Een fijne kamer, goed bed en rustig dorpje. Best lekker was het in ons overnachting hotel. Het eten niet super, maar goed te doen, wel waren we alleen in het restaurant, dat blijft wat raar. Ik (Arno) ging met paracetamol slapen en werd snachts badend in zweet wakker. Handdoeken als extra lakens en toen ging het weer weer een beetje. Nog wel even geslapen. Bij het ontbijt voelde het warm, maar ik had wel trek, dus flink ontbeten. 103 km later is vast te stellen dat het lekker ging. Zalig om gewoon op het platte te fietsen. Dijk op en af, meer was er niet te verhapstukken, bij elkaar toch nog 328 hoogte meters. Vast te stellen is dat het overdag goed ging, we zien het vanavond wel weer. We zijn in Ferrara aangekomen. Ook weer een leuke stad, waar we rustig binnen zijn gefietst, wederom kregen wij vd receptioniste vh hotel geen helden ontvangst?☺️Natuurlijk net wel weer even de Giro gekeken, want Jacques zijn Nijmegen, doet aan dikke city Marketing.

Onderweg leuke dorpjes met als uitschieter Montananga. Helemaal ommuurd. Ff lekker wat gedronken. Jacques laat de koffie staan, vind de kopjes te klein en wat aan de straffe kant😊 Het lukt hem niet om "gewone" koffie te krijgen. Lekker op een terras geluncht en met 19,1 hier heen getuft, niet teveel wind, wel weer tegen en ook weer behoorlijke dijken. Onderweg in de grote akkerbouw gebieden, spraken we naar elkaar uit, dat we wel wat dankbaarder mogen zijn voor al die boeren, die er maar steeds voor zorgen dat we kunnen eten, en gewoon voor het feit dat we zo' n overvloed hebben, dat we altijd te eten hebben. We hebben de Po gevonden, breed ding hoor.

Jacques is verder heel proper, laat voor de derde keer een wasje doen ( en ja hoor dan doe ik mee). Snuit zijn neus in tissues, en spuugt alleen als er een beest zijn mond naar binnen vliegt. Opmerkelijk, moet geconditioneerd zijn via zijn moeder. Ik had even een gevecht met Marcus. Hoezo, geeft mijn kompas west of noord west aan op km stukken weg, als ons doel zuid oost is? Ah zei Marcus: " maar de weg is toch het doel?" Daar had ik niet van terug, maar ik werd toch een beetje boos. Er is nog veel te doen❤️😎

Het valt op dat er minder vogels en zeker ook minder soorten vogels zijn in deze landbouw gebieden. Duiven en kraaien, wat mussen en spreeuwen en iets mooi geels, echter geen idee wat dat was. Na twee dode slangen nu ook een (zwarte) levende die over de weg schoot, ook wel weer een ervaring.

Mijn broers hebben ontdekt dat ik in een Molteni shirt rij. Ik wilde als kind Fieljenner worden (wielrenner) en was grote fan vd kannibaal, die voor Moteni reed. In mijn emo doos heb ik een zijden shirtje ( eerste merchandise) van Molteni. Toen ik dat op een wieler site zag, moest ik die hebben, helaas is het poepbruine kleurtje oranje geworden, maar is wel een mooie cirkel.

Nou: hopen dat de verkoudheid, niet erger wordt. De eerste rustdag is eerste pinksterdag, na de audiëntie op het St Pieter. Dus morgen naar Ravenna! Ciao!,

Geschreven door NaarRome