Op de verjaardag van mijn schoondochter Sandra en nichtje Diane gaan we een bustocht maken naar het westelijk deel van Madeira.
We stappen voor het hotel in met een super grote groep uit het hotel en onze reisleider is Geert, een belg die 9 jaar geleden op vakantie kwam en nooit meer is weggegaan.
Allereerst gaan we naar Cabo Girao, een klif met een glazen panoramaterras waar je een schitterend uitzicht hebt terwijl je zo’n 500 meter boven de zeespiegel staat.
Als iedereen weer terug is vertrekken we naar Ribeira Brava wat “woeste rivier” betekent. Nou daar is weinig van te zien hij staat bijna droog. De enige bezienswaardigheid is een kerkje, maar deze stop is meer bedoeld als koffie- en plasstop. Hier is het voetbalveld te zien waarop Christiano Ronaldo leerde voetballen, niet op gras maar op keien, GRAPJE, zie foto.
Dan maar weer de bus in en op weg naar Madelena do Mar. We gaan hier een kleine bananenplantage bezoeken. Een bananenboon groeit hier ongeveer anderhalf jaar dan komen er bananen aan wanneer deze zo groot zijn als een hand worden de kontjes en de bloem er afgesneden en omhangen met een blauwe zak, deze is blauw ter voorkoming dat insecten de bananen beschadigen. De trossen kunnen wel 60 tot 80 kg wegen. Na de oogst worden de bomen omgekapt en groeit er naast de oude bananenboom in anderhalf jaar weer een nieuwe bananenboom op. De plantage wordt een keer per week onderwatergezet.
Wat krijgen we weer veel info op zo’n dag.
Dan zien we nog papayas en een bijzondere boom met een jasje en dan de bus in voor een rit door de hoogvlakte op naar de lunch/ diner. Op weg hier naar toe komen we langs Caletha, het plaatsje waar Jan en Anneke hebben gelogeerd. De wegen naar de hoogvlakte zijn wederom smal en steil en we worden soms niet gehinderd door auto’ s of bussen maar door koeien en kalveren. We komen ook de verblijfplaats van de boswachters van dit gebied tegen. De boswachters zorgen dat de natuur instand blijft en planten nieuwe bomen en struiken aan als er zijn dood gegaan dit om erosie tegen te gaan. We rijden weer een poosje in de wolken en zien dan onze lunchplaats Porto Moniz onderons liggen. We stoppen hier even boven op de berg om de prachtige contouren van dit plaatsje te fotgraferen.
De hoofdattractie is een natuurlijk zwembad dat omringt is met lavarotsen. De golven kunnen op dit noordwestelijk punt van het eiland wel een hoogte van 6 meter bereiken.
De lunch gebruiken we in restaurant “Cachalote”. Alles gaat hier rapide, snel. Zodra we zitten lopen de obers rond met schalen vis, vlees en kip. Daana de dames met patat en rijst.
Wij zitten aan tafel met een echtpaar uit Oisterwijk. Er worden van iedere tafel foto’s gemaakt. Dan is iedereen zo’n beetje klaar wordt er afgeruimd en krijgen we het toetje, is met aardbeien en meteen daar achteraan een kopje koffie want ja de volgende groep is alweer binnen gekomen. De foto wordt dan aangeboden en voor 5 euro wordt je de eigenaar maar krijg je er wel een dvd over het eiland Madeira bij. Nou dan is voor een toeristen foto eigenlijk geen geld dus nemen we de foto en de dvd. Dan gaan we naar buiten om foto’s van de omgeving te maken. Nou ik vond dit wel een erg mooie plek met de wiite golven die uiteen spatten op de lavarotsen.
Er is ook nog een helihaven in deze plaats maar helaas er is geen helicopter op het eiland.
Na deze mooie stop vertrekken we weer en gaan we langs de kust naar Sao Vincente. Onderweg komen we een paar mooie watervallen tegen en de oude kustweg waar de arbeiders in vroegertijd zonder machines 16 jaar hadden gebouwd. Men is nu bezig deze weg, die niet begaanbaar is voor het huidige verkeer, weer te herstellen en als monument voor de toeristen toegankelijk te maken.
In Sao Vincente bezoeken we het kerkje en het kerkhof. Zowel het kerkje als het kerkhof zien er zeer verzorgd en mooi uit.
Dan gaan we weer via zeer steile wegen omhoog richting Rosario om naar een punt te gaan waar je zowel de westpunt als de oostpunt van het eiland kan zien. Helaas wordt dit door de bewolking onmogelijk gemaakt en dalen we af naar Serre de Aqua waar we weer benden de wolken zijn en we even een glimp van het windmolenpark kunnen opvangen maar ook hier komen de wolken al snel daarna naar beneden. Desalnietemin kunnen we wel mooie foto’s maken van de omlaag komende wolken.
We gaan opweg naar de laatste stop voor vandaag het vissers dorpje Camara de Lobos.
Hier krijgen we een demonstratie van het bereiden van de drankspecialiteit van Madeira , de “ poncha”. Een dame bereid het drankje dat bestaat uit rum 50%, honing, sinaasappelsap en limoensap en dat alles wordt door elkaar geroerd met een speciale roerstaaf. Wanneer alles door elkaar is geroerd wordt het door een zeef gehaald om de pitjes er uit te halen en dan krijgen we een glaasje. Nou daar moet je echt geen 2 glaasjes van opdrinken want dan sta je op zijn kop.
We vragen nog aan de reisleider hoe ze nu met de bootjes de speciale zwarte vis vangen die op grote diepte leeft. De vis wordt gevangen met een lijn tussen 2 boten waaraan zeer lange lijnen met haken zitten. Volgens de reisleider kun je ‘s nachts de vissersbootjes zien door de lampen die ze op de bootjes aan hebben.
We zien in dit dorpje ook nog het punt waar Winston Churchill plachtte te schilderen.
Dan zit de bustocht er op en gaan we terug naar de hotels.
‘s Avonds hebben we bij de pizzeria bij het hotel lasagna en een pizza gegeten.
Rond half tien was er een optreden van een dansgroep in de bar.
Dan weer o der de wol na weer een leuke dag op Madeira.

Geschreven door TonenLenopreis