Behalve een versterkte graanopslagplaats beschikt het dorp Amtoudi ook over een natuurlijke bron gelegen op anderhalf uur van de camping. De route is eenvoudig, namelijk: steeds rechtdoor ☺
Om 11uur vertrekken we om al na een kwartier vast te stellen dat 'rechtdoor' een relatief begrip is 😕
Ik vraag de weg aan een oudere man, hij gebaart ons hem te volgen. Met kwieke tred stapt hij voor ons uit. Het betonnen, smalle baantje langs de steile bergwand doet me denken aan de aangelegde paden in de Zoo.
Als we bij het oude dorp aankomen zegt hij ons te wachten, hij zet de grote zak gevuld met koopwaar uit de soek in zijn huis en loodst ons dan door een wirwar van straatjes tot aan een grote oase. Vanaf hier is het écht steeds rechtdoor zegt hij 😊 en gebarend benadrukt hij dat we steeds links moeten aanhouden.

De tocht door de dichte oase is prachtig, behalve vogels hoor je hier niets.
Plots echter houdt het goed begaanbare pad op en kunnen we niet anders dan de droge, met grote keien bezaaide rivierbedding oversteken. Voetafdrukken op de oever aan de overkant helpen ons een tijdje de goede richting aan te houden tot ook nu de weg stopt en we niet anders kunnen dan opnieuw de rivierbedding in te gaan.

Vanuit de tegenovergestelde richting komen twee jongens, ze begroeten ons beleefd waarna de oudste, ik schat hem ongeveer 13 jaar, vraagt of we niets te eten hebben want "madame, nous avons faim".
Ik geef hen de helft van een plat brood. Op mijn vraag of ze ook groenten willen antwoorden ze eerst met een beleefd "non, merci madame" maar slechts even aandringen overhaalt hen ook tomaten, olijven en komkommer te nemen en " comme vous voulez" antwoorden ze als ik vraag of ze ook een mandarijn willen? Terwijl ze eten vertellen ze dat ze tijdens het weekend, verderop in de bergen een kudde van ongeveer 120 geiten hoeden. Ik vraag of 'la source' nog ver is en terwijl ze afscheid nemen antwoorden ze: " Mais non madame, c'est tout près!

Een gerustellend antwoord dat we na een uur klauteren, klimmen en zwoegen toch in twijfel durven trekken. Het geluid van stromend water geeft ons opnieuw moed en groot is dan ook de teleurstelling als we enkele kleine plassen met stilstaand water bereiken. Een hoge, onbeklimbare wand sluit de kloof af 😕
Berustend dat we de bron niet zullen zien eten we de rest van onze picknick op en dat is stel ik beschaamd vast, nog steeds meer dan voldoende.
We hebben de jongens dus slechts laten delen in onze 'overdaad'...😩😦😞

Vanachter de hoge rotswand horen we plots stemmen en na geruime tijd dalen drie jonge mannen af in de kloof. Ze begroeten ons en één van hen gebaart dat we niet verder moeten gaan want veel te hoog en dat we beter kunnen terugkeren.
Zonder het uit te spreken weten Sam en ik dat terugkeren nu net is wat we niet zullen doen, want wat die mannen kunnen dat kunnen wij toch ook? 😀

We dwarsen de bedding tot waar de mannen naar beneden kwamen en beseffen dan waarom de oude man benadrukte steeds uiterst links aan te houden. Rotsblokken en kleinere stenen zijn zo opgestapeld dat ze een trap vormen omhoog tegen de steile wand. Eens boven moeten we over, rond en tussen enorme rotsblokken maar de beloning die we krijgen maakt het de inspanning meer dan waard!!!
Het uitzicht aan de andere kant is spectaculair. De rotswanden met hun druipstenen zijn een kunstwerk op zich en het glasheldere bronwater zoekt zich de gemakkelijkste weg tussen rotsen en stenen, in de kleine vijvertjes krioelt het van de vissen. We zagen al vaker grondeekhoorns maar voor het eerst kan ik van eentje een foto maken 😊

Vijf uren duurde onze tocht en terug op de camping zijn we moe maar o, zo voldaan 😊😊😊

Zeer warme 🌞🌞🌞🌞🌞 en lieve groet!
Xxxbieke en samxxX
In heel de wijde omgeving geen internet, het versturen zal nog even uitgesteld moeten worden...😕

Geschreven door Bieke