Hola chicos,
20 jan wordt ik door Rory, mijn host voor de komende 9 dagen warm verwelkomd in mijn hotel in Cusco waar ik heerlijke dagen heb doorgebracht. We zijn met zn vieren dus maken een rondje door de stad om iedereen op te pikken en ik was even bang dat we met zn 6-en in een taxi moesten, maar as gentle als de Engelsen zijn, werden dat er keurig twee. In 20 minuten arriveren we bij hun huis, in parte alto, het laatste huis tegen de bergen, met uitzicht over Cuszo. Ik dacht dat ik het wel gehad had met Cuszo, maar op de 2 rustdagen, was dat toch een welkome afleiding om even het huis uit te gaan. (alleen al omdat we die 2 dagen alles mochten eten wat we maar wensten, en ik kan je vertellen, dat is vooral chocoladetaart etc:)) Hoewel het huis prachtig is met een guesthouse achter in de tuin (die prachtig is vol met wilde bloemen in alle kleuren en hummingbirds die de hele dag door aanwezig zijn, zo groot en kleurrijk met groen en blauw en wel 100 jaar zijn en nu zie ik ze ineens overal, veel kleiner weliswaar en minder mooie kleuren, maar had er nog nooit een in het echt gezien. Was geobsedeerd om er een foto van te maken, maar dat is niet gelukt). De bossen, met vooral eucalyptus bomen, meteen te bereiken door de achterdeur bovenop de heuvel vanuit de tuin die stijl omhoog loopt. Waarbij de 2 honden ‚Sumo en Sjaman’ je telkens vrolijk en begeleiden tijdens een wandeling. En 'Mitchie de kat' structureel om 17u demonstratief miauwend voor de kachel gaat zitten.....Rory is samen met Anna, een Russische, en hun dochtertje Dara van 9 maanden. Ze runnen Casa Serenidad sinds 1,5 jaar en hebben daarvoor 4 jaar in Iquitos in the Jungle gewoond, waar ze bekend zijn geraakt met plant medicines en dit hun passie is geworden die ze op een niet zweverige manier uitvoeren. Ik kan niet anders zeggen dat dat het een hele bijzondere rustgevende ervaring is geweest waarbij ik met andere ogen naar de wereld. vooral de natuur en mezelf ben gaan kijken. Het is moeilijk uit te leggen en doet heel veel met je, maar het heeft me vooral rust gebracht en nieuwe energie gegeven en zeker ook bepaalde inzichten. Wat ik vooral ervaren heb is om meer te kijken naar alles om je heen en het echt binnen te laten komen, te zien en te voelen ipv maar door te rennen en denken dat je alles beleefd, maar ik weet nu dat dat niet zo was. Dus ben bijzonder blij dat ik hier geweest ben! Het heeft met zeker bewuster gemaakt van een heleboel dingen en me zoveel dichter bij mn gevoel gebracht. Kort samengevat: leef in het hier en nu en richt al je energie daarop….ben benieuwd hoe ik mijn resterende reistijd beleef…

De dag van vertrek op 28 januari slijt ik rustig in een cafe (om een aantal afleveringen van Breaking Bad te kunnen zien) omdat mijn bus naar Nazca pas om 18uur vertrekt. Daar s’ochtends om 8uur aangekomen en mijn hotel is recht tegenover het busstation. Een stoffige stad, midden in de woestijn maar heb eindelijk weer zon en warmte. Vind een hangmat tussen 2 mangobomen waar ik besluit alleen een boek te lezen die dag. En eindelijk even te spreken met een paar vrienden. Er valt een mango uit de boom en ik denk ‚da’s de mijne’ ik haal een mes en eet de meest lekkere mango die ik ooit gehad heb en voel me optimaal gelukkig. De volgende dag wordt ik om 8uur opgehaald voor mijn ‚vlucht’ over de Nazca lines. We krijgen eerst een film te zien over de Nazca historie. Verspreid over 500km2 vormt zich een netwerk van meer dan 800 lijnen, 300 geometrische afbeeldingen en 70 dier en plant afbeeldingen. In 1939 ontdekt doordat er een vliegtuig overheen vloog. Daarvoor onbewoond stuk wereld, wat niet raar is omdat het zo droog en warm is. Nou ja ook wel weer bizar dat er dus 500 jaar VC wel mensen woonden die dit gemaakt hebben en dat er toentertijd vegetatie mogelijk was doordat ze ondergronds heel slim waren met water. Men denkt (maar niemand weet het zeker) dat het verschillende symbolen waren om om geluk, regen etc te vragen. Ik geloof dat ik alleen de hummingbird er goed op heb gekregen op de foto. Het vliegtuigje gaat als een gek heen en weer en omdat we er met zn 4en inzitten en het de bedoeling is dat iedereen de 13 figuren waar we overheen vliegen goed kan zien. Dat betekent, als links het gezien heeft, is rechts aan de beurt en dat gaat vervolgens met een hoek van 180 graden draaien wat mn maag ook deed:)

S’middags neem ik een bus naar Ica om vanuit daar een taxi te nemen naar Huacachina. Een ‚dorp als je het zo al kan noemen’ tussen enorm hoge zandduinen met onderaan een meer. Was van plan om de duin op te lopen voor een zonsondergang, maar het werd helaas bewolkt, dus tijd om een update te schrijven. De dag erop boek ik een tour om met een buggy te gaan sandboarden. My god; de chauffeur heeft een hoog testosteron gehalte en we vliegen door buggy heen (gillend) bij hoge afdalingen en scherpe bochten. Net een achtbaan…..hard op de rem precies op het moment dat je denkt dat het einde van de wereld is bereikt en naar beneden kijkend denk ik: moet ik daarvan af???? Spanning giert door mijn lijf maar heb slechts 1 seconde om daarover na te denken voordat ik een zetje krijg en naar beneden glij in een razend tempo. Wauw…..ik wil meer:)!!!! en dat krijgen we……geweldige ervaring.

De komende dagen ben ik van plan nog een paar korte busritten te doen naar tussenliggende plekken voordat ik in Lima aankom. Morgen eerst naar Paracas wat aan het strand ligt.
Hasta Luego!

Geschreven door AnnettevandenHeuvel