Wat een dag!

De eerste etappe in de Alpen te gaan, dus rust proberen te krijgen. Rare nacht, gillende kinderen, soort Duitse luilak, scheerschuim en zaagsel. Raam maar dicht, dus te warm, of gewoon zenuwen voor de eerste Alpen etappen? Vroeg wakker, weersverwachting eerste uren nog ok, daarna buien. Hmm, balen. Nou ja, douchen en kijken wat er van komt. Gordijnen open, gvd regent al. Ontbijten, dus maar eerst eiwit en calorieën verzamelen. Ander kleding schema, geen wind stopper maar de regenjas.

Het ontbijt met Marcus verraste mij. In de euforie van het lekkere bier en de mooie maaltijd, was Marcus ff naar de achtergrond. Tijdens het ontbijt het stichtelijke woord: Alles, wat ook op welke manier dan ook edel, mooi uit zich zelf, heeft geen lof nodig. Zoals een wijnstok die druiven heeft gedragen en wanneer zij eenmaal haar vruchten heeft voortgebracht niet anders verlangt dan opnieuw druiven voort te brengen. Doet een traan opwellen in mijn oog. Is dat de werkelijkheid van de dag? Ik ben oprecht ontroert. Als verder op Marcus ons vertelt dat een gezond oog alles ziet wat zichtbaar is, ook de mindere dingen en daar blij mee mag zijn, voel ik me helemaal klein. Ik dank de industrie voor mijn waterdichte jas en mijn lycra broek, ook al kost dat soms wat natuur. Dilemma blijft, perspectief verschuift. Wat een mooie zondag hoogmis op 1 mei!!! Willen we als mens niet allemaal het beste?.

Op weg. De benen voelt goed, de arme mensen in Murnou hadden een hele leuke 1 mei in gedachten, maar met dit weer? ........ En wij gaan gewoon fietsen, prachtige eerste kilometers, langs een rivier, ( vul maar in, wij weten het niet meer) weer een prachtige tocht. Het leek wel of wij de regenbrengers waren. Steeds leek het op de weg of het nog maar net nat was. Wij hebben mot, zeik en een enkele spat gehad, de hele tocht, droog is het niet geweest. In Garmisch was het heilige communie, in de prachtige klederdracht, dicht bij het verleden, prachtig. Dan klimmen, best een dingtje, maar het gaat ons goed af, we zijn toppers. In Mittenwald om 12.30 een heerlijke lunch, met een leuk gesprek. Weer klimmen, best heftig maar te doen. Vanaf 1256 meter hoogte een duizelingwekkende afdaling naar het Inntall, kilometers dalen, we durven niet boven de 50 te komen, best link met die natte weg. Wat was dit gaaf geweest met de racefiets op droog wegdek, de 70 zou gehaald zijn. Ook best in die 12 km omlaag.

Gefocust op Samst, daar hadden we een hotel gedacht, wat er niet is. We hebben een een ster zimmer gevonden, na een matige douche en wat gegrinnik over de burgerlijkheid naar de kroeg, en daar treffen we 4 pensionada's uit Wien, op weg naar Santiago, wat gaaf, gelachen, contact en beleving. Nu de WiFi code vd kroeg, zodat we dit ook aan jullie kunnen vertellen. In het achterhoofd weer Marcus, of is het Bacchus? Want Marcus vertelde ons vanochtend ook: wat werkelijk mooi is heeft niets anders nodig, evenmin als de waarheid, de vriendelijkheid of bescheidenheid iets anders nodig hebben. Wordt een bloem minder mooi als hij niet bewonderd wordt?

Wat een dag, vandaag nauwelijks foto's we wilden fietsen! En hebben weer iets prachtigs beleefd. Morgen meer!

Geschreven door NaarRome