k laat me vanuit het hostel in Bogota naar de busterminal brengen, waar ik niet helemaal wijs kon worden hoe laat de laatste bus zou gaan naar Armenia. Iemand vertelde me 23u maar online kon ik alleen 22u als laatste tijd vinden. Dus om zeker te zijn neem ik om 20.15u een taxi aangezien de eigenaren van het hostel zeiden dat ik echt 2u van te voren moest gaan omdat het druk onderweg kan zijn, de terminal chaotisch en groot is. Om 20.40u heb ik mijn busticket voor 21.30. Beetje te vroeg naar mn zin omdat de bus er tussen de 7-9 uur over doet en ik eigenlijk niet midden in de nacht wil aankomen. In de wetenschap dat ik slechts 7 uur in de bus zal zitten en dus geen of misschien een beetje slaap zal krijgen, laat ik de Harry Potter film voor wat het is en probeer meteen te gaan slapen. Ik heb geen luxe bus, maar wel 2 stoelen, dus ben hoopvol. Nou moet ik even een korte toevoeging maken over bussen in het algemeen in Zuid-Amerika; (lees irritaties)

Films in alle bussen, ook s’nachts op een geluidsvolume dat oordoppen niet helpen
Buschauffeurs die stoppen om een halve bananenboom of andere boodschappen te kopen en waarvan je eerst denkt; oh lekker, we krijgen straks een banaan, maar dat is allemaal voor hun zelf
Buschauffeurs die de muziek heel hard aan hebben en je ze zelfs met oordoppen in hoort mee fluiten (en er zit een deur tussen die dicht is) en wat vooral klassiekers zijn die in het Spaans gezongen worden (met als toppunt Metallica en nothing else matters, maar dan op z'n panfluiten Peruaans
Van je stoel vallen omdat de buschauffeur als een idioot door bochten scheurt
Buschauffeurs die totaal niet controleren of je in de juiste bus zit of vertellen waar je eruit moet

