Vanmorgen om kwart over negen de huurauto opgehaald. Mensen wat is het weer wennen van een automaat naar een schakelauto. Vandaag meerdere keren vergeten te ontkoppelen wat ergernis bij Lenneke opriep. Maar ja na 2 jaar niet schakelen is het toch wel erg vreemd weer maar aan het eind van de dag ging het wel weer.
Nu terug naar onze reis vandaag. We vertrokken naar de boeren en kunstmarkt in Mazo, een klein dorpje niet ver van Santa Cruz. Na wat heel steile afdalingen kwamen we in het dorp terecht en een paar vriendelijke dames wezen ons de weg, het was niet ver weg maar wel 2 erg steile trappen. Daar aangekomen troffen we veel boeren, slagers en kleinkunstenaars aan. Ze verkochten of verse waar zo van het land en hele mooie huisnijverheid in de vorm van kleden, sjaaltjes en onderzetters. Bij de keramiek mevrouw kochten we een schaaltje dat onze beider goedkeuring kan wegdragen. Het werd met veel zorg ingepakt. Hierna gingen we naar de vriend van onze gids gisteren. Deze man verwerkt in de weekenden stengels suikerriet tot een lekker drankje dat hij dan in diverse varianten verkoopt. Wij kochten een variant waarin naast het suikerriet sap een soort citroen verwerkt was. Het smaakte echt heerlijk. Er was ook een sigarenmaker, maar ja ik ken niemand die nog sigaren rookt. Het is dus ook hier een uitstervend beroep.
Nadat we hier uit gekeken waren vertrokken we naar de zoutpannen van Fuencaliente. De rit hier naartoe ging niet geheel vlekkenloos, we kwamen via googlemaps aan op een klein landweggetje en toen vertrouwden we het niet, zijn uitgestapt en keken of we de zoutpannen zagen. Helaas in geen velden of wegen te bekennen. Dus googlemaps opnieuw ingesteld en we reden langs diverse bananenplantages en hotel Princess. Mijn God dat ligt me in een van god en alle mensen verlaten gebied. Je zal dit dure hotel op La Palma hebben gekozen. Je moet dan echt een auto hebben maar dan nog ben je van alle te bekijken dingen minimaal een uur verwijdert behalve van de zoutpannen die liggen op een 20 minuten afstand.
We komen dus aan bij de zoutpannen en zien op een tableau dat je een audiogids kunt huren. Dus wij op zoek naar de plek waar je die kan huren, helaas dit kan niet meer, er is een folder gemaakt waarin het proces is beschreven en er zijn. tableauborden bij de diverse bassins geplaatst. Maar voordat we deze ronde gaan maken, lessen we eerst de dorst met een heerlijke cola. Het wisselgeld wordt in een ouderwets doosje aangeboden, prachtig.
Dan beginnen we onze ronde over het terrein en inderdaad de tekst van de folder komt bijna overeen met de tekst op de tableau’s. We zien dat het zoutwater van het ene bassin naar het volgende bassin wordt getransporteerd en uiteindelijk op de rechthoekige zoutpannen terecht komt waar het uiteindelijk wordt “geoogst” 7 a 8 keer per jaar.
Hier staan ook een oude en nieuwe vuurtoren op de hoek van het zuidelijke punt van het eiland.
Vulkaan Teneguia,die in 1971 is uitgebarsten, heeft de zoutpannen en de vuurtoren net niet geraakt.
We gaan weer langs dezelfde weg terug en maken foto’s van de lava welke nog zichtbaar is op de hellingen.
We dalen een trap af op zoek naar een bron welke geneeskrachtige werking zou hebben. Helaas is de toegang tot de bron is gesloten dus terug de trap weer op naar boven.
We gaan op weg naar het bezoekercentrum en de vulkaan San Antonio. Dit is weer een slingerweg met veel hoogte verschillen waarbij je het schakelen weer in praktijk moet brengen.
We komen bij het bezoekercentrum aan en moeten voor toegang en parkeren p.p 5 euro betalen.
We komen in het bezoekerscentrum en hier worden de diverse soorten uitbarstingen in kaart gebracht alsmede het onstaan van de diverse Canarische Eilanden. Hier blijkt dat La Palma het een na jongste eiland is.
Ook is er een videopresentatie van de uitbarsting van 1971 van de Teneguia. Deze uitbarstingen hebben bijna een maand geduurd en het is niet te geloven hoeveel geweld hier uit de krater is gekomen. Er is 40 miljoen m3 lava uit de krater gekomen.
Nadat we de presentaties hadden bekeken gingen we op zoek naar iets te eten want het was inmiddels half drie. We vonden een kleine cafetaria waar we een heerlijk warm broodje spaanse ham en kopje koffie tot ons namen.
Hierna waren we wel geinteresseerd in hoe de krater van de vulkaan San Antonio er uit zag. We liepen langs de rand van de krater en waren onder de indruk van de diepte van de krater en de begroeiing die er nu na 450 jaar aanwezig is.
We lopen ongeveer een kwart van de kraterrand en komen op een mooi uitkijkpunt waar we de zoutpannen weer zagen.
Hierna liepen we terug, maakten een sanitaire stop en vertrokken naar ons hotel. Onderweg kwamen we nog een benzinestation tegen en besloten hier maar de tank vol te gooien want dan hoefden we niet naar Santa Cruz. De benzinestation zijn hier nl. niet in zulke grote getale aanwezig als bij ons. Alleen in een paar wat grotere steden zijn benzinestations.
We reden over een mooie weg, die waarschijnlijk met europees geld is aangelegd, naar ons hotel.
Lenneke ging nog even naar het zwembad en ik haalde nog wat geld en boodschappen.
Vanavond weer lekker gegegeten met als afsluiting een lekker kopje “ barraquito”.
Vanavond nog even het reisprogramma voor morgen bekijken en dan heerlijk slapen.
We wilden ook nog sterren kijken maar die hadden zich achter de wolken verscholen dus morgen nog maar eens proberen.

Geschreven door TonenLenopreis