We zitten tussen de Italianen op een terras een biertje te drinken. Over 2 nachten willen we in Verona overnachten, dus nog twee kleine ritjes daaraan voorafgaand ingepland. Vanochtend heel rustig opgestaan in ons boetiek hotel. Heerlijk luxe, met een keuken en een zitkamer. Dus maar ff van genieten. Ontbijten in het café, wat bij het hotel hoort in een tussenvorm tussen Sud Tirools en Italiaans. Duits gesproken, maar ook hangen met een espresso aan een tafeltje, toch wel weer helemaal anders hier zo over de Alpen. Merano is een aanrader, oude chic, mondain maar ook gewoon gezellig. Goed gegeten en een mooie voetbalwedstrijd gezien. Jammer dat die nare madrilenen, de finale haalden. Wat een slechte penalty's trouwens.

Het inpakken ritualiseert, net als het uitpakken trouwens, al snel een ritme, wat eerst, wie eerst douchen etc. Wonderlijk dat we dit al snel in een gewoonte gieten. Na het ontbijt al snel weer op de Reitsma route, richting Bolzano en Trento. Snel even in een supermarkt een lunch gekocht, want als we willen picknicken is dit de dag. We kiezen voor de landelijke variant voor de rit vandaag, wel iets meer klimmen, maar veel mooier, dan alleen via de Etsch afzakken. Fruitbomen, zover we kunnen kijken, later worden het wijn ranken. Maar ook romantische dorpjes, met prachtige terrasjes. Meer dan in Duitsland en Oostenrijk leeft het hier, of is dat gewoon het weer? Wij gaan natuurlijk op een terras zitten waar het ruhetag is. De Engel die er aan het werk is ( waarom zij moet werken op ruhetag, is niet helder) geeft ons toch een drankje en we zitten te genieten in een heerlijk zonnetje. In alle rust gaan we door, zo heeft God, of de natuur het leven bedoeld: rust, vogels en prachtig groen. Je moet er overigens niet aan denken, hoeveel Roemenen, Polen en andere arbeidsmigranten er nodig zijn om deze oogst binnen te halen. Misschien wordt het tijd dat we hun werklust koesteren, zonder hen, zou deze grootschaligheid niet kunnen. De oogst van deze prachtige bomen zou iig deels verloren gaan. Via een mooie klim over een oude spoorlijn zien we weer veel prachtige plekken en menig vergezicht. De tunnel die we in fietsen staat een beetje symbool voor ons leven, we rijden er naar binnen, zien het eind niet, maar vertrouwen er maar op, dat we onderweg niet te veel gekkigheid mee zullen maken.

We hebben in Nederland nog niet vaak zoveel fietspaden gezien, en ook het aantal fietsers, veel Duiters die ons jong zullen vinden, voorzien van een elektrische ondersteuning fietsen zich het leplazurus. De Mistral staat weer in onze richting, dus de 78 km, met 420 klim meters en 18,5 gemiddeld getuigen van onze rustige inzet voor deze dag. Gewoon lekker fietsen, het hoeft niet hard, het hoeft niet ver.

Het plaatsje waar we nu zitten kent 1 terras, waar wij nu een biertje drinken. De supermarkt voorziet ons morgen van een lunch, en we slapen voor 25 % van de prijs, waar we gisteren voor sliepen. Het terras is direct aan een grote weg, de tolweg A 22 ligt voor ons hotel en het is hier niet mooi. Het is gewoon deel van hoe de wereld werkt. Vanavond maar een pizza en weer lekker slapen.

Morgen is het Hemelvaartsdag. De ongetwijfeld socialistische regeringen in de jaren 80, zijn er hier niet in geslaagd, de Hemelvaart te voorkomen, maar hebben er wel voor gezorgd dat er voor de Italianen geen vrije dag meer aan verbonden is. Absurd natuurlijk in dit Roomse land, maar goed, zo breek je wel met gewoontes. Don Fernandel, zou er een ding van hebben weten te maken, maar Paulus de zesde lukte het wss niet. Het maakt het doen van een boodschap en vinden van een hotel, voor ons, wel gemakkelijk.

Geschreven door NaarRome