Vandaag gaan we opnieuw naar Fès maar nu zonder gids, we denken ons nu wel te kunnen oriënteren.
We starten in de Joodse wijk waar we al snel worden aangesproken door een student die voorstelt ons voor 100 dirham wegwijs te maken. We aarzelen maar happen toch toe en we moeten toegeven dat onze gids zijn werk prima doet want zonder zijn hulp zouden we veel minder gezien hebben.

Na de middag bezoeken we Fondouk-el-Nejjarine en Medersa Bou Inania.
De eerste was in vroegere tijden een soort herberg voor de rondtrekkende handelaars terwijl de tweede een internaat was voor studenten uit de directe of wijde omgeving maar ook oudere mensen die wilden studeren konden hier terecht.
De binnenplaatsen zijn prachtig versierd met bewerkt cederhout, overdadig versierde kalkornamenten en zellijmozaïek.

Puur per toeval vinden we temidden van de medina een kleine deur waarachter zich een waar paleis bevindt. Het is eigendom van een zéér rijke familie en biedt nu onderdak en werk aan gescheiden vrouwen en weduwen.

De weg vragend naar de plaats waar we 'un petit taxi' kunnen nemen kruist plots 'ikweetzijnnaamnietmeer' ons pad, een veertienjarige knaap met een zelfvertrouwen om jaloers op te zijn. Hij weet wel de weg naar de taxi maar hij weet óók de weg naar een museum waar haast geen toeristen komen.
"Qu'est-ce-que vous pensez madame?"
Madame denkt: "Waar zijn we nu weer in verzeild geraakt?"
En madame zegt: "Ok, dan maar"...
En dan komen we terecht bij een pareltje, een museum mooier dan de twee vorige waar we uitgebreid uitleg krijgen van Yassine, een jongeman die zijn job met zoveel overgave doet dat we niet anders kunnen dan luisteren...ik weet nu al dat hij een plekje tussen mijn herinneringen krijgt.
Als afsluiter krijgen we thee met gebakjes. Dat de oranjebloesem hiervoor vers van de boom wordt geschud maak je ook niet elke dag mee 😊

Onze jonge gids toont, zoals beloofd de weg naar 'les petits taxis', door een labyrint van smalle, zeer donkere verlaten straatjes waar soms vanuit het niets kinderen tevoorschijn komen of waar je in het duister mensen tegen een muur geleund ziet staan.
Elke Vlaamse moeder gaat ter plekke dood als ze haar kinderen hier bij valavond zou weten rondlopen en dan stel ik me de vraag: 'Zijn wij misschien niet overbeschermend? Zijn wij bang voor irreëele gevaren? Óf leven wij écht in een gevaarlijke maatschappij???'
Eén van de vele vragen die ik me de laatste maanden al vaak gesteld heb...

Sam vult zijn pijp, ons 'gidsje' zegt: "Monsieur, si vous voulez, mon oncle peut vous donner du kif"
Sam antwoordt dat dat niet nodig waarop de jongen reageert: " C'est votre choix monsieur, mais le kif peut vous donner le paradis!"
Op dat moment hou ik het echt niet meer 😀😀😀
Ik vraag de knaap of hij later gids wil worden? "Mais non madame! Je suis étudiant! Je vais au collège!"roept hij quasi beledigd.
We geven hem een zakcent die hij zonder aarzelen en met een brede lach aanvaardt.
Ik ben er van overtuigd dat binnen korte tijd Fès een gids rijker zal zijn, enkel in het weekend wel te verstaan want: 'Madame, je suis étudiant!' 😁

Lieve, kifloze maar o, zo tevreden groet,
Xxxbieke en samxxX

Ps Het museum waar Yassine werkt ligt in de oude stad. Je kan er drie kamers huren, het is een oase van rust temiddenvan de chaos van de medina.
WWW.RIADBELGHAZI.COM
Een overnachting kost 500 dirham, voor een uitgebreid ontbijt betaal je 70 dirham extra.

Geschreven door Bieke