Vandaag staan we op na een gelukkig niet warme nacht. Het ontbijt is prima verzorgd.
We gaan vandaag een rondgang maken langs zaken die Terezin in negatieve zin op de wereldkaart hebben gezet.
We starten om negen uur bij een oude jongensschool die in de 2e wereldoorlog dienst heeft gedaan als commandocentrum voor de doorvoer van Joden. Nu is het een historisch centrum waar de geschiedenis gedurende W.O II van Terezin getoond wordt. Je wordt er gewoon triest als je de tekeningen en teksten van de jonge kinderen in de vitrines ziet.
Na afloop wordt er nog een propagandafilm getoond over hoe goed het leven in Terezin was maar niet heus.
Hierna gaan we naar de Maagdeburgerbarakken.Hier wordt een indruk gegeven van een vrouwenslaapzaal en welke culturele zaken er ondanks de ellende in het kamp toch nog werden ondernomen.
Je wordt eigenlijk steeds triester maar we gaan verder naar het Colombarium. Een plek waar in kartonnen dozen de overblijfselen van de in het crematorium verbandde personen worden getoond alsmede enkele grafstenen.
Dan naar het crematorium en Joodse begraafplaats. Het crematorium is vanwege lunchpauze gesloten, achteraf voor ons gelukkig maar. Daarna nog over de begraafplaats gelopen. Hier wordt je intens triest van.
Dan maar even terug naar het hotel lopen en daar nog een bakje troost nuttigen.
Er is nog een plaats die we bezoeken en dat is de “ Kleine vesting”. Dit is een voormalig vesting welke door de SS werd gebruikt om schrijvers, cartonisten en leden van ondergrondse groepen eenzaam op te sluiten, te martelen en uiteindelijk te doden. Het waren mensonterende toestanden. Aan het eind van de oorlog werden er nog cellen bijgebouwd om de ernstig zieke mensen die voornamelijk aan tyfus leden te herbergen. Zodoende waren er op het veld met namen van overledenen veel stenen van mensen met een overlijdendatum na de bevrijding van 8 mei 1944.
Wat ons wel opviel dat er vrijveel schoolklassen met jongeren in de leeftijd van 13 tot 16 jaar waren die deze plaats bezochten. Hopelijk trekken ze lering uit het verleden en wordt zo de geschiedenis van de 2e wereldoorlog doorgegeven.
Dan vertrekken we na wat problemen met de parkeerautomaat en het uiteindelijk niet zoek zijn van mijn portemonnaie.
We rijden 170 km naar Vrchlabi en worden daar uitermate vriendelijk ontvangen door de eigenaar. Onder het genot van een biertje verteld hij hoe we onze voorgenomen Bierwandeling moeten aanpakken.
Dan gaan we naar de kamer en rusten wat uit. We gaan op aanraden van de eigenaar in een nabijgelegen restaurant eten en dat smaakt uitstekend.
Dan gaan we enkele meters verder naar een restaurant wat ook deelneemt aan de bierwandeling en halen daar onze eerste stempel van de wandelkaart.
Hierna wandelen we naar het hotel en gaan de tassen enigzins reorganiseren.
Dan drinken we kofie en gaan dan heerlijk slapen.

Geschreven door TonenLenopreis