgehaald voor t kerstdiner. ben op t busstation op de gok in een taxi gesprongen naar een hostel wat ik had uitgezocht in de lonely planet. Een oud koloniaal gebouw met 2 prachtige patio's.
X

Geschreven door AnnettevandenHeuvel