Supertag!!

Dat was het! Gisteren in Pfunds, in hotel Kreuz, dat bleef over, vanwege het zwichern Saison. Zaten we zondag met een afvaardiging van het katholieke vrouwen plattelandsgilde in het hotel, voor de overnachting waren we in een bejaarden droom terecht gekomen. De bus stond gisteravond al te wachten. Goed gegeten trouwens, en weer heel lieve leuk gastheren/dames. Weinig alcohol, want de benen moesten wel goed zijn voor onze koninginnen rit. Beiden goed geslapen, en geloof het of niet, het hele bejaarden spul was al am fruhstuck, toen wij dat ook wilden doen. Marcus A heeft vannacht tussen ons ingelegen. Rust en vertrouwen was het gevolg. Ik (Arno) heb overigens gedroomd van Bert, de twee keer dat ik met hem ben wezen fietsen, waren goed, dus met zijn ervaring ( want zo'n ace, was ie ook niet☺️) zou het ook voor ons geen probleem zijn om de Rechenpass over te gaan. @ Ron, we gingen richting St, Moritz, maar er niet langs.

Mensen trekken lijnen en dat noemen we grenzen, bizar hoe we twee keer Zwitserland in en uit gingen, toen Oostenrijk weer en 20 meter Italië en toen ook weer Oostenrijk. Marcus zou zeggen dat grenzen er hooguit zijn om stil te staan. De nietigheid die wij ervaren in deze fantastische natuur maakt duidelijk dat het hoogmoed is om te denken dat wij grenzen kunnen bepalen. @ Frans, ik zal de ringvaart steeds meer zien als experimenteer geboied, ipv als lelijk.
Vele van onze lezers zijn overigens erg benieuwd naar Marcus, geloof ons, zijn identiteit komt uit de doeken, vooral blijven lezen. Sterker nog, we hebben in onze lezers een alterego van hem, hij delibereert af en toe een wijsheid, die ons zeer aanspreekt. Blijf trouw aan het woord en alles wordt helder op Pinksteren. Voor nu leerde Marcus ons dat verwachtingen uitgestelde (zelf)oordelen zijn. Daar zullen we het mee doen deze dag.

Bij vertrek uit Pfunds was het nog koud en spatte een heel klein beetje. Al snel liep mijn ketting eraf door een verkeerde schakel manoeuvre. Zo fijn, dat Jacques op basis van de paklijst, Dettol doekskes mee heeft. Handen in een minuut schoon, "zouden meer mensen moeten weten" in de hele Alpen was het overigens nationale mest-uitrij dag, waar het vandaan komt, waarom het op 3 mei over de weiden moet? Marcus aangeroepen, maar het bleef stil Na een 20 tal, schitterende warm draai kilometers echt mensen, doe het ook, desnoods elektrisch, was ie daar, de klim naar Norberts hohe, bijna 500 meter te overbruggen. 8 haarspeldbochten, en pittige % klimmen. Heerlijk gepedaleerd en een uur later waren we boven. Drijfnat van het zweet, maar zeer voldaan. Heerlijk om tempo, benen, hartslag in balans te voelen. Even gestopt, wat foto's gemaakt, een Duitse beledigd vanwege haar rare fiets ( hoe was die daar ooit gekomen??) en toen weer verder. Het laatste stuk viel enorm mee. De verwachting ( daar is ie weer) was dat er nog een moeilijk stuk kwam, maar dat hebben wij niet gevonden. Het meertje met de verdronken kerktoren langs, was ook weer een prachtige ervaring, best pittig, maar zoooo mooi. De wind begon al wat warm aan te voelen, best vreemd voor ons. Lunch met kaiserschmarren in een Italiaans cafeetje. En toen begon het het feest! 🚴😎 wat een afdaling, de teller gaf 52,5 km als hoogste snelheid. Kilometers lang op een mooi pad, je ziet dan alleen te weinig van de omgeving omdat de weg vraagt om alle aandacht. De dorpjes worden nog schattiger en het wordt warmer. Wat een fruitbomen, eerst leek de bloesem nog bevroren, maar wat lager in het dal volop bloei, de peren waren zelfs al uitgebloeid.

De Sud Tirolers hebben het mooiste fietspad ter wereld aangelegd, super asfalt, prachtig uitzicht en 1.100 meter afdalen met een Mistral in de rug. Vandaag 1115 klim meters, 112 km en gemiddeld 18.5 /uur. Echt een heerlijk gevoel. Het is overigens goed dat we niet terug hoeven, dat zou een moraal breker zijn. Ook Jacques nog een ketting problemen, maar daar waren de Dettol doekjes weer. Hij roept dan overigens snel om hulp, als ware hij een echte kopman. Ik snel dan al snel toe, want ach, de technische kennis van J is matig. Merano was het doel en dat hebben we prima gehaald. Onderweg naar de bestemming de warme kleren uit en met blote benen en armen verder. (Ja Linda W, degene die J kent, niet de Linda W die ik ken, geen cheecky foto's van de witheid van de lijven)

Ondertussen hebben we in het prachtige zonnige centrum van Merano een heerlijk boetiek hotel, vol luxe geboekt, drinken we een biertje buiten, terwijl deze dagsluiting tot stand komt. Morgen meer, en mis de pinkster editie niet.

Geschreven door NaarRome