De grote soek van Rissani is beroemd in de wijde omgeving.
Letterlijk alles wordt er verhandeld: koeien, ezels, schapen, geiten en pluimvee maar ook groenten en fruit, tweedehands fietsen, kleding, motoronderdelen, huisgerief, kruiden en ga zo maar door.
Het is wekelijk fantastisch om er rond te struinen 😀

Op een terrasje over de parking eten we een super lekkere kefta sandwich en bekijken we het voor ons intussen vertrouwde maar nog steeds verbazingwekkende dagelijkse leven in Afrika.
Het is hier ,zo vlak bij de soek heel druk en toch lijkt niemand gestresseerd, integendeel er heerst een 'joie de vivre' om jaloers op te zijn 😊
Ik vraag de uitbater waar ik kip en vlees kan kopen.
Hij zal het me tonen zegt hij. Omdat de parking binnen het kwartier sluit ga ik op stap met Abdul. Eerst gaan we naar de slager die met een welgemikte haal van zijn vlijmscherp mes een portie vlees van een achterkwartier snijdt.
Dat de stukken versneden worden op de toonbank neem ik maar voor lief, intussen hebben we al wel wat weerstand opgebouwd denk ik. Tenslotte weten we ook niet wat er in onze grootslagerijen allemaal gebeurt 😉
Ondanks mijn aandringen wil Abdul persé de zak voor me dragen en samen gaan we naar de volgende halte, de 'kippenwinkel'.

Abdul praat arabisch met de verkoper en net als mijn ogen zich na het felle zonlicht hebben aangepast zie ik verder in het winkeltje kippen rondscharrelen.
Voordat ik het besef hoor ik fel gekakel en zie ik een witte kip ondersteboven in de vuist van de poelier hangen!
Ik denk: Oh neen!!!😨 draai me om en hoor dan niks meer behalve het klappen van vleugels tegen de wand van een plastiek teil.
Dat ik de kip niet in de ogen heb gekeken verzacht enigszins mijn schuldgevoel 😥
Of ik de kip zelf nog moet pluimen vraag ik?
Neen hoor, dat wordt voor me gedaan, we moeten een tiental minuutjes wachten.
Daar zit ik dan, op een bankje in de soek samen met een wildvreemde man, wachtend op een versgeslachte kip.
In een afgeschermd hokje wordt een motor aangezet, ik wil niet weten wat er achter die muren gebeurt maar na tien minuten krijg ik een zak met de gepluimde en netjes in stukken gesneden kip.
Terug bij het terras van zijn zaak neem ik afscheid van Abdul waarbij ik hem bedank voor zijn hulp.
Waarschijnlijk nog in shock van de moord die ik net zag gebeuren geef ik hem twee zoenen, hierop volgt applaus, gelach en 'duimen omhoog' van de stamgasten😁😁😁
Als we nadien voorbij rijden roepen ze ons een goede reis toe 😀
Intussen staan we op een camping in de woestijn.
Het is hier prachtig mooi maar sinds gisteravond waait er een stevige wind, buiten gaan levert gegarandeerd een gratis scrub op 😉

Zeer warme 🌞🌞 🌞 🌞 🌞 🌞en een met zand tussen de tanden knarsende groet,
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke