.Vandaag is het onze trouwdag. Het is alweer 38 jaar geleden dat we trouwden. Wat vliegt de tijd. We gaan vandaag weer een wandeling maken met de Madeira Explorers naar de watervallen die gelegen zijn bij het dorpje Rabacal. Na een goed ontbijt werden we om precies negen uur opgehaald door de zelfde leuke en kundige gids van de vorige wandeling.
Na een aantal stops was de bus snel vol en waren we op weg naar het restaurant waar de laatste plas kon worden gedaan en koffie kon worden gedronken. Daarna via enorm steile wegen, sommige zelfs 32% stijging percentage, het startpunt bereikt. Aan de hand van een overzicht legde de gids uit hoe de dag zal verlopen. We waren naar achteraf bleek de eerste groep en dat zal naar later blijkt een voordeel te zijn.
We gaan op pad en de gids vertelt weer de wetenswaardigheden over de planten en de vogeltjes die we zien en niet zien omdat ze erg klein zijn en zeer snel zich verplaatsen.Dat vogeltje heet de Bis-bis. Misschien niet goed geschreven maar zo klonk het uit de mond van een kenner. Na enige tijd bereiken we de Rico waterval. Het water dendert vanuit een 100 meter hoger gelegen meer langs de rotsen naar beneden. Een machtig gezicht. We maken een foto en we vervolgen onze weg. We moeten dan afdalen over natte gladde stenen. We doen voorzichtig aan want er is geen leuning. Na de afdaling gaan we langs de llevada richting de 25 watervallen.
De wandeling is veel lastiger dan de vorige want de llevada ligt hoger dan het wandelpad dat ook nog eens bestaat uit ongelijke en gladde stenen. Naast het wandelpad kijk je meteen ineen diepe afgrond, dus je moet heel alert blijven en constant met je hand de rand van de llevada vat houden. Ook moet voornamelijk ik goed oppassen voor laaghangende takken. Ik stoot gelukkig maar 1 keer mijn hoofd. Ja het is constant opletten, een misstap of uitglijder en je ligt in het ravijn.
De gids houd wel enorm goed in de gaten of iedereen het tempo kan volgen en herhaald steeds dat je goed naar het pad, de overhangende takken en de rand van de llevada moet vasthouden. Na een klein uur bereiken we de plek van de 25 watervallen. Hoe gaan we ook picknicken. Het is wel een mooi gezicht maar persoonlijk maakte de Risco waterval meer indruk op me. Nu nog een plek vinden om te zitten vinden. Alles is vochtig en glibberig maar eindelijk vonden we een droog plekje waar alleen Lenneke kon zitten. We aten onze broodjes op en dronken wat en maakten wat foto's. Het werd steeds drukker en drukker. Allemaal groepen die met busjes waren gekomen. Toen zo'n beetje alle groepen er waren gingen we als een van de eersten weer op de terugweg. We kwamen nog wel individuele wandelaars tegen maar de gids zorgde er voordat die dan op een geschikte plek wachten en dat wij als groep door konden lopen. Aan het eind van het wandelpad moesten we weer een gladde stenen trap af en ook weer een op. Ik heb de treden van de opgaande trap geteld en dat waren er 78. Veel waren waren doodop toen ze boven aan kwamen. Ook hier wachtte de gids tot iedereen boven en op adem was voor hij verder ging.Toen weer terug naar de trap die we eerder waren afgedaald. Hier vertelde de gids dat we de trap weer op moesten omdat zijn bus niet door collega's naar het lager gelegen eindpunt kon worden gebracht. De groep begon te klagen en de gids zei dat het een joke was. We vervolgden onze weg en kwamen aan bij de 800 meter lange tunnel. Alles werd in gereedheid gebracht om de tocht door de tunnel te beginnen. De zaklantaarns, de waarschuwing voor de lage tunnel. Toen iedereen klaarwakker begon de tocht. Het pad was enorm nat en er zaten best wel kuilen in het pad maar uiteindelijk we er licht aan het eind van de tunnel. Het einde was helemaal bekleed met mos waar water vanaf sijpelde. We stonden nu voor een diepe vallei met uitzicht op Caletha. De gids vertelde nog dat er de afgelopen jaren 2 grote branden zijn geweest op Madeira. In augustus 2016 in Funchal. De dader is gepakt en mag 16 brommen. De andere brand bij Caletha maar hiervan weet men niet wie de dader is geweest.
Dan nog een wandeling over een lekker breed pas zonder rotsen naar de busjes. We vertrokken naar een restaurant voor een plas pauze en een glas je Poncho, het Viagra van Madeira. Dan op terugweg naar de hotels na een toch wel vermoeiende dag. Aangekomen in het hotel een drankje gedronken, Lenneke nog even in het zwembad gedoken en daarna ons opgefrist voor het diner. Ik wordt zo langzamerhand een beetje onwel van al die opdringerige mannetjes bij de restauranten en we kiezen dus op weg naar het restaurant bij de zee voor de overkant van de terrassen. Dan nog roepen ze je toe om bij hen te komen eten.
We hebben gekozen voor een specialiteit van Madeira de "Espatada" een spies van laurier met gegrild rundvlees en frieten. Het smaakte heerlijk. Hierna nog wat gewandeld en uiteindelijk in de bar van het hotel beland waar een echtpaar aan schoof die vandaag met ons ook de wandeling hadden gedaan. Dit echtpaar bleek uit de Lier te komen. Was gezellig maar om 11 uur ging het lampje bij hen en ons uit dus lekker naar bed.
Het was dus een vermoeiende maar leuke trouwdag. Welterusten.

Geschreven door TonenLenopreis