Het scheermes is gevonden en ook nog wat spul voor de spieren en de zadelpijn. Gegeten bij de Chinees, lekker eten, maar wel met weinig gasten. Snel gaan slapen im Alten Badehaus in Eberbach. Dat badhuis stamt uit de late 15'e eeuw, stel je voor wat er allemaal op zo'n kamer is gebeurd? 😰. Ontbijten en snel weer optuigen, om 8.45 zaten we weer op het zadel. Dat blijven we dan toch even voelen. Het was koud, zeg maar echt koud. We kleden ons erop, overschoenen, windstopper en regenjas en dan gaat het al snel beter. In Hochhausen dachten we een konditorei te scoren, maar het dorp moet het zonder doen. Wel wist een man ons van alles te vertellen over een umleitung, de plaatsnamen duizelden ons. Dan maar ter plekke een stuk chocolade naar binnen gewerkt en een paar slokken water ( lekker als het een graad of 6 is❄️) und weiter ist es gegangen. De omleiding zorgde ervoor dat de padvinder een alternatieve route moest maken, met behoorlijk wat klim werk en een prachtige afdaling via een bospad.

In Bad Wimpfen gegeten, een prachtig plaatsje. In een leuk tentje, met minder goed eten, fantastische stamtafel waar de plaatselijke hangouderen hun maaltijd namen. 1 man van ongeveer 80, en 4 net iets oudere dames, enorm leuk om te zien, en consternatie toen ons einddoel bekend werd. Natuurlijk weer flink wat gegeten om weer kilometers te kunnen maken. De wind was ons genadig, mee bij 35 km/H dus we trapten aardig door. Gemeen koud en twee keer een bui. Doel was Kunzelsau en na 102 km, met 803 klim-meters hebben we dat ook weer bereikt. Er doet zich in elk hotel iets raars voor, als we zeggen dat we niet gereserveerd hebben. Ze kijken ons dan aan alsof we van een andere planeet komen, en geven ons vervolgens 1 van de ruim aanwezige kamers. Schijnt dus vrij uitzonderlijk te zijn. Wellness hotel deze keer, snelle hap bij de Griek, toen een Thaise massage en net een sauna genomen. Het leven is verrukkelijk om Campert te parafraseren. Veel dieren gezien, een ree, een vos, specht, valkjes, groenlingen en puttertjes en vinken, mezen mussen en merels noemen we niet eens, net als tientallen andere drijf- en vliegsijzen, we horen ze steeds overal. Prachtige bloemenzee, onder een beuken dek, wooooow hoe mooi.

Marcus' vertelde ons; de tijd is een soort rivier van gebeurtenissen, een wilde stroom. Want zodra iets wordt gezien wordt het alweer meegesleurd en drijft er iets anders voorbij dat ook weer meegevoerd zal worden.

Hoe symbolisch: langs Neckar en de Kocher, de rivieren waar we langs gingen komt steeds nieuws, je hoeft alleen maar te trappen en het 'drijft' voorbij.

Geschreven door NaarRome