Dus nadat ik van mijn stoel gevallen ben omdat de chauffeur als een idioot rijd, komen we ipv 7-9uur na 6u aan in Armenia en het is 3.30u. Dus…..de enige 2 andere toeristen in de bus zijn een Frans stel dus we wachten samen tot om 5u de kleine collectivo naar Salento zal gaan. Gelukkig is er een tentje open waar je koffie kunt krijgen, en we zijn in Colombia, dus de koffie is goed hier. Ze zijn heel aardig en omdat ik van een meisje in Bogota een aanbeveling had gehad voor een goed hostel (waar ik een reservering had gemaakt) gingen ze met me mee om te kijken of ze daar ook terecht konden. Na de korte busrit van ongeveer 45min komen we in Salento aan, waar het enige vervoer ‚Willy’s’ zijn. Jeeps uit de jaren "40 in felle kleuren. Een van de Willy chauffeurs hoort ons praten en hoort dat we naar La Serrana moeten dus we springen achter in de bak en hij brengt ons voor €2 naar het hostel. Wauw, 20min lopen van het stadje op een heel ruim terrein met geweldig uitzicht over de heuvels. Het is ondertussen 6.30u een een meisje strompelt net haar kamer uit en zegt ons dat de receptie om 7u open gaat, net als het ontbijt. Het is mooi weer, dus we gaan in de ruime tuin maar even relaxen en vergapen ons aan het mooie uitzicht. Ik heb voor een week geboekt hier en heb nu al het gevoel dat ik dan nog niet weg wil! (minor detail: een week hier inclusief ontbijt en diner kost €80:) en het ontbijt is zoveel dat lunch niet nodig is. Als ik dan toch zin in iets krijg koop ik bij het lokale ‚kneipie’ een variatie van het meest exotische fruit voor €1. Ik kan pas om 15u in de kamer, dus relax lekker verder en lopen er even uit naar het stadje en omdat het zondag is, is er een markt en vooral ‚Trucha’ eettentjes. We maken lol met een Colombiaan, die eruit ziet als een Amerikaan en wonder boven wonder goed Engels spreekt. Het regent ondertussen en niet zo’n beetje. We besluiten (ik en de Fransen) morgen op een hike te gaan, dus doen wat boodschappen voor lunch. En hoewel het niet meer zo hard regent, komen we toch verregent aan. Dit hostel is extreem sociaal en iedereen praat met elkaar. De ober plukt een van de vele verschillende kleuren bloemen uit de tuin voor op tafel bij het eten. Na het eten spelen we kaart en ga toch weer later naar bed dan ik mezelf voorgenomen had. De hike de volgende dag is onwijs mooi. Eerst met een „Willy” naar de ingang van de vallei, 12km verderop en we zijn ondertussen met zn 8-en. (dat past eigenlijk niet, maar mannen vinden het natuurlijk erg leuk om achterop te staan en terug waren we zelfs met 13:)) Prachtig heuvelachtig met overal grazende koeien en heel groen, door de combinatie van veel regen afgewisseld met zon hier. Het is erg modderachtig, maar ach, dat had ik al eerder meegemaakt, dus dacht, mn schoenen zijn aan het eind van de dag toch wel vies…..We komen bij de rivier en hebben vele bruggetjes die we over moeten, waarvan we bij brug 3 pas een bord lezen ‚ 1 voor 1’ en snapte ook wel een beetje waarom..de hike duurt in totaal 5 uur en aangezien we vrij laat zijn weggegaan omdat het zo hard regende s’ochtends komen we na 2,5uur aan bij een kruising, waarbij je kunt kiezen voor de korte route of nog een uur extra naar een hummingbird tuin. Aangezien ik ondertussen toch die ene foto wilde maken, was ik in om dat toe te voegen, maar we zaten krap in tijd omdat de laatste ‚Willy’ terug om 17u zou gaan. Dus zijn met 3-en gegaan en de rest koos voor de korte route. Oh man, stijl omhoog en een jonge Duitser die in het leger met baggage 7km per uur haalde werd vrij gestresst. Zwaar….en wilde in mn eigen tempo lopen, dus dat heb ik ook gewoon gedaan. Maar heb mn foto:) en na een ijskoude cola weer klaar om verder te kunnen. We lopen nog een uur en moeten dan van 2000 naar 2850mtr dus nog een heavy stukje, maar daarna alleen nog maar 5km omlaag door een valei met palmbomen van 60mtr hoog. Wauw!!!! Ik denk; die Duitsers zie ik bij de uitgang wel weer en neem mn tijd om van het overweldigende uitzicht te genieten. Onze motivatie tijdens de stijle stukken was 1st schoenen uit en dan een biertje;) Super dag! Elke avond wordt hier dus gekookt en gemiddeld eten er 20 mensen mee aan 2 grote tafels en daarna een kampvuur. Ik ben in het leukste hostel tot nu toe. De dag erop ga ik naar het stadje en naar het uitkijkpunt en hebben een lunch met soep welke je met banaan eet?? en een vol bord met trucha en lokale specialiteiten voor slechts €2. Alles is zo goedkoop hier…En er landen telkens vlinders op me in verschillende kleuren. Verder doe ik nog 1 dag de koffieroute en bezoek verschillende koffieplantages waar ze alles met de hand plukken en malen, geheel organic. Koop een pak, dus hoop dat die het heelhuids haalt tot thuis. Don Elias de eigenaar van minimaal 75 leidt ons persoonlijk rond. Later zie ik hem bij het hotel een stronk bananen afleveren en vraag hem of hij lopend terug gaat, waarop hij positief antwoord. Vandaag een paard rit van 4u gemaakt. Beetje gespannen vertrokken, wat me 2 dikke blaren op mn vingers heeft opgeleverd omdat ik zo krampachtig vasthield in het begin aan het zadel. Ik heb slechts 1x eerder in mn leven paardgereden en de familie van den Heuvel (en de Groot) heeft geen goede ervaringen met paarden (wel hilarische- behalve jij dan Miek) Maar opnieuw hele mooie route door de heuvels en na een tijdje begin ik het relaxed en leuk te vinden! Uiteraard heb ik een ‚rapido caballo’ maar ik voel me okay bovenop mn nieuwe mattie:) (denk alleen dat ik morgen niet meer kan lopen)
Laatste middag hier en zit lekker buiten en zo maar eens spullen pakken, want morgen vertrek ik terug naar Bogota om Elsbeth na 6,5mnd weer te zien. Zin in! Ik heb heerlijke tijd gehad hier en ook veel zin om de rest van Colombia te ontdekken. Mensen zijn zo ontzettend vriendelijk hier en iedereen, inclusief de politie, roept ‚Buenas’ roept.
Hasta luego! x

Geschreven door AnnettevandenHeuvel