Ja, dat waren het vandaag, kuitenbuitertjes! Het was op papier een vlakke etappe,maar tjonge, dat ging me van dik hout zeg! In totaal maar 850 meter klimmetjes, bij 80 km afstand fietsen, maar om de haverklap een brug (we zijn wel 20 keer de Inn over gestoken) en ook wel 10 keer een spoor onderdoor gegaan. En ehhh, weten jullie die dingen gaan met een bocht van 90 graden over rivier, en onder spoor. Dus remmen om er in/ over te gaan en dan met 90 graden weer met een belachelijk stijgingspercentage omhoog. Verder leggen die Oostenrijkers fietspaden aan zoals het terrein toestaat, puisten van bultjes, natuurlijk staan daar geen stijgingspercentages bij, maar het was eigenlijk best zwaar zeg maar. En dan in een dal van een rivier, dus treinen, autobanen, hoogspanningsmasten en industrie. Best hele mooie stukjes maar ook veel lelijkheid. En wat ook nog zo is: het water komt steeds op ons toe, dus stijgen geblazen. Het goede nieuws: het was droog, wel een beetje koud, maar koester het goede zou Marcus hebben kunnen zeggen, als ie het al niet gedaan heeft.

En dat na het drinkgelag met ons net opgedane en weer verlaten, Oostenrijkse vrienden. Tijdens de avondmaaltijd, een heerlijke forel, kwamen we een stel uit Zandvoort tegen, die met caravan op weg naar Italië waren en onze eerste mede Rome reiziger, dus ook toen werd het nog even een een gezellige toestand. Allemaal babyboomers, dus tijd en geld, maar zoals een aantal weten, is dat een NoGo Area, voor de schrijver. Slapen in het pension bij onze gastvrouw, was ok, maar je bent toch bij iemand thuis, voelt typisch. Na het ontbijt vertrokken en als hier boven aangegeven gereden. Onderweg nog twee Oostenrijkse fietsers ontmoet, die waren op weg naar de onderste punt van Spanje, ook wel een ritje, toch? Ze vonden ons 'kampfer', of eigenlijk alleen de vrouw van het tweetal, omdat we wel fietsend zo'n K bult opkwamen, wat haar niet lukte. En misschien ook wel om hoe we eruit zien, in vergelijking met haar vriendje.

Er is veel dicht aan gasthofe en hotels, het is nl tussen Saison, wintersport net geweest, zomer seizoen nog niet begonnen. Beetje lastig, maar het komt goed, morgen zijn we al in Italië en snel uit de bergen vandaan. Op dit moment zitten we in Pfunds, aan de voet van de Reschenpas, die we morgen gaan nemen. Een biertje in de lobby met een vrolijke slager zender op de achtergrond, we gaan Marcus lezen, en het internet verder belasten. Het weer aan de zuidkant van de Alpen schijnt beter te zijn, dus wellicht kunnen we dan de witheid van de huid naar rood (Arno) en bruin (Jacques) omzetten.

Wat een water overigens, en dat gaat via Passau de Donau in en dan naar de zwarte zee. Er schijnt in Duitsland ergens de Europese waterscheiding te zijn. Daarboven stroomt het naar de Noordzee, daaronder naar de Zwarte zee.

Marcus reikt ons vandaag een les over geluk aan. Was de uitvoering maar zo eenvoudig als de zin die hij gebruikt: Rechtvaardig denken, handelen in het algemeen belang, zo je woorden kiezen dat ze niet bedrieglijk zijn en alles wat gebeurt verwelkomen. En dan hangt hier in de lobby de zin" das Gluck ist manchmal auch ein Augenblick der Stille" dat past weer prima bij de dag, heerlijk om gewoon naast of achter elkaar te fietsen en gewoon te zijn, ipv grappig, competitief of nietszeggend woorden los te laten aan de lucht. We zijn goede fietsmaten!🚵🚴!

We zitten op 1000 mtr hoogte, morgen er nog 550 erbij en dan afdalen naar Bolzano. Wss de warmte in, het mag ook wel nu. En een van de foto's laat zien waar we slapen😂

Geschreven door NaarRome