Vandaag, hieperdepiep hoera Lenneke 59 jaar.
Tijdens het ontbijt was Lenneke naast het verorberen van haar ontbijt bezig alle gelukwensen te belijken en te beantwoorden.
Na het ontbijt bereiden we ons voor op de laatste dag autohuur.
We gingen op weg naar Las Nieves waar de Madonna van de Sneeuw gehuisvest is.
Aanvankelijk verliep de reis goed maar niet alleen de Tomtom heeft de gewoonte om op de weg naar een bestemming de meest stomme weggetjes te selecteren ook Googlemaps heeft deze gewoonte . We kwamen op een weggetje waar je 20 km per uur mocht rijden, nou veel harder kon je niet want de weg was enorm smal. Dan komt er ook nog een tegenligger dus dat wordt passen en meten maar het lukt. In het dorp aangekomen is er een enorm steil weggetje naar de parkeerplaats maar we rijden door en willen weten of er een andere parkeerplaats is, helaas. We moeten weer helemaal naar beneden en wagen een 2e poging en dit keer gaat het beter. We arriveren in de kerk en zien er veel activiteiten. Het beeld wordt via een stellage afgestoft door een oudere vrouw en andere dorpsbewoners kijken toe. Na het afvoeren van wat latten zijn de actviteiten beeindigd. Er worden door een fotograaf nog wat foto’s gemaakt van het beeld van de madonna dat versierd is met diverse edelstenen.We ontsteken ondertussen wat electronische kaarsen voor allen die ons ontvallen zijn en voor het welzijn van onze naasten.
Dan wordt de glasplaat er voorgeschoven en gaan alle aanwezigen koffiedrinken. Dan kunnen de aanwezige toeristen eindelijk foto’s maken zonder al die dorpsbewoners.
Dat deden we ook en ook gingen we daarna koffiedrinken.
Toen weer opweg naar Los Llanos. Ook deze rit verliep niet geheel zonder hindernissen. We hadden het juiste adres ingevoerd en we stonden na weer zeer smalle weggetjes waar warempel ook nog een stoplicht aanwezig was opeens voor een doodlopende weg welke we volgens de Googlemaps in moesten. We verliezen zo wel het vertrouwen in onze navigatiesystemen en ook in de programmeurs van de afstelling van de stoplichten. Hoe kun je anders over een lengte van 300 meter 3 stoplichten neerzetten en dan het verkeer bij ieder stoplicht een minuut laten stoppen. Uiteindelijk een parkeergarage gevonden en we gingen opzoek naar het museum dat de geschiedenis van La Palma herbergt. Deze tentoonstelling is aanwezig op de eerste etage en ik had weer gratis toegang, Lenneke trouwens ook omdat ze vorige week het museum in Santa Cruz had bezocht. ( 2 musea voor 1 prijs).
Het hele ontstaan van La Palma werd in beeld gebracht. Het leukste vonden we een filmpje van herders met lange stokken die zich met hun stok van ongeveer 3,5 meter door de bergen bewogen om hun schapen bijeen te halen voor de avond.
Na een uurtje hadden we het wel gezien en gingen we op zoek naar wat te eten. We aten een bocadillo met zalm en dronken wat. De ober had er niet veel zin in want het duurde allemaal erg lang.
Toen weer naar de parkeergarage en opweg naar Puerto Naos waar Lenneke nog een duik in de Atlantische Oceaan wilde doen. Dit keer geen problemen met de Googlemaps en na een half uurtje bereikten we het stadje en volgden richting “strand.”
We gingen bij 2 bedjes met parasol ziiten en Lenneke ging zich gereed maken om haar verblijf in de Atlantische Oceaan mogelijk te maken, dus haar badpak aantrekken. Het was warm en de zon scheen heel hard.
Nou hou ik al helemaal niet van zand en dus al helemaal niet van een strand met zwart lavazand. Maar je moet er doorheen wil je foto’s van je jarige vrouw in de Atlantische Oceaan maken. Het was toch wel een hele aparte ervaring volgens Lenneke een strand met lavazand en lavastenen. Er was een sterke stroming in de zee, ze werd op een gegeven moment door een golf “ omver geblazen” en ging kopje onder. De temperatuur was prima maar de lava deeltjes zaten naar later bleek overal tussen. Ze heeft wel genoten. Na een half uurtje waren we het zat en ging ze zich douchen en omkleden om daarna weer terug te rijden naar het hotel.
Op de terugweg nog wat benzine getankt en werden we weer op een Googleweggetje getracteerd, volgens Lenneke scheelde dit wel veel kilometers.
Zoals ik al schreef was het warm en zonnig aan deze kant van de berg maar we kregen de schrik van ons leven toen we uit de tunnel kwamen aan de oostkant van de berg. Er was een enorm “mist” aanwezig dus goed oppassen bij het afdalen want het waren soms echt dikke flarden waardoor je slechts een paar meter voor je uit kon kijken. Maar naarmate we lager kwamen waren de flarden weer verdwenen maar was het weer somber.
We maakten nog een foto van het vliegveld dat slechts een kilometer of 5 weg is van ons stadje.
Toen zochten we een plek voor onze huurauto dichtbij het verhuur bedrijf en gelukkig konden we de sleutel nog inleveren anders had dit indirect bij de receptie van het hotel gekund maar dit vind ik beter.
Hierna een borreltje op de verjaardag van Lenneke genomen en gedouched.
Rond een uur of zeven naar het Thais restaurant waar we voor het eerst in ons leven Thais gaan eten.
Als voorgerecht een mix van allerlei hapjes en daarna neemt Lenneke “ hotpot van biefstuk” en ik biefstuk in spicy saus.
Als nagerecht nemen we voor het eerst deze vakantie ijs met slagroom. Dit smaakte allemaal uitstekend.
Als laatste namen we weer de koffie die we deze vakantie voor het eerst hebben gedronken een “ barraquito”.
Met een voldaan gevoel gingen we naar de kamer en speelden nog 2 potje Rummikub, we wonnen ieder 1 keer.
Morgen de finale het verschil over de hele vakantie is nu 2 punten dus het kan nog alle kanten opgaan. Maar dat zien we morgen wel weer.
Lenneke was wel zeer blij met de grote belangstelling die ze genoot ter gelegenheid van haar verjaardag.
Morgen de laatste volle dag in Los Cancajos.

Geschreven door TonenLenopreis