Alles verdient een tweede kans dus rijden we een tweede keer naar 'Tiznit-Istnie'.
En ...we herzien ons misschien te voortijdig, te radicaal en te weinig genuanceerd oordeel want, deze keer hebben we wel een goed gevoel!
Tiznit-Istnie wordt dus Tiznit-Istwel 😊😊😊

Omdat Peyo langere kabels nodig heeft voor zijn omvormer en wij inox haakjes, komen we terecht in de 'hiervindjealleswatjenodighebt' soek.
Misschien zoeken wij het onmogelijke want elke verkoper stuurt ons vriendelijk en behulpzaam naar zijn concurrent 'un peu plus loin' 😁
Peyo heeft sneller succes dan wij, hij vindt de nodige kabels en aansluitingen en een automonteur verderop laat de auto waaraan hij sleutelt in de steek om even het nodige soldeerwerk te doen terwijl wij op een terrasje vers geperst appelsiensap drinken.
De bereidwilligheid en vanzelfsprekendheid om te helpen blijft me verbazen!
Wij vinden niet wat we zoeken maar dat is geen ramp, we behelpen ons nog wel even wel met de knalroze en lichtblauwe zuignappen die we bij ons scherm kregen 😄

In de overdekte soek zie ik dingen waarbij ik toch even slikken moet.
Drie afgesneden geitenkoppen op een rij zie ik dan ook niet elke dag en als een van de pels ontdane kamelen- of dromedariskop, zonder de rest van het lijf is het aantal bulten niet te achterhalen, me vanonder zijn lange wimpers verbaasd aankijkt stap ik verder zonder een foto te nemen ....😥
Ik besef plots dat het slechts een vijftigtal jaar geleden is dat bij ons varkens, konijnen en kippen op boerenerven geslacht en verwerkt werden.
Versslagerijen vindt je in vlaanderen nergens meer en pluimvee mag niet meer verkocht worden op de markten. Kinderen weten nauwelijks van welk dier ze het vlees op hun bord krijgen.
Hoe ver zijn wij intussen verwijderd van de basis en van de natuur????😕😨

Vooraleer we terug naar 'huis' gaan willen we nog aardbeien kopen want 1,5 Euro per kilo voor dikke kanjers, dat kan je niet laten liggen.
Dus lopen Joëlle en ik weer naar de soek. De bedoelde aardbeien liggen nog steeds te pronken maar de verkoper is, net zoals de andere verkopers even weg voor het gebed.
Kilo,s fruit liggen meer dan een half uur onbemand voor het grijpen, gewoon onvoorstelbaar toch? 😊😊

Binnen de stadsmuren treffen we een andere verkoper met een handkar vol aardbeien. Gekleurde plastiek mandjes met elk een inhoud van ongeveer anderhalve kilo heerlijk rijpe, rode aardbeien staan klaar. Rest enkel om de inhoud in een plastiek zakje over te doen.
Net op het moment dat we een keuze maken, ik heb mijn geld al klaar roept de verkoper luid: "Attention, mesdames!" waarbij hij de kar enkele meters verder duwt.
Een nieuwe kans om te kopen krijgen we niet want plots neemt de jonge verkoper de handkar vast en duwt ze haast hollend verder de straat in.
Ook andere verkopers krassen op.
Er is tumult en lawaai. Ik begrijp niet goed wat er gebeurt tot ik besef dat een politieagent in burger, hen als illegale verkopers heeft betrapt.
Daar gaan onze aardbeien....daar gaat onze kans. Ze zagen er nochtans overheerlijk uit....😕😕😕

Lieve en superwarme groet!
🌞🌞🌞🌞
Xxxbieke en samxxX

Geschreven door Bieke