We twijfelen en wikken en wegen, doe we, ja dan neen een tocht op een dromedaris door de woestijn?
Hoe dan ook zijn we het eens dat we niet bij een gillende of taterende groep willen aansluiten, als we het doen dan enkel met zijn tweeën in alle rust en stilte.

En vandaag is het dus zover, vanavond trekken we per dromedaris de woestijn in!
We zijn zeer benieuwd maar ook zonder hoge verwachtingen, we zijn sowieso wat afkerig vqn toeristische attracties.

En daar staan we dan om kwart na zes afgesproken tijd...het lijkt wel wachten op de plaatselijke bus, maar voordat we het goed en wel beseffen zitten we, een beetje lacherig ieder bovenop een dromedaris.

En dan rijden we terwijl Hassan de dieren leidt de terwijl de woestijn in. De zon zakt lager en lager en het is ronduit adembenemend!
Behalve het rustige slosh, slosh, slosh, slosh van de in het zand wegzakkende poten hoor je niets, de woestijn kleurt rood en de contouren worden alsmaar scherper.
Ik schaam me dat ik , in deze prachtige omgeving af en toe gil als we een steile zandberg afdalen, maar de cadans waaraan je stilaan gewend raakt vervalt plots bij een afdaling, je kan dan niet anders dan mee vervaarlijk voorover hellen met het besef dat een dromedaris toch wel héél erg hoog is 😕

En dan stoppen we op een hoge kam en kijken naar de zonsondergang...
Hassan praat over zijn kinderen en wij over de onze.
We praten over de natuur en de waarden van het leven en beseffen dat de gevoelens hieromtrent grensoverschrijdend zijn 😊

Als de zon onder is en de duisternis snel invalt keren we terug.
Als Hassan ons één flonkerende ster aanwijst voel ik me temidden van dit natuurschoon als 'Le petit prince' in het boek van Saint-Exupéry.
Wat een wondermooie belevenis, samen zo blij dat we dit mogen meemaken😊😊😊

Gelukkige en warme groet,
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